Heerlijk, ik ben weer vrij!
En net zo heerlijk heb ik ook weer genoten van mijn werk.
Op mijn vraag:
'Hebben jullie nog vragen?'
Antwoord 'papa':
'Nog vragen? Ik heb vandaag ontzettend veel geleerd!!'
In gedachten ga ik nog een keer de dag door en kan niet zo goed bedenken wat ze nou geleerd kunnen hebben die dag. Al die kleine dingen die voor mij inmiddels een vanzelfsprekendheid dreigen te worden, zijn nog allemaal nieuw voor veel ouders, en zeker voor die ouders die helemaal geen baby's in hun omgeving of familie hebben.
En verder ging ik van een baby die af en toe z'n hele fles weer uitspuugde naar een moeder die niet wilde hebben dat haar schoonmoeder kusjes gaf aan haar baby naar een bevalling met niet vorderende uitdrijving...
Gisteren sloot ik 8 dagen werken af met een avondwacht. Tegelijk vierden we M d'r verjaardag nog. Ik kon gelukkig nog mee genieten van de pizza, maar werd daarna toch opgeroepen voor een bevalling. Jammer genoeg heb ik de baby niet geboren zien worden. Na ruim een uur persen zat er niets anders op dan naar het ziekenhuis te gaan. Een nvu: niet vorderende uitdrijving. Om dan nog naar en ziekenhuis te moeten is zó intensief voor een barende vrouw!
Om 22.45 was ik weer thuis, maar kon alsnog tot 0.00 gebeld worden. Gelukkig is dat niet gebeurd.
Vandaag is mijn eerste vrije dag. Vanochtend werd al gelijk een afspraak afgezegd. Ik kan dus heerlijk rustig aan de slag met opruimen en schoonmaken. Ik denk dat dat de beste manier is om weer op te laden. Had ik nooit gedacht. Mijn hoofd zit nog vol en vannacht kon ik niet goed slapen, maar mijn handen kunnen nog prima wat doen! En nu is het allemaal weer aardig toonbaar.
Tussendoor probeerde ik even te slapen, maar dat lukte niet. Diamantjes op een onderzetter plakken lukte wel.
De afspraak die afgezegd was, was met een psychiater. En hoewel ik nu lekker de hele dag in huis bezig kon zijn, vond ik het ook jammer dat die afspraak niet doorging. Hij leert me hoe ik buddy kan zijn voor iemand met autisme. Ik denk er over om daar een en ander eens hier in m'n blog over te vertellen, maar weet niet zo goed of dat jullie interesse heeft. Laat het me maar weten.
Vandaag houd ik het kort en sluit ik af met een foto van ons allerschattigste jongste kleinkind die ik gister weer even kon knuffelen 🥰.
3 opmerkingen:
Heb vandaag ervaren dat God bezig is met mijn dochter. Heeft een aanvaring gehad van achter. Zegt tegen mij, een teken van boven dat ik het rustiger aan moet doen? Ik: ja daar kun je vanuitgaan HIj zorgt vvoor je. Krijg een 😘 terug.later krijg in een app. HIJ zorg voor mij.
Wat een geweldige foto van jullie kleinkind. Daar smelt je toch van.
Zo te lezen heb je drukke dagen gehad, maar het heeft je ook voldoening en waardering gegeven.
Wat een mooie onderzetters, ik zag ze onlangs bij iemand thuis, echt prachtig.
Ben zeker benieuwd naar het buddy zijn van iemand met autisme.
groeten van Marijke
Ik lees je blog altijd graag. Je kan klein geluk zo mooi beschrijven. en ik vraag me altijd af hoe je tijd maakt voor die kleine gezellige knutseldingen enz. met zo'n groot gezin en een pleegdochter en werk buiten de deur. En ik ben zeker benieuwd naar je ervaringen met autisme. Volgens mij is M al bijna een twintiger of vergis ik me nu. Wij hebben ook een grote dochter waarvan ik me nog steeds afvraag wat er is (en zijzelf ook) En wij denken er ook zo over dat iedereen mag zijn zoals hij is, maar dat kan misschien weleens een valkuil zijn.
Een reactie posten
Heb jij Hem nog gezien vandaag? Reacties op deze vraag of op wat ik geschreven heb zijn altijd fijn! Zo kunnen we elkaar bemoedigen.