Ik wacht af

Zondagmiddag krijg ik een berichtje van de planning. Ik kan de komende vijf dagen naar een gezin, elke dag 4 uurtjes. Er komt nog wel een gezin bij in de middag. Dat worden dan in ieder geval 5 lange werkdagen... ik krijg het daar altijd een beetje benauwd van. Maar deze keer laat ik me niet gek maken. Ik leg mijn zorg in de hand van de grote Planner en wacht af hoe het komende week zal gaan. Als het gaat zoals het is gezegd, dan zal ik het aankunnen en niet mopperen. Als het anders gaat, dan ontvang ik een beetje, genadige rust.

Oh wat slaap ik slecht deze nacht! Ik lig zomaar 3 uur wakker... Uiteindelijk val ik toch in slaap. Om 6:15 uur gaat de wekker. Ik lees mijn dagboek en Bijbel en ga uit bed. Ik heb er wel weer zin in, ben benieuwd bij wie ik nu weer terecht kom. Heel even twijfel ik tussen fiets en auto, maar pak dan toch de fiets. Het is maar 7 km en de zon schijnt. Het nadeel is dan alleen als ik 's middags nog een ander gezin erbij krijg dat verder weg is, ik eerst met de fiets weer naar huis moet en dan met de auto weer daarheen. Maar deze bezwaren wuif ik ook gedag. Als ik eerst met de fiets naar huis moet, dan is dat maar zo. Dan heb ik wel even een fijn fietstochtje gehad!

(Ja, we hebben eindelijk weer eens gezwommen. Koude wind, koud water, maar geen spijt hoor!)

Het is al 8:10 als ik de straat inrijd. Ik moest wachten op de lift bij de Maastunnel en moest ook af en toe even kijken hoe ik moest fietsen. Maar ik ben er! Ik zet mijn fiets aan de lantaarnpaal en haal mijn tassen uit m'n fietstas.

Dan zie ik iemand uit het portiek komen, hij loopt weg, maar draait zich weer om en kijkt me aan. 'Bent u de kraamverzorgende?' Jazeker! 'Oh... ik heb de organisatie gebeld, mijn vrouw en baby zijn in het ziekenhuis. Ik ga nu net naar ze toe!' Ach, wat vervelend voor ze, de baby was te geel geworden.

Dan zit er niks anders op dan weer naar huis te fietsen. Ik wens de kersverse papa het allerbeste en stop mijn tassen weer in de fietstas, haal mijn fiets weer van slot, zet google maps aan en fiets weer naar huis. Ik geniet van het mooie weer, al waait het op de terugweg wel iets harder dan op de heenweg.

Deze grasjes hebben we ook in de tuin, ze zijn leuk! Maar niet iedereen in huis vind dat.

En thuis gekomen, zet ik koffie, laat de hond uit, waarna ik samen met Mar in de tuin, in het zonnetje koffie ga drinken. Het is weer eens anders gelopen. De hele ochtend word ik niet opgeroepen. Gelukkig heb ik me deze keer minder druk gemaakt en ben ik sneller naar de Planner gegaan. Wat heeft Hij me het afgelopen jaar versteld doen staan van Zijn planning voor mijn werk! Als ik moe was of als ik ergens tegenop zag of als ik tijdens een werkdag toch een privé-afspraak had, die ik graag wilde nakomen... Hij leidt en plant mij zachtjes in het werkleven.

En terwijl ik in de tuin sta, zie ik iets wat ik nog nooit heb gezien. Een eindje verderop neemt een duif een bad op het dak van een schuurtje, blijkbaar staat het onder het water. Later komen er nog meer vogels bij.  Het is allemaal helemaal niet duidelijk te zien, omdat ik tegen het zonlicht in filmde. Ik vond het prachtig! Die vogels, ze maken zich ook geen zorgen. Ik hoef dat ook niet te doen! Dat moet ik echt tegen mezelf zeggen, want er hoeft maar iets te gebeuren en ik doe ik het toch weer.

En zo kon ik de hele ochtend verder in mijn schuurtje zitten, Bijbel lezen, bidden en zelfs nog een blogje wegtikken.

Nog een paar foto's dan... We begonnen weer aan een nieuwe puzzel. Eindelijk heb ik toch de puzzelmap besteld. Het is zo superhandig. Je vouwt het op en legt het onder de bank. Geen gedoe meer op de eettafel.

En zaterdag rende ik voor het eerst sinds wéken weer 5 km.

Had ik de Seringen al eens laten zien? Ze lijken erg mooi te worden.

Gisteren hoorden we een mooie preek over Ezra. Ik vond deze tekening zó mooi!

En om deze blog een beetje feestelijk af te sluiten, een filmpje van Nowruz waar M gisteren bij was. Het is het Perzische nieuwe jaar dat gevierd werd. Veel Koerden kwamen om het te vieren! Ik word altijd blij van deze filmpjes!