Maar nu lig ik even... In de verte hoor ik de metro en een brandweersirene. Aan de aangrenzende tuin hoor ik schreeuwende, roepende, lachende en Chinees pratende kinderen. Het doet me denken aan wat ik dacht toen ik naar de bibliotheek fietste. Ik vermoed dat van alle gesprekken die ik buiten opvang meer dan de helft niet Nederlands is. Het is een mengelmoes van Spaans, Engels, Pools, Chinees, Afrikaans, Arabisch... De muziek die ik vaak uit auto's hoor komen hebben dat vreemde, maar inmiddels toch ook weer vertrouwde Arabische ritme. Ik voel me gelukkig thuis:)!
Verder hoor ik nog wat vogels fluiten en vanuit de badkamer het geluid van de draaiende wasmachine, een klein genot wat overgebleven is van de kraamtijden die ik heb gehad. 's Ochtends ging ik dan douchen en werd ons bed verschoond, daarna pakte ik dat kleine, prachtige hoopje mens en kroop ik onder een heerlijke, frisse, schone deken. Op de achtergrond hoorde ik de kraamzuster de badkamer en de wc schoonmaken en een was in de machine gooien. En als ze dan naar beneden was, hoorde ik alleen het draaien van de wasmachine en genoot... Dit is al weer bijna 8 jaar geleden, dus jullie begrijpen dat dit de beromantiseerde versie van het verhaal is. Wat er van overeind blijft is dat ik nog steeds kan genieten van een draaiende was.
Het lukt me niet om in slaap te vallen...te veel geluiden, te veel gedachten. Ik denk ook aan het boek dat ik in de bieb haalde en waar ik de eerste twee hoofdstukken al van had gelezen. Romans...het lukt me maar moeilijk om te lezen, 'Het lot van de familie Meijer' en zelfs 'De kronieken van Narnia' van Lewis staan onuitgelezen in de kast. Nu heb ik het boek 'Joy, de vrouw die C.S. Lewis liefhad'. Geschreven door Patty Callahan. En ik weet al dat dit het soort boek is waar ik van houd. Dat, als het zo door gaat, een van de boeken uit mijn top 3 een plaatsje op moet schuiven...Maar dat wordt lastig, misschien ga ik een top 10 maken. En ik heb bedacht, terwijl ik de hond uitliet, dat als ik 60 ben, deze boeken nog een keer wil lezen. Dat duurt nog wel even. Maar een echt goed boek is wat mij betreft, wanneer het iets van binnen met je doet en op een prettige, aangename wijze je bezighoudt, lang nadat je het boek al weg hebt gelegd.
Ik sluit af met een mooi citaat uit 'Joy':
 |
Ik haalde diep adem en liet me - waarschijnlijk voor het eerst in mijn hele leven oprecht nederig - op mijn knieën op de houten vloer vallen, zo hard dat er een steek van pijn door mijn benen ging. Ik boog mijn hoofd en de tranen liepen over mijn wangen naar mijn mondhoeken terwijl ik om hulp bad. Ik bad! Tot God? Ik geloofd niet in God. Ik was atheïst. Maar nu zat ik op mijn knieën. In een barst in mijn ziel, die ontstond tijdens die onversneden angst waarmee ik om hulp riep, zag de sluwe Leeuw zijn kans. God kwam binnen door de scheuren in mijn hart, alsof Hij al een hele tijd gewacht had om daar een opening te vinden. Warmte overviel me, een rivier van vrede stroomde door me heen. Voor de eerste keer in mijn hele leven voelde ik me volledig gekend en bemind. Er was een diep besef dat Hij bij me was, dat Hij altijd bij me geweest was. Die openbaring duurde niet lang, nog geen minuut, maar het leek voor eeuwig, tijd was niet meer als een metronoom die het ene ogenblik na het andere aftikt, maar als een eeuwigheid. De grenzen tussen mijn lichaam en de lucht, tussen mijn hart en mijn ziel, tussen angst en vrede verdwenen. Alles in mij gonsde van liefhebbende aanwezigheid. Mijn hart ging rustiger kloppen en de tranen hielden op. Ik boog voorover en liet mijn natte wang op de vloer rusten. 'Waarom hebt U zo lang gewacht? Waarom heb ik zo lang gewacht? Ik kwam tot rust in de stilte en vroeg daarna: 'Wat nu?'
1 opmerking:
Genoten van je blogje!
Een reactie posten
Heb jij Hem nog gezien vandaag? Reacties op deze vraag of op wat ik geschreven heb zijn altijd fijn! Zo kunnen we elkaar bemoedigen.