Mag ik ook nog ff?

Dag 3 na Pasen

We zaten van de week aan tafel voor het avondeten en S. d'r vriendinnetje, waarmee ze de hele middag al buiten had gespeeld, mocht blijven eten. We hebben de gewoonte dat we om de beurt voor het eten bidden en deze keer was het S die hardop dankte voor de fijne dag, dat het eten lekker mocht smaken en dat het de volgende dag, als we nieuwe slippers gingen kopen en zouden gaan picknicken, ook allemaal goed zou gaan en leuk mocht worden. Amen. We zeiden allemaal 'eetsmakelijk!', maar daar tussendoor hoorden we het stemmetje van C op z'n Rotterdams: 'Mag ik ook nog ff?' En voordat het dagelijks terugkerend gekwebbel aan tafel los zou barsten zei ik: 'Natuurlijk mag jij ook nog!' En C. bad of ook zij de volgende dag een fijne dag mocht krijgen als ze naar Plaswijkpark zouden gaan. Amen!

Ik werd er blij van. Ik wil deze woorden van Jezus niet vergeten:

'Wanneer jullie bidden, doe dan niet als de huichelaars die graag in de synagoge en op elke straathoek staan te bidden, zodat iedereen hen ziet. (...) Bij het bidden moeten jullie niet eindeloos voortprevelen zoals de heidenen, die denken dat ze door hun overvloed aan woorden verhoord zullen worden. Doe hen niet na! Jullie Vader weet immers wat jullie nodig hebben, nog vóór jullie het Hem vragen.'  (Mattheüs 6:5,7)

Dat we kunnen praten met onze Vader is een geweldig voorrecht dat Jezus voor ons heeft verworven! Hoe zouden onze gebedssamenkomsten zijn als we een beetje meer van de vrijmoedigheid van C hadden... 'Mag ik ook nog ff?'
Bidden vind ik soms best lastig... voor mij is dit een aanmoediging om mijn gebed eenvoudig te houden en mijn aandacht te richten op mijn Vader die weet wat ik nodig heb!