Nog een lange weg te gaan

Dinsdagavond 21.30 uur

Als ik dit schrijf lig ik in bed, terwijl er eigenlijk homegroup is. Precies dát waar ik dit jaar prioriteit aan wil geven. Het gevaar ligt altijd op de loer om eindeloos met mezelf in discussie te gaan of en waarom ik wat zou kiezen. Een goede Bijbelstudie met een paar fijne mensen kan je vermoeidheid tenslotte in een avond doen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Maar met een paar niet al te beste nachten achter de rug en een twee uur durende vergadering morgen in het vooruitzicht, met 's avonds nog een jaaropening van school, heb ik de knoop gauw doorgehakt en me voorzichtig afgemeld (hoe doorgehakt de knoop ook is, je wéét het toch maar nooit).

Toen kwam mijn Chinese buurvrouw gezellig bij me in de tuin vanmiddag en vertelde wat een mooie preek ze zojuist had gehoord over Elia. Dat hij daar onder een boom ligt te slapen, door een engel wakker wordt gemaakt omdat hij moet eten en drinken, want de weg zou nog lang zijn. Ze vertelde dat er niets 'geestelijks' (nou ja, behalve die engel dan) aan te pas kwam. Hij had geslapen, hij moest eten en drinken en die 40-dagen durende voettocht maken. Niks geen bovennatuurlijke kracht waarmee hij zojuist koning Achab met paard en wagen, voorbij had gerend.

We hebben de verantwoordelijkheid om niet alleen voor onze geestelijk welzijn te zorgen, maar ook voor ons lichaam. Als je dat niet doet, zal het invloed hebben op de gezondheid van je geest. Dus, doe dat, want je hebt nog een lange weg te gaan!! En lang daarna, na 40 dagen hoorde Elia Gods stem in het zachte suizen van de wind. Geen spectaculaire openbaring, maar heel zacht. Maar wel God!

Een wijze les, je mag best weten dat ik me erg gezegend weet met deze buurvrouw!