5.00 uur, het begint een klein beetje te schemeren. Ik hoor een verdwaalde kraai drie keer keihard KRA roepen, waarom zo dichtbij? In de verte hoor ik het zachte geraas van... ik weet eigenlijk niet zo goed wat, het lijkt wel de snelweg, maar zo druk kan het toch niet zijn in de vroege ochtend? Misschien vrachtwagens? Ik heb geen idee, meestal hoor ik het niet eens, maar het is nooit echt stil. Dat merk ik pas echt goed als we een boswandeling maken en het écht stil is. Wat is dat stil zeg!
Een kat die meerdere keren jammerlijk mauwt, zit hij in onze tuin? Ook al zo dichtbij! Ik hoor de sirene van een ambulance, het komt steeds dichterbij en stopt dan plotseling. Niet in onze straat, misschien 2, 3 straten verderop? In de verte zijn er meeuwen die me uitlachen. Eerst zo'n lange, gemene lach: Eeaaah! gevolgd door een paar korte lelijke stoten: eah eah eah eah! Op m'n blog, zo met letters, durf ik het wel na te doen. En dan hoor ik het eerste gemoedelijke geluidje van de dag: Roekoe, Roekoe, een duif! Verdraaid...weer een mug, één die net zo slecht slaapt als ik! Volgezogen met mijn bloed en leven komt hij 's ochtends niet hoger dan een halve meter van de grond. Wat moet hij daar toch mee? Laat me met rust! De wekker gaat, het is 5.30 u. Ik hoor de metro, is dat de eerste die rijdt of heb ik er een paar gemist? Ook zo'n geluid dat ik vaak niet meer hoor. Maar nu wel. Nu hoor ik alles! Tjielp! En daar is die kat weer. Gefladder tussen de bladeren van een boom en de wekker gaat nog een keer. Geluiden van een man die wakker wordt en alles heel zacht probeert te doen (wat hem eigenlijk best wel goed lukt), uit bed gaat en zijn vrouw bemoedigend toespreekt dat vannacht heel Nederland wel niet zo lekker geslapen zal hebben door de warmte en dat ik nog maar even moet proberen te slapen, want nu is het lekker koel. Ik bemoedig hem terug: nog maar 2 dagen werken, dan heb je vakantie!
Ik draai en draai nog eens, lees m'n dagboekstukje en probeer m'n ogen dicht te doen, maar ineens ben ik het zat! Ik spring uit bed, ik heb trek in een boterham met hagelslag en een glas melk. En daarna ga ik een blog schrijven, daar heb ik gister geen tijd meer voor gehad.
Gisteren... 's Ochtends stapten we met z'n drieën, veel later dan gepland (tiener die onder de douche stond op het moment dat we zouden weggaan), op de fiets naar mijn tante. Net geen 10 km fietsen, een fijn tochtje dwars door de stad en langs het water. Onderweg zie ik een viskraampje, ik denk aan mijn moeder die zo dol is op een broodje haring. Mijn brein trekt de conclusie dat haar zus dat dan ook vast lekker vindt en ik koop twee broodjes voor d'r lunch. Tot afgrijzen van S leg ik het zakje in het mandje voor haar stuur. Ik vind het zelf ook om te griezelen hoor, zo'n rauwe hap, brr! Als ik een mandje hád dan mocht ie daar wel in.
En ja hoor, mijn brein had het goed, als mijn moeder haring lekker vindt, vindt mijn tante dat ook!
Het was weer erg gezellig. Ze had een hamstertje te logeren van de kleindochter van een andere tante, die jaren geleden op veel te jonge leeftijd overleed. Nu is deze tante echt als een oma voor ze en daar hoort ook op hamster passen bij!
Kijk nou hoe mooi!
We speelden nog een potje yathzee en kletsten over van alles en nog wat.
En toen gingen we weer naar huis. We reden langs het oude Eudokia-ziekenhuis, wat nu een Islamitische universiteit is. Ik vond het een mooi ziekenhuis! Ik herinner me vaag dat mijn opa er in lag en volgens mij daar ook weggelopen was... gelukkig kwam hij weer terecht.
Over de brug. Wat is het druk op het water!
En 's avonds gingen ik nog even met M, H en S naar het strand. De avond ervoor waren er al een paar geweest, toen wilde ik eigenlijk ook al mee, maar was te moe. Achteraf was ik blij dat ik niet mee ging, want ze gingen ook nog naar m'n zusje en kwamen pas om 1.00 uur thuis. Ze hebben het wel oergezellig gehad met nog een kampvuur en marshmallows!❤
Ik had m'n boek meegenomen en las een hoofdstuk wat ik al eerder gelezen had en zo mooi vond dat ik het nog een keer las.
Natuurlijk hebben we ook gezwommen, toen mompelde ik nog zoiets dat we dit eigenlijk elke avond moesten doen. Maar toen ik na het lezen zat te genieten van dit uitzicht, werd het toch een beetje koud en wilde ik dat de meiden gauw terug kwamen. Die willen om de een of andere reden altijd nog even struinen in de duinen.
Zo ging gisteren de zon onder en zo kwam hij vanochtend weer op.
'Een andere dag, dezelfde zon' zou M zeggen:)
En lees het begin van deze blog niet als een klaagzang. Zie het meer als een ode aan het leven in de stad. Want wees eerlijk, of het nou het geKRA van kraaien, lachende meeuwen of mauwende katten zijn of blaffende honden, kraaiende hanen en tjirpende krekels... muggen zijn er overal en al die geluiden... de ene keer kun je ervan genieten, de andere keer erger je je eraan omdat je nog wil slapen.
En nu wens ik jullie en mooie dag toe en ga ik keukenkastjes opruimen en schoonmaken!
👋
