Spiegeleitjes op een stokje

Afgelopen weekend gingen K en ik samen op pad. We zijn tenslotte nog altijd bezig met het Pieterpad! Zaterdag liepen we het tweede stukje. Niet aaneengesloten, maar waar het ons leuk lijkt op dat moment en wat handig is qua afstand. Tussen twee busritjes in konden we mooi beginnen met een lekker bakje koffie en een taartje.

Het is echt herfst, dus bereid je voor op veel paddenstoelen. Deze groene vond ik wel mooi, maar ik heb geen idee hoe die heet. Ik ben er ook niet zeker van of ik deze al eerder heb gezien. Bewust heb gezien!👀

Ja hoor, we zitten goed!

Pas later op de foto zag ik dat 'pad' op z'n kop stond.

We liepen door veel bosgebieden en dat was prachtig. Hier een mooi water omringd met bomen.

Maar ook liepen we een flink gedeelte over de hei.

Als je niet oppast loop je zo aan al het moois voorbij.

We wisten het niet, maar waren onderweg naar, ik dacht de Lemelerberg, maar het was er eentje ernaast.

Dit struikje vond ik echt zo'n 'Mozesstruik' die dan in brand zou staan.

Herfst, wat doe je toch allemaal met al die blaadjes?

Niet alle hei, maar sommige stukjes zijn nog paars.

En hier stonden we boven op de berg. Het was schitterend. Ik weet niet of ik er ooit eerder ben geweest, maar misschien is dit wel het mooiste plekje van Nederland. Het is jammer dat je niet zo goed de diepte op de foto krijgt.

Natuurlijk ook weer even laag bij de grond

En dit vond ik echt zo'n 'Jonaboom'.

Als ik niet had gebukt had ik de onderste niet eens gezien.

Het was een mooie, lange, lange wandeling

😀 We liepen ze bijna voorbij! Ze zijn de leukste in de hele paddenstoelenwereld!

Het bos en de hei lag achter ons, nu hadden we een flink stuk door de polder voor ons.

Mais, we zagen heel veel mais! We liepen langs héle velden vol. En ik vroeg me af of er mensen zijn die weleens zo'n kolfje plukken, of twee. En of dat erg is. Het idee was volgens mij dat mensen die arm zijn dat mogen doen. Het zal dan afhangen van degene van wie die mais is, denk ik. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die zeggen: 'Tuurlijk, pak maar, moet je kijken, er is genoeg!' Maar ook dat er zijn die er een schrikdraad voorzetten, dat hebben we ook gezien, 'Blijf er met je fikken vanaf! je koopt het maar gewoon in de winkel!'

De vogels zullen er ook weleens wat van snoepen.

Terug het bos in. Het laatste stukje bos wat we hebben gelopen, was het mooiste stukje bos wat ik ooit heb gezien.

Een heel stuk langs het water en de zon scheen en maakte alles extra geweldig mooi.

Leuke spiegeleitjes op een stokje!

Zwarte vind ik toch wel minder mooi.

Mooi paadje tussen de bomen

Deze zijn ook leuk.

De herfst is gul!

Nog eentje! ❤

Ik kreeg het niet voor elkaar om het in de ene hand vast te houden en in m'n andere hand met de camera scherp te stellen en een foto te maken. Gelukkig had ik K bij me die hem wel even vast wilde houden, ook al was het een modderig takje.

Het werd inmiddels al een beetje laat, de zon zakte steeds verder.

Om 19.00 uur waren we eindelijk bij de auto aangekomen na een wandeling van 19 km. Dit is niet echt iets wat we dagelijks doen. 's Nachts kon ik niet slapen van de pijn in mijn knieholte! En de hele zondag erna konden we niets anders dan een rustdag houden. Een klein rondje om het meertje van het park, nog geen 2 km. Dat was genoeg.

Zondagavond gingen we weer terug en K had 'm al ontdekt. Er stond er gewoon één naast onze auto! Daar hadden we dus niet zo'n wandeling voor hoeven maken! 😯

En naast de paddenstoel stond de lantaarnpaal. Ik keek omhoog en zag hoe mooi het was. Net als bij Narnia. Het weekendverhaal was weer afgelopen, we gingen naar huis.

👋

Theekopjes theologie

God had ieder van ons liefdevol aangewezen om een uniek, speciaal theekopje te zijn. Misschien zijn we een antieke beker, beschilderd met sierlijke rozen in goud. Misschien zien we onszelf als een alledaags kopje - nuttig, maar een beetje afgebroken aan de randen. Of we kunnen een stevige mok zijn - robuust, onbreekbaar en in staat om veel vast te houden.

Dan vult God onze beker met ons deel, wat Hij bepaalt is het beste. Ons 'deel' is ons fysieke en emotionele wezen, onze capaciteiten, omstandigheden, rollen en relaties.

