Duisternis en licht op Zuid

Van de week liep ik door een park. De zon kwam even tussen de wolken door en dat maakte het allemaal nog mooier. Samen met 3 andere dames hadden we een retraite dag. Dit was de tweede keer. Het is mooi om elkaar beter te leren kennen, elkaar aan te vuren in het kennen van Christus en ook om tijd alleen door te brengen.

Ik wil jullie graag ook een beetje kennis laten maken met een van die vrouwen!

Toen we op het punt stonden om weer naar huis te gaan, gaf Carolien ons een boekje:

Na jaren in Veenendaal gewoond en gewerkt te hebben als voorgangersechtpaar, zijn zij 3 jaar geleden naar Rotterdam Zuid gekomen. Een stap die niet door iedereen werd begrepen. Na het verhaal dat ik de afgelopen 5 blogs heb verteld, was ik verrast dit in mijn handen te krijgen.

25 verhalen!!

Mooie, ontroerende en hilarische verhalen over hun belevenissen in Veenendaal, Marokko en in Rotterdam. En inmiddels weet ik dat het maar een hele kleine greep is van wat Hans en Carolien Euser te 'vertellen hebben'. Zowel op de heen- als op de terugweg raakten we niet uitgepraat!

Eén verhaal wil ik hier delen, het raakte me. Ik zal daar na het verhaal nog op terug komen.

Duisternis en licht op Zuid

'Halleluja, prijs de Heer!' Haar beide handen schieten in de lucht als de auto weer begint te pruttelen. Gisterenavond zagen we de lampen van haar  karretje langzaam uitgaan op de parkeerplaats voor ons huis. Maar van wie is die auto? Carolien doet navraag, maar de buren weten van niets...
Ik lees in een NOS bericht dat de douane onze wijk uitkamt op zoek naar fraudeurs. Arbeiders genoeg en de oogst is groot: zeventien malafide winkeltjes worden opgerold. Ik denk aan de achterburen. Al drie keer zijn we getuige geweest van ruzie en mishandeling.
Ik herinner me de twee lichamen die, twee weken na onze aankomst hier, uit een huis verderop in de straat worden geborgen: buren die zijn omgekomen door een misdrijf. Dan heb je rechts het bordeel waar de politie vaak langs moet. Links de daklozenopvang, waar je schone heroïnespuiten kunt krijgen en gebruiken. Het Halloweenfeest in het Zuiderpark op loopafstand wordt dit hele weekend gevierd.
En dan ineens, 's morgens in alle vroegte bij het uitlaten van hond Puck, die uiting van dankbaarheid en lofprijzing aan God. Wat een contrast. Het licht van Jezus' liefde schijnt hier net zo sterk als elders, maar vanwege de duisternis valt het zo veel meer op. Godzijdank moet de nacht wijken voor de dag. Dood en donkerte hebben niet het laatste woord.
Het licht overwint.

Dit stukje raakt me... Ik schrijf vaak in mijn blogs over de mooie dingen die ik om me heen zie en hoor en beleef. Al die lichtpuntjes geven me moed en laten me zien hoe mooi het leven met God hier op aarde is. Maar zou ik het ook zo mooi vinden als de duisternis eromheen niet zo groot was? Dit echtpaar woont op loopafstand van ons vandaan, een wijkje verder. Het is best donker hier in Zuid. Een poosje geleden lazen we in de krant dat er iemand om een uur of elf 's avonds doodgeschoten was, geen idee waarom. De vrouw die er dichtbij woonde, 'vertelde' dat ze er niet meer zo van opkijkt en dat ze het bijzonderder vindt als er iemand naar haar glimlacht, dan wanneer ze hoort over een schietpartij. We horen het vaak de laatste tijd: jeugdbendes die met messen rondlopen, criminaliteit, oplichterij, geweld, misbruik, verslavingen...Vandaag kwam R nog thuis en vertelde dat hij van de kerk naar huis liep en voor een rood stoplicht stond, vanwaar hij een hele ruzie onder twee auto inzittenden kon volgen, er werd gevochten, gescholden, door rood gereden, onverantwoord hard en achteruit gereden en hard met vuisten tegen een stuk blik gebeukt... Maar ik kan ook vertellen dat L vanochtend met twee kleine kinderen door de regen naar de kerk liep en halverwege een lift aangeboden kreeg door iemand die ook naar de kerk ging!

Welkom in Rotterdam!
Maar echt, het Licht van Jezus' liefde schijnt hier! Anders zouden we hier denk ik niet na bijna 24 jaar nog wonen! Maar je moet er wel je ogen en oren voor openen.
En geloof het of niet, ik heb soms het gevoel dat we hier in een bubbelbad zitten met ´zoveel´ christenen om ons heen. Daar kon Carolien, die uit het bubbelbad 'Veenendaal' komt, het nog niet helemaal mee eens zijn. Wie weet over een jaar of 10 wel. Zouden ze dan nog hier blijven? Of een donkerder plekje zoeken om het Licht te verspreiden?

Ben je benieuwd naar de andere verhalen van Hans en Carolien? Je kunt het boekje bij hen bestellen voor €9,95 door een mailtje te sturen naar: euser_carolien@hotmail.com. Vraag dan gerust de nieuwsbrief aan, waarin je vaak weer een nieuwe belevenis te lezen krijgt en waardoor je op de hoogte blijft van hun werk dat ze op hun website zo verwoorden:

Overal willen we gastvrije geloofsgemeenschappen zien ontstaan waar de vreemdeling een thuis vindt.

Een laatste tip van deze mooie mensen:

Ga het leven met God gewoon in de praktijk brengen. Deel wat je hebt eenvoudigweg met de mensen die je tegenkomt. Al voelt dat soms als 'wandelen op water', juist dáár groeit je geloof.