Een heel klein stukje

En ja hoor, er kwam een tuinfeestje nr. 3 en nr. 4 staat ook al vast. 'Vast' in de zin van dat die komen gaat, maar we bekijken per dag wanneer het echt zal gaan gebeuren. We hadden natuurlijk zoveel appels geplukt vorige week, daar moesten we iets mee. Dus bakte ik gisteren appelflappen. En het was ook nog eens aan het nazomeren buiten, dat alleen al is een feest!

Best moeilijk om te wachten op de anderen. De appelflappen waren zo op, maar we bleven nog even zitten kletsen. Op insta deelde ik deze foto en schreef erbij:

'We lachen om de verhalen over werk, school en kerk. We balen dat niet iedereen er is. En we irriteren ons als iedereen door elkaar praat. Zo gaat dat met tuinfeestjes.'

En natuurlijk niet alleen met tuinfeestjes. 

Dichtbij het feestje stond kikker de wacht te houden bij de vijver. Het water is helaas nog niet echt schoon. Daar wordt vrijdag of zaterdag iets aan gedaan, vermoed ik.

Afgelopen dagen heb ik me veel met deze rol papier bezig gehouden. Het is een fijne manier van ontspannen. Het plaatje vind ik ook nog steeds erg mooi en de kleuren vervelen niet. Dus gingen we van hier.

Naar daar.

Eigenlijk jammer als dit af is.
Ik ben al op zoek naar een andere:)

Het boek 'Gods geheime plan' van Dallas Willard lag al een poosje in m'n schuur. Het lukt me niet om er verder in te lezen. Tot afgelopen week. En nu kan ik moeilijk stoppen als ik lees! Het is een boek over de Bergrede.

Ik deel een heel klein stukje, waar ik zelf nog eens goed over na wil denken. Wat zou er veranderen als ik steeds op deze manier met mensen om zou gaan?

'Er is nooit sprake van 'een-op-een'. Jezus is de bemiddelaar in elke relatie. Ik bedenk nooit zomaar wat ik samen met jou, aan jou of voor jou ga doen. Ik bedenk wat wij, Jezus en ik, gaan doen met jou, aan jou of voor jou. Ik denk evenmin aan wat jij gaat doen met mij, aan mij of voor mij, maar ik denk aan wat jij en Jezus gaan doen met mij, aan mij of voor mij.'

We hoeven hier niet heel krampachtig mee bezig te zijn natuurlijk.
We hebben er geen idee van of we denken niet op deze manier, terwijl het wel een diep verlangen is dat Hij overal bij betrokken is en in onze relaties komt.

Wonderlijk creatief en uitbundig

De vorige post eindigde ik met een belofte voor vogels, dat er nog iets mooiers aan zat te komen. Daar hebben we deze week aan gewerkt. Eerst knipte ik alle takken van de appelboom.

K zaagde de rest en haalde de overgebleven stronk met wortel en al eruit.

Beetje zonde wel, maar dit boompje deed het écht niet. Elke keer luizen en mieren en verpieterde blaadjes en hooguit 1 appel, die er niet zo lekker uitzag.

Op een andere dag haalden we een bak bij een bouwmarkt.

En vulden hem met water

Dat was het voor die dag. Ik keek bij de tuindeur nog eens de tuin in en genoot van al dat mooie groen.

Vrijdag haalden we wat waterplantjes én nog een mooie klimplant, maar die laatste is hier niet te zien. Het is natuurlijk helemaal niet de goede tijd van het jaar om zoiets als dit te doen, maar we hadden zoveel plezier in het voorbereiden en het bedenken ervan.

En terwijl K er zaterdag verder mee aan de slag ging, ging ik met een paar meiden en ook met m'n zusje met 3 van haar kids naar de appelbomen die het wel goed doen en waar de appels er wel lekker uitzagen.

Ik probeer het elk jaar wel een keer te doen, appels plukken. Het blijft een leuk uitje.

Onderweg kom je natuurlijk van alles tegen. Een dikke slak op een appel.