Soms houden we niet van wat er in ons kopje is gegoten. Herinner je je de Heere Jezus in de hof van Gethsemané? Toen Hij het lijden zag dat Hij op het punt stond te ondergaan, smeekte Hij: 'Vader, als u wilt, neem dan deze beker van mij weg; maar niet mijn wil, maar de uwe geschiede" (Lucas 22:42). Christus greep het handvat van Zijn beker en hief die naar God en zei: 'Ik aanvaard mijn deel. Beziel mij met Uw kracht, opdat ik mag drinken.'

Elk kopje – of het nu sierlijk porselein is of ruw gehouwen aardewerk – heeft een handvat. God heeft ons deel in onze beker gedaan. Of we kiezen ervoor om het bij het handvat vast te pakken en het naar Hem op te heffen, terwijl we zeggen: 'Ik aanvaard mijn deel; Ik neem deze beker aan', of we kiezen ervoor om onze beker aan stukken te slaan en te zeggen: 'God, ik weiger mijn deel. Deze mok heeft niet de juiste maat voor mij, en ik hou niet van wat U erin hebt gedaan. Ik zal mijn leven zelf beheersen.'

Einde citaat.

Het komt uit het Engelstalige boekje 'Calm my anxious heart' (Kalmeer mijn angstige hart) van Linda Dillow. Linda zelf had deze titel voor haar boek bedacht: 'Hope for my hurting heart' (Hoop voor mijn gekwetste hart), maar de uitgever besloot anders. Hoe dan ook, ik kocht het, omdat ik een mooie podcast luisterde waarin zij geïnterviewd werd. Je kunt de podcast hier luisteren, het is wel in Engels. En ik heb je gewaarschuwd, het gaat je misschien wat geld kosten om een mooi boek te kopen:)

Ik vind het beeld van het theekopje zo mooi! Het past ook bij Psalm 16:5-6

'De HEERE is mijn enig deel en mijn beker. U onderhoudt wat het lot mij toewees. De meetsnoeren zijn voor mij in lieflijke plaatsen gevallen, ja, een prachtig erfelijk bezit heb ik gekregen.'

Ik weet niet hoe jullie met je kopjes en bekers, maar vooral met de inhoud omgaan, maar het kan soms ernstig lastig zijn. We willen vaak 'dat ene' er graag uit hebben, toch? Ik heb mezelf aangemoedigd om eens rustig naar 'dat ene' te kijken. Vaak is het al een groot deel van ons leven aanwezig en heeft het een rol gespeeld in wie we zijn geworden. Ik ga er verder niks over zeggen. Ik laat je met rust, met je eigen gevulde beker.

___________________________________________________________

NOG WAT ANDERE PRAAT

Vrijdag gingen K en ik weer eens aan de wandel. Het was nog zo'n prachtige mooie zomerse dag. We liepen even een kinderboerderij binnen, omdat ik (weer) een plaspauze nodig had. We zagen daar zulke mooie eendjes! Ik had ze zo in onze tuin willen zetten. Daar zou ik S heel blij mee gemaakt hebben, maar helaas, dat gaat niet hier. (Dat zit op dit moment niet in ons kopje:)

Deze reiger stond aan de overkant en tóch vloog hij uiteindelijk weg toen ik een foto maakte. Dat had ik niet verwacht en was te laat met m'n camera.

Dit houten pad is leuk gemaakt, je gaat zo een heel eind over het water.

Na de wandeling appte we Mar dat ze om 12.00 uur bij een lunchtentje moest zijn.

We zouden nog eens ergens gaan lunchen, omdat ze geslaagd was voor haar opleiding. Inmiddels is dat alweer ruim een jaar geleden, maar nu is het er toch van gekomen. We aten lekkere broodjes!

Nu is het echt een beetje herfstig geworden. Ik moet er nog aan wennen.

Een heel klein stukje

En ja hoor, er kwam een tuinfeestje nr. 3 en nr. 4 staat ook al vast. 'Vast' in de zin van dat die komen gaat, maar we bekijken per dag wanneer het echt zal gaan gebeuren. We hadden natuurlijk zoveel appels geplukt vorige week, daar moesten we iets mee. Dus bakte ik gisteren appelflappen. En het was ook nog eens aan het nazomeren buiten, dat alleen al is een feest!

Best moeilijk om te wachten op de anderen. De appelflappen waren zo op, maar we bleven nog even zitten kletsen. Op insta deelde ik deze foto en schreef erbij:

'We lachen om de verhalen over werk, school en kerk. We balen dat niet iedereen er is. En we irriteren ons als iedereen door elkaar praat. Zo gaat dat met tuinfeestjes.'

