Rustig zitten en praten

Gisteren gingen we lekkere tompoucen en cupcakes brengen bij het politiebureau, bij het Erasmus MC en het Ikazia zkh. De politie nam echt even de tijd, nam ons mee naar een kamertje waar we rustig konden zitten en praten. Dat was heel fijn, voor K, voor mij en ook voor hemzelf. Zo fijn om te horen dat die dag het hele bureau in een blijde stemming was omdat de reanimatie zo goed was verlopen. 9 van de 10 keer lukt het gewoon niet en maar heel zelden gaat het zo goed dat de patient in de ambulance al bijkomt en vragen kan beantwoorden. Dat was 1 x eerder gebeurd in de 20 jaar dat hij werkt. En zowel de politie als de ziekenhuizen vonden het heel leuk dat we iets kwamen brengen. We zijn meer dan ooit dankbaar voor alle mogelijkheden die hier zijn op goede hulp en zorg!

Bij het Erasmus zijn ze flink aan het slopen, tenminste de gebouwen die erachter staan. Volgens mij is dat het oude ziekenhuis, wat vroeger Dijkzigt heette.

Elke keer weer leuk om thuis te komen, het is zo feestelijk met al die kaarten

En bloemen

Deze is mooi he?! Ook met dat behangetje erachter.

Op donderdag ga ik vaak tennissen met een vriendin. We doen het nog niet zo heel lang en er komt weleens wat tussen, maar het is leuk en ik krijg de smaak steeds meer te pakken. Ook leuk om af te wisselen met hardlopen!

En m'n wandelingetjes met Philip natuurlijk. Altijd als ik langs dit raam loop zit die hond in het raamkozijn. Zodra hij ons (ik denk eigenlijk vooral Philip) ziet gaat hij blaffen en kwispelt met zijn staart hard tegen het raam. Maar ik had nog nooit dit kleine poesje gezien, zo schattig! Philip kijkt nooit naar die hond om, maar nu naar dat poesje wel:)

Beetje van de hak op de tak blogje, maar dat vinden jullie vast niet erg.

Heel erg bedankt voor de reacties op mijn vorige blog, dat vond ik erg fijn en bemoedigend om te lezen!Mocht iemand me eens een persoonlijk berichtje willen sturen, dan kan dat naar cjvanvuuren76@gmail.com.