Maar ook een grote sprinkhaan in je haar:)

Een mooie libelle op een blad.

De appels die er het lekkerst uitzagen hingen natuurlijk het hoogst.

We hebben heel wat appels geplukt.

Even uitrusten

Je gelooft het niet, maar bij de boomgaarden stond een stroopwafelkraam! Die heb ik er nog nooit zien staan. We kochten een heerlijke grote, nog warme stroopwafel. En zelfs de 4 en 5 jarige kregen 'm helemaal op.

Toen we thuis kwamen ging ik gauw naar de tuin, ik was zo benieuwd! Ziet het er niet leuk uit? We hopen dat het water nog wat schoner wordt. Misschien moet alles nog een beetje zakken of zal de regen het schoner maken. We zullen zien. Als het goed is komen er meer diertjes/insecten en komen daar ook weer vogels op af.

En terwijl we zo met onze tuin bezig zijn en genieten van de bomen die de lucht in schieten en alles wat groeit en bloeit... bedacht ik hoe makkelijk het ook eigenlijk is om dat wat geschapen is meer te waarderen dan de Schepper. De mensen die zonder God leven zullen er op eenzelfde manier naar kijken en zich erover verwonderen. Laat ik proberen er anders naar te kijken en er andere woorden aan geven: Kijk naar deze amandelen, ook dat boompje doet het zó goed! Ook al zijn het maar 8 amandelen, voor mij voelt het als een enorme oogst. En er hangen er nog meer aan de boom!! Wat laat zo'n klein stadstuintje al zien hoe wonderlijk creatief en uitbundig onze God is! 

👋

Tuinfeestjes

Maandagavond hadden we ons tweede maandagavondfeestje in de tuin onder het afdak. Vorige week was het een pavlovafeestje.

Die was gezellig, gewoon wat tijd nemen om gezellig te kletsen en te genieten van iets lekkers.

Zondag was ik geïnspireerd door dit filmpje, ik vind het heerlijk om naar te kijken en ik kreeg zin om een applecrumble te maken. Een met havermout en walnoten en chocola in de crumble. 

Mar kwam later thuis en at een stukje toen ik al in bed lag. Ze zei vanochtend: 'Ik heb nog nooit zo'n lekkere crumble gegeten!' We wachtten deze keer tot S van haar voetbaltraining terugkwam. 

Die meiden kunnen goed kletsen, maar over het antwoord op de vraag wat we aanstaande zondag mee zouden kunnen nemen voor de pot luck, kwamen we niet echt uit. Dat geeft niet, want we hebben nog een poos. Ik wil er in ieder geval niet over stressen. Als dat gebeurt laat ik het aan iemand anders over.

K kwam er ook bij zitten met zijn pot koffie. Nog gezelliger! 

Zo'n feestje duurt hooguit 3 kwartier, maar het is een leuke manier om afscheid van de zomer te nemen en de herfst te verwelkomen. 

Of er volgende week een derde tuinfeestje komt? Ik weet het nog niet. Dat ligt er ook een beetje aan of ik ergens door geïnspireerd wordt deze week.

Vandaag zit ik voor het eerst sinds lange tijd eigenlijk de hele dag binnen. We moeten alleen niet de amandelboom vergeten! De amandelen springen open en volgens mij betekent dat dat ze eraf mogen. Maar wat dan?? Ik moet het echt op gaan zoeken!

Ik vind het prachtig om te zien, het is gewoon een soort lijm wat je er tussen ziet.

De hortensia is ook op, maar die laten we deze keer de hele winter nog staan. Wie weet gaat het sneeuwen, dat geeft een mooi effect op de blaadjes.

Ik ben meer van vogels gaan houden deze zomer. Ik haalde een boek bij de bieb en las dat een kommetje met water ook vogels naar je tuin lokken. Nu heb ik wat uitgedroogde amandelen van de boom geplukt, een vijg die al door een of ander beest was aangevreten op de aarde gelegd en een bakje met water. Kom maar vogeltjes. Binnenkort zal ik jullie verrassen met nog iets mooiers!

