Het is 25 jaar geleden dat de genocide in Rwuanda plaatsvond. Dat las ik niet in de krant, want die lees ik eigenlijk helemaal niet, ik hoorde het zondag tijdens de preek. Ik kan me de beelden op tv nog herinneren. Rijen en rijen mensen die vluchtten. Een paar weken terug waren we op de school van Mar (17) die dit jaar examen doet. Alle leerlingen moeten in hun examenjaar een profielwerkstuk maken en dat op een avond aan elkaar en aan ouders/familie/vrienden presenteren. Een van werkstukken ging over de genocide in Rwanda. Het 'principe' van een genocide werd stap voor stap uitgelegd. Maandenlang (of was het jaren?) wordt zoiets gruwelijks nauwkeurig voorbereid en tot in details uitgevoerd. Het is zo geraffineerd dat veel christenen hierin mee zijn gegaan en ook kerkenraden elkaar uitmoordden. Ik kreeg het Nederlands Dagblad van onze voorganger, waar het allemaal in stond.
 |
| Klik op de foto om naar het artikel te gaan |
Dit artikel verteld het verhaal wat ik zondag hoorde. Het raakte me en het blijft maar in mijn gedachten. Deze man (Emmanuël) op de foto was degene die deze vrouw (Alice) geprobeerd heeft te vermoorden. Een groot litteken op haar gezicht en de hand die ze mist zullen hem hier altijd aan blijven herinneren. Alice vluchtte weg met een kind op haar rug. Toen ze wakker werd, miste ze haar hand en was haar kind dood.
Nu 25 jaar later zitten ze aan tafel en vertellen hun verhaal. Ze gaan naar dezelfde kerk. Emmanuël heeft Alice (en anderen) vergeving gevraagd en zijn gevangenisstraf uitgezeten. Dit kon ze niet van de een op de andere dag. Het had tijd nodig, maar uiteindelijk heeft ze hem vergeven. Alice en Emmanuël zijn samen een organisatie begonnen die andere slachtoffers en daders helpt te verzoenen.
Iemand vroeg de nabestaanden hoe ze de moordenaars van hun familie konden vergeven. Hun antwoord was:
'We kunnen niet anders, want we komen elkaar voortdurend tegen. Alleen door vergeving krijgen we echt vrede.'
De man van Alice vluchtte ook. Het enige dat hij mee kon nemen was zijn oude Bijbel, die heeft hij nog steeds.
Van de week moest ik oppassen en zag ik een oude Bijbel op de trap liggen. Ik bladerde er wat in...
hoe kostbaar is dit boek en wat houd ik van de Schrijver! En hoe verbind het me met broers en zussen over de hele wereld die hetzelfde Boek lezen en eruit leven!
Ja, ik ben echt onder de indruk van dit getuigenis van vergeving, herstel. Vanochtend verbaasde ik me over God, ik heb tegen Hem gezondigd, ik heb Hem in de weg gelopen, ik wilde mijn eigen wegen gaan, ik kon niet breken met zonden en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar Hij wilde me heel, heel dicht bij zich hebben! Hij vergaf me niet omdat we elkaar steeds maar weer tegen komen. Nee, ik was ver weg, maar Hij kwam naar me toe, zocht me op en nam me mee en leerde me wat echte liefde is.
En vandaag? Kwam ik dit mooie boompje tegen. Een boompje dat er de hele lange winter zo doods uit heeft gezien, dat ik dacht dat het nooit meer goed zou komen (bij sommige bomen heb je dat). Maar hij is toch weer gaan bloeien!
Het versterkt mijn hoop.
Straks ga ik met m'n geleende schep (dankjewel A!:) de tuin in. Achterin de tuin is een klein stuk waar ik bloemenzaden in wil zaaien. Ik ben zo benieuwd of dat gaat lukken! Nou ja, het zaaien zal wel lukken, maar of er over een paar maanden echt een prachtige bloemenzee op een paar vierkante meter te zien is, dat is waar ik benieuwd naar ben. De ervaring leert dat niet uit elk zaad iets groeit en bloeit, terwijl je het net zo goed water geeft en zonlicht... Het is een mysterie!
En vanavond hebben we weer Bijbelstudie. We zijn al een poos met Handelingen bezig en ik ben nog steeds enthousiast! Zelf gebruik ik dit boekje van Warren Wiersbe erbij, heel mooi en leerzaam!
Een klein citaat (uit het voorwoord:):
'The fisherman knows that the sea is dangerous and the storm terrible,' wrote Vincent van Gogh, 'but they have never found these dangers sufficient reason for remaining ashore.' If danger does not stop the commercial fisherman, whose remain concern is income, why should it stop those who are fishing for souls and have eternity's values in view? Yes, the time has come for more of us to Be Daring!'
2 opmerkingen:
Dat lijkt me een mooi boek, dat van Warren Wiersbe. Maar de Bijbel is mooier. Het verbindt ons met elkaar, de hele wereld over.
Zo bijzonder hoe mensen die zoveel leed is aangedaan uiteindelijk toch kunnen vergeven... Alleen al daarin ligt zo'n krachtig getuigenis<3. Ik hoop dat je bloementuin volop zal gaan bloeien:)!
Een reactie posten
Heb jij Hem nog gezien vandaag? Reacties op deze vraag of op wat ik geschreven heb zijn altijd fijn! Zo kunnen we elkaar bemoedigen.