Ik negeer ze altijd

Hier op mijn blog ook nog maar een keer!
13 juni hadden we een diploma-uitreiking.

Van de 29, zijn er nu 13 gediplomeerd. Hopelijk volgen er nog een paar iets later!

Mijn praktijkopleider was erbij (links) en mijn buddy kwam ook. De laatste was een verrassing en hadden ze samen zo bedacht. Ik vond het superleuk haar daar te zien, want door haar heb ik én megaveel geleerd in de eerste gezinnen en kijk ik met heel veel plezier terug op mijn eerste babystapjes in de kraamzorg. Soms moet ik van iemand een zorg overnemen en pas zag ik dat zij de dagen voor mij in dat gezin had gewerkt, ik voelde gelijk iets van opluchting: Oh, ik weet precies hoe ze werkt en wat ze gedaan heeft, dat is fijn!

En dan dit trio, die verdienen echt een staand applaus! Dit waren de leraressen op het Zadkine die ons door alle lessen heen hebben geholpen. En je gelooft het bijna niet, maar ze zijn alle drie uniek en alle drie zó ontzettend leuk. We hebben serieuze gesprekken gehad, maar ook echt heel veel lol!

En nu heb ik mijn eerste gezin als gediplomeerd kraamverzorgende alweer achter de rug. Het was zó hartverwarmend om het oudste jochie van 5 op de laatste ochtend zo om mee heen te zien. 's Ochtends zat ik met de baby op schoot op de bank, terwijl de rest zat te ontbijten in de keuken, komt hij met zijn bordje tegen me aan op de bank zitten. Hij nodigt me uit op zijn verjaardag te komen en ik mag in zijn vriendenboekje schrijven. Nét voordat ik afscheid ga nemen, zegt hij nog even een tekening voor me te gaan maken en rent naar zijn kamer. Even later zit ik op het bankje en staat hij naast me en legt zijn hoofd op mijn schouder.

Dan smelt je toch helemaal weg?!!!

Van de week was ik een beetje gestrest en zat in mijn schuur. De stiften die er lagen gaven me een knipoog. Dat doen ze wel vaker, maar ik negeer ze altijd. Nu had ik nog even tijd en zocht een leuk plaatje op Pinterest en maakte er een versimpelde versie van. Zo simpel dat ik de originele niet eens laat zien. Zo lijkt het nog een beetje wat:).

Maar wat vooral zo fijn was om te merken dat ik even helemaal uit m'n hoofd en in de tekening zat en de stress even weg was! Je hoort dat weleens dat het zo werkt, maar het is nog leuker om te ontdekken dat het écht werkt.

Ik kreeg mooie bloemen en laat jullie er even van mee genieten.

En nu, ga ik jullie vertellen dat ik het heel even niet over autisme ga hebben in deze blog. Ik moet het eens afleren om zulke aankondigingen te doen, ik beland er gelijk door in een writersblock!

Dus, het komt nog wel een keer.