Oktoberquote

Het is oktober, ik vind het een prachtige maand, alleen de naam zelf al heeft iets gezelligs. Misschien komt het omdat ik deze maand begin met jarig zijn. Dat is altijd leuk, al is niet eens zo dat ik me supergoed voel of zin in een feestje heb. Eerlijk gezegd... niet.
(Ik wil niet negatief doen, maar gewoon even vertellen hoe het is.)

Vanochtend werd ik zonder feesthoofd wakker.

Ik ben wel dankbaar dat ik een heel jaar ouder ben geworden en leef!

Het is jammer dat ik de mensen waar ik het meest van houd niet uit kan nodigen vandaag.

We proberen het over een paar dagen nog eens.

Vandaag kreeg ik ontbijt op bed, een prachtige bos bloemen werd er gebracht, een vriendin kwam aan de deur een herfstkrans brengen, ik bakte een notentaart, ik sliep een uurtje en mijn tante en mijn moeder belde gezellig even. Hoe kan ik me niet jarig voelen!

'Wat is dat voor uitgekotst taartje?'

vroeg er een die thuis kwam uit school.

Nou, je begrijpt dat ik vanavond 1 stukje minder snijd!

(LOL)

Laat ik deze blog eindigen met een mooi citaat.

Oktober is ook echt een quotemaand vind ik!

'Oktoberquote'

Het is een citaat uit het boekje

'Christus - Vast en zeker'

van John R.W. Stott.

'Intuïtief zetten we Jezus niet met anderen op één lijn. Als we zijn naam zien op een lijst die begint met Confusius en eindigt met Goethe, dan ervaren we dat eerder als indruisend tegen ons gevoel voor fatsoen dan in strijd met de orthodoxie. Je kunt spreken over Alexander de Grote, en Karel de Grote en Napoleon de Grote als je wilt... maar Jezus hoort in dat rijtje niet thuis. Hij is niet de Grote, Hij is de Enige. Hij is gewoon Jezus en daar valt niets aan toe te toegen... We kunnen Hem niet analyseren. Hij gooit de wetten over de menselijke natuur omver. Hij dwingt ons bij zijn beoordeling boven onszelf uit te stijgen. Hij vervult ons met ontzag. Charles Lamb heeft gezegd dat 'Als Shakespeare de kamer binnen zou komen, we allen zouden opstaan om met hem kennis te maken, maar als deze Persoon binnen zou komen, wij allemaal op onze knieën zouden vallen en proberen de zoom van zijn kleed te kussen.'

(P. Carnegie Simpson - 'The Fact of Christ')