Love always hopes!

Vandaag doe ik een beetje rustig aan, zoals eigenlijk altijd op donderdag, het is een beetje mijn rustdag aan het worden... Ik zit met een 'nieuwe' spijkerbroek en een lekker warm 'nieuw' vest aan de keukentafel een samenvatting van de Bijbelstudie van gisterenavond te maken. Het ging over Romeinen 8, de hele schepping zucht als in barensnood en kijkt uit naar het openbaar worden van de kinderen van God. 

Mijn 'nieuwe' kleren zijn eigenlijk al jaren oud. Voor tenminste 2 of 3 jaar lagen ze onaangeraakt in de kast van mijn tante. Zo lang en soms zelfs nog veel en veel langer kan het duren voor je er aan toe bent om kleding en spullen een nieuw plekje te geven als een geliefde is overleden. Mijn tante overleed aan de gevolgen van borstkanker. Mijn oma overleed aan alvleesklierkanker toen ze 68 was, haar dochter trouwens ook, op 67 jarige leeftijd en haar zoon, mijn neef overleed afgelopen zomer aan hetzelfde soort. Het is inmiddels al jaren en jaren geleden dat een andere neef op ongeveer 23-jarige leeftijd ook overleed aan kanker. Het ging allemaal veel te snel en ze waren allemaal veel te jong. 

'Ieder huisje heeft z'n kruisje' werd vroeger altijd gezegd en het is zo waar. En wat kan het pijn doen als het dichterbij komt! Wat we vorig jaar en begin dit jaar doormaakte met R, toen de doktoren dachten dat hij een hersentumor had, dat zette ons leven stil en op z'n kop, de toekomst zag er ineens zo donker, koud en grauw uit... Dit kwam wel héél dichtbij en deed wel héél veel pijn...

En dan Romeinen 8, de héle schepping is gebroken! Niet alleen de mensen, maar ook de natuur. Op de Justice Conference sprak Ruth Valerio over 'Love always hopes'! Ik heb er net weer naar geluisterd en het maakt me aan het huilen. Dat beetje liefde dat ik voel voor de mensen om me heen, voor familie, voor de mooie plekjes in de natuur...dat is maar zo'n ontzettend klein beetje liefde vergeleken met de liefde van de Schepper voor Zijn schepping!! 

En toch...

'Er is hoop!'

Woorden die ik zachtjes tegen mezelf fluister.

Niet omdat ik het zie, niet omdat ik weet hoe, 

maar omdat ik de Schepper een beetje ken,

een beetje van Zijn liefde heb geproefd. 

Die zegt:

'Want, Sion, omwille van mijn verbond met jou, met offerbloed bekrachtigd, zal Ik de gevangenen vrijlaten uit de put zonder water. Keer terug naar de burcht, gevangenen. Jullie hoop is niet vergeefs geweest, want ook nu geldt de toezegging aan Sion: Ik zal je dubbel schadeloosstellen.'

Zacharia 9:11-12