En kijk eens!! Ze komen echt 😍

👋

Het ergste wat je kan gebeuren

Soms weet ik niet waar ik het mee moet vergelijken. De ene keer voelt het alsof de Pottenbakker denkt: 'Dit wordt niks meer, ik begin overnieuw'. De andere keer denk ik: Ik lijk Petrus wel, die alleen maar naar de golven kijkt! En die laatste doet dan een beetje pijn, want... ik wéét toch dat ik dat niet moet doen? Dat verhaal van Petrus staat toch niet voor niks in de Bijbel? Ik moet mijn ogen gericht houden op Jezus. Er is ook eigenlijk niets wat ik liever doe dan dat. Ik zing het ook graag met Maartje mee in dit prachtige lied:

En toch, toch gebeurt het dat de golven van het verleden mijn tranen over m'n wangen laten lopen, dat de golven van het heden me overweldigen en de golven van de toekomst met denderend geraas op me af komen stormen.

Ik vertelde het onze voorganger.

Hij zei:

'En? Het ergste wat je kan gebeuren is dat Hij je hand vastgrijpt!'

Een golf van troost die ik niet aan had zien komen, rolde over me heen.
Waarom heb ik altijd gedacht dat ik beter moest zijn dan Petrus en al die mensen in de Bijbel die falen. Zijn die verhalen opgeschreven om te laten zien hoe het niet moet en om te voorkomen dat ik dezelfde fouten maak? Of laten ze zien dat ik, een mens in de 21ste eeuw wel heel veel lijk op die mensen in de eerste eeuw? En laat het me elke keer weer zien dat het hart van Jezus vriendelijk en nederig is en nog altijd hetzelfde is gebleven?

Het ergste wat me kan gebeuren is dat Hij mijn hand vastgrijpt!

Het is heel lang mijn gebed geweest:

'Laat mij gewoon mens zijn

en wilt U dan God zijn in mijn leven!'

Er is ook eigenlijk niets wat ik liever wil.

(De foto komt van Pinterest, als je er op klikt ga je daar naartoe)

Een vreselijk chaotische dag

Na een heerlijke douche trek ik een makkelijke, lekker zittende grijze broek en een donkerblauw hemdje aan. Ik pak de lekkerste en mooiste trui die ik heb uit de kast. Het is een veelkleurige trui, die ik in alle haast tóch nog even gauw van een andere verdieping griste en bijna rennend weer mee naar de kassa nam. Daar stond K. en hij had gelukkig nog niet afgerekend, dus ik gooide mijn(!) trui met een mooi boogje bij de andere kleding: 'die hoort er ook nog bij!'. Het was de dag dat we op vakantie gingen en het K wel leuk leek om nog even naar het centrum te gaan voor wat korte mouwen shirts, maar toen we daar een poosje waren, kwam hij er tot zijn grote schrik achter dat de zaak waar we de aanhanger op moesten halen een uur eerder dicht ging. En toen hadden we ineens vreselijk veel haast. Het was zowiezo een vreselijk chaotische dag. Ik zou er nooit meer aan terug willen denken, ware het niet dat ik op de valreep die prachtige, ook nog scherp afgeprijsde trui had weten mee te nemen.

Ik liep ermee naar de tuin en ging achterin de tuin, onder het afdak, op het bankje liggen. Ik was moe en had hoofdpijn. Het begon te regenen, ik hoorde nog wat vogels, had een kaarsje aan gestoken en een paar schemerlichtjes en terwijk ik daar lag, met die trui zo een beetje half over me heen vóelde ik het! Ik wist het zeker, dit was; RUST! Net daarvoor had ik nog wat woorden uit Psalm 10 overgeschreven:

'The Lord is King forever and ever.

Lord, You have heard the desire of the humble.

You will strengthen their hearts.

You will listen carefully.'

