Vanochtend begon de dag al vroeg. Om 6.00 uur waren de dametjes al wakker. En wat een energie hadden ze! Met de hond heb ik hun ook maar gelijk uitgelaten:)
Vanochtend hebben we eerst nog even aan onze naai-projectjes gewerkt, het ging beter dan ik had gehoopt. Al is het niet handig om allemaal tegelijk iets te willen maken, wat natuurlijk wel het geval was. De vakantie duurt nog even, dus dat komt wel goed.
's Middags gingen we naar de tuin, die ik de komende anderhalve week water ga geven en waar we lekker vakantie kunnen vieren. Het is een heerlijk plekje! We gingen er op de fiets heen.
We dronken er thee en aten er de door Mar gemaakte muffins met banaan en walnoten bij.
En we bewonderden de bloemen en snoven de heerlijke geur in...
En we deden spelletjes. Zo knus!
Er was tijd genoeg en ik heb zelfs nog kunnen lezen.
Een chill dagje dus.
Maar, en nu komen we terecht bij de twee werelden. De eerste is die van het vakantie vieren en genieten van de zomer. Daar dwars doorheen is een tweede. En dat is van een vriendin die ernstig ziek is en die steeds maar zieker is geworden de afgelopen weken. Het is een donker, verdrietig deel in ons hart en leven...wat niet weg is als ik al die gezellige dingen deel en beleef. Ik schrijf/deel dit, omdat het niet goed voelt als ik alleen die ene kant maar deel. Verder zal ik er niet over schrijven...ik kan en wil er de goede woorden (nog?) niet voor vinden.
2 opmerkingen:
Dankjewel voor je blog en foto's. Herkenbaar, enerzijds is er zoveel waar je dankbaar voor bent en van kunt genieten, anderzijds voel je het verdriet van je vriendin. Dubbel he. Wat een zegen dat we een Hemelse Vader hebben die ons in heel het leven nabij is.
Sterkte, lieve Lieneke!
Een reactie posten
Heb jij Hem nog gezien vandaag? Reacties op deze vraag of op wat ik geschreven heb zijn altijd fijn! Zo kunnen we elkaar bemoedigen.