En natuurlijk niet alleen met tuinfeestjes. 

Dichtbij het feestje stond kikker de wacht te houden bij de vijver. Het water is helaas nog niet echt schoon. Daar wordt vrijdag of zaterdag iets aan gedaan, vermoed ik.

Afgelopen dagen heb ik me veel met deze rol papier bezig gehouden. Het is een fijne manier van ontspannen. Het plaatje vind ik ook nog steeds erg mooi en de kleuren vervelen niet. Dus gingen we van hier.

Naar daar.

Eigenlijk jammer als dit af is.
Ik ben al op zoek naar een andere:)

Het boek 'Gods geheime plan' van Dallas Willard lag al een poosje in m'n schuur. Het lukt me niet om er verder in te lezen. Tot afgelopen week. En nu kan ik moeilijk stoppen als ik lees! Het is een boek over de Bergrede.

Ik deel een heel klein stukje, waar ik zelf nog eens goed over na wil denken. Wat zou er veranderen als ik steeds op deze manier met mensen om zou gaan?

'Er is nooit sprake van 'een-op-een'. Jezus is de bemiddelaar in elke relatie. Ik bedenk nooit zomaar wat ik samen met jou, aan jou of voor jou ga doen. Ik bedenk wat wij, Jezus en ik, gaan doen met jou, aan jou of voor jou. Ik denk evenmin aan wat jij gaat doen met mij, aan mij of voor mij, maar ik denk aan wat jij en Jezus gaan doen met mij, aan mij of voor mij.'

We hoeven hier niet heel krampachtig mee bezig te zijn natuurlijk.
We hebben er geen idee van of we denken niet op deze manier, terwijl het wel een diep verlangen is dat Hij overal bij betrokken is en in onze relaties komt.

Wonderlijk creatief en uitbundig

De vorige post eindigde ik met een belofte voor vogels, dat er nog iets mooiers aan zat te komen. Daar hebben we deze week aan gewerkt. Eerst knipte ik alle takken van de appelboom.

K zaagde de rest en haalde de overgebleven stronk met wortel en al eruit.

Beetje zonde wel, maar dit boompje deed het écht niet. Elke keer luizen en mieren en verpieterde blaadjes en hooguit 1 appel, die er niet zo lekker uitzag.

Op een andere dag haalden we een bak bij een bouwmarkt.

En vulden hem met water

Dat was het voor die dag. Ik keek bij de tuindeur nog eens de tuin in en genoot van al dat mooie groen.

Vrijdag haalden we wat waterplantjes én nog een mooie klimplant, maar die laatste is hier niet te zien. Het is natuurlijk helemaal niet de goede tijd van het jaar om zoiets als dit te doen, maar we hadden zoveel plezier in het voorbereiden en het bedenken ervan.

En terwijl K er zaterdag verder mee aan de slag ging, ging ik met een paar meiden en ook met m'n zusje met 3 van haar kids naar de appelbomen die het wel goed doen en waar de appels er wel lekker uitzagen.

Ik probeer het elk jaar wel een keer te doen, appels plukken. Het blijft een leuk uitje.

Onderweg kom je natuurlijk van alles tegen. Een dikke slak op een appel.

Maar ook een grote sprinkhaan in je haar:)

Een mooie libelle op een blad.

De appels die er het lekkerst uitzagen hingen natuurlijk het hoogst.

We hebben heel wat appels geplukt.

Even uitrusten

Je gelooft het niet, maar bij de boomgaarden stond een stroopwafelkraam! Die heb ik er nog nooit zien staan. We kochten een heerlijke grote, nog warme stroopwafel. En zelfs de 4 en 5 jarige kregen 'm helemaal op.

Toen we thuis kwamen ging ik gauw naar de tuin, ik was zo benieuwd! Ziet het er niet leuk uit? We hopen dat het water nog wat schoner wordt. Misschien moet alles nog een beetje zakken of zal de regen het schoner maken. We zullen zien. Als het goed is komen er meer diertjes/insecten en komen daar ook weer vogels op af.

En terwijl we zo met onze tuin bezig zijn en genieten van de bomen die de lucht in schieten en alles wat groeit en bloeit... bedacht ik hoe makkelijk het ook eigenlijk is om dat wat geschapen is meer te waarderen dan de Schepper. De mensen die zonder God leven zullen er op eenzelfde manier naar kijken en zich erover verwonderen. Laat ik proberen er anders naar te kijken en er andere woorden aan geven: Kijk naar deze amandelen, ook dat boompje doet het zó goed! Ook al zijn het maar 8 amandelen, voor mij voelt het als een enorme oogst. En er hangen er nog meer aan de boom!! Wat laat zo'n klein stadstuintje al zien hoe wonderlijk creatief en uitbundig onze God is! 

👋