Ik lag daar in die heerlijke 'rust' nog een beetje over na te mijmeren. En ik had wel net zo lang willen blijven liggen tot ik uitge-'rust' was. Voor het eerst drong de betekenis van het woord pas goed tot me door. En ik vraag me af of we ooit wel de tijd nemen om goed uit te 'rusten'. Ik heb er een poosje gelegen en ben toen weer naar binnen gegaan. Eigenlijk nog lang niet uitge-rust, maar ik kon er ook niet de hele nacht blijven liggen. Dus ging ik maar naar bed. En toen sliep ik 9 lange uren.

Het komt misschien door de fietstocht die ik 's ochtends met K had gemaakt. We fietsten samen naar m'n ouders. We hadden ze voor de vakantie voor het laatst gezien, dus dat was al veel te lang geleden. We zagen jonge zwaantjes, die gauw naar hun ouders zwommen toen ik een foto wilde maken.

Zo leuk hoe ze dat in een rijtje doen!

En ik moest natuurlijk ook even stoppen toen ik een reiger zag zitten. Ik dacht dat het nog een kleine was, maar toen hij wegvloog was het toch gewoon al een grote.

Mooi toch?!

We dronken gezellig koffie/water, kletsten net zo gezellig en aten er een stroopwafel bij. Toen gingen we weer terug en wilde ik nog een foto maken, omdat je op deze foto zowel de Willemsbrug (de rode) als de Erasmusbrug kunt zien. Als ik een rondje fiets ben ik altijd of op de ene of op de andere brug.

Na een snelle lunch ging ik met M. naar haar psych. Daar hadden we een hele goede en lange sessie van bijna 2 uur. En 's avonds zou ik eigenlijk naar de verjaardag van m'n schoonzus gaan. Maar nee, dat was echt teveel van het goede. Ik hád kunnen gaan, me zo luchtig mogelijk door alle gesprekken heen proberen te laveren, genietend van de vertrouwde, steeds ouder wordende gezichten van familieleden. Maar toen ik op dat bankje lag wist ik ook dat het goed was zo.

(Laveren betekent bij het zeilen een bochtig parcours varen, vaak van aan de wind tot aan de wind. Overdrachtelijk gezien betekent laveren: niet direct op het doel afgaan maar via tussenhandelingen dat doel bereiken)

Nog wat luchtige praat

De eerste vijg!
Het was een lekkere, maar ik had hem misschien nog één dag langer moeten laten hangen. Een pietsie te droog.

Dit boek heb ik afgelopen week uitgelezen. Best bijzonder, want ik lees niet zoveel. Maar dit boek is zó goed geschreven. Het gaat over een echtpaar van 50 jr. In een paar dagen raken ze álles kwijt, hun boerderij, hun B&B, álles! En in die laatste paar dagen krijgen ze te horen dat hij een ernstige, levensbedreigende ziekte heeft. En dan besluiten ze om het westkustpad te gaan lopen van 1014 km.
En nu weet ik dat er nog twee boeken van haar zijn en kan ik vandaag het tweede boek ophalen bij de bieb. Dat ga ik vanmiddag nog wel even doen denk ik.

Vandaag en morgen zijn de wereldhavendagen. Dat betekent veel vliegverkeer, misschien nog wat bootgetoeter en in de avond vuurwerk. Veel meer voor mij niet. Ik heb er niet zoveel mee. K ging er vroeger met de kinderen altijd heen. Die tijd is voorbij. En niemand gaat er meer heen, ze vinden het niet zo leuk.

Ik laat Philip uit langs het water, hier is ook een haven, maar is het heerlijk rustig, alleen die helikopter hierboven blijft maar rondjes vliegen.

Nog één foto en dan stop ik ermee!
Even wat eten, kijken of iemand van jullie nog een leuk blogje heeft geschreven en nog even naar de bieb.

👋

Oh wacht... nog twee foto's!
Ik heb de tuin een beetje opgeleukt met twee nieuwe beeldjes. Dat vinden onze kleinkinderen zo leuk! Een klein vogeltje.

En een schattig eendje.

👋👋