Daar gaat-ie - ik bedoel: Amen!

Voor de verandering zit ik eens aan de eettafel in de keuken. Meestal zit ik op de bank te bloggen, maar nu kies ik voor deze plek. Een lekkere kom koffie staat naast me, m'n Passauer mok! Wat lijkt dat lang geleden, dat we in het warme Passau waren! Ik neem nu meer dan genoegen met mijn mok uit Passau.

Vorige week gingen we even nieuwjaar wensen bij mijn ouders. En dat niet alleen, S en ik gingen er ook even douchen, want ja, die badkamer van ons... Weer lekker schoon en in haar warme wantsie samen even met opa naar kijken. Dat ziet er zo knus uit.

Eindelijk heb ik de zaadbolletjes opgehangen in de tuin.

Toen was het éxtra leuk om de volgende ochtend met sneeuw wakker te worden!

Hier hadden we de hortensia nog niet voor gesnoeid, omdat het leuk zou zijn als sneeuw die oude bloembolletjes zou bedekken. Ik weet nog niet zo goed wat ik ervan vind eigenlijk. Het ziet er herfstig uit en die sneeuw past daar dan weer niet zo goed bij.

Ik dacht, ik schiet gauw nog een paar sneeuwplaatjes in de ochtend. Als ik zou wachten, zou het meeste alweer weg zijn, het regende namelijk al.

Deze struik hield het niet meer onder het gewicht van de sneeuw. Toch staat hij vandaag weer overeind! Misschien is het beter hem te snoeien, maar kan dat/ is het handig in de winter?

Veel vogels zijn er nog niet echt op afgekomen, alleen een paar spreeuwtjes.

Vandaag was een fijne dag. Ik deed vanochtend veel in het huishouden en vanmiddag wilde ik allerlei dingen gaan doen, maar ging zitten op de bank, pakte het tweede deel van C.S. Lewis z'n trilogie en begon verder te lezen en dat had ik misschien niet moeten doen. Maar ik heb 't uit dus het kan me niet nog een keer gebeuren.

Het eerste deel 'Ver van de zwijgende planeet' gaat over een reis naar Mars (in het boek 'Malacandra'). Iemand wordt door twee slechterikken gekidnapt en de ruimte in geschoten. Daar scheiden al gauw hun wegen en volgen we Ransom op zijn tocht. Hoe hij de taal leert van de wezens die daar wonen, zich verbazend over de staat van een wereld die niet in zonde is gevallen. Het boek is leuk, mooi en diepzinnig (soms te diep, ik weet nog steeds niet waarom het deze titel heeft). Met Lewis' knappe brein verzonnen Hrossa, Sorns en Pfifltriggi en Eldyla vermaakte ik me heerlijk!

Deel twee heet 'Reis naar Venus'. Die titel kan niet verkeerd begrepen worden. Opnieuw is Ransom de hoofdpersoon, die deze keer naar Venus (in het boek 'Perelandra') reist. Hij gaat met een missie, maar weet zelf nog niet wat deze is. Totdat Winson ook op Venus verschijnt en daar de 'Groene Vrouw' wil verleiden Maleldil ongehoorzaam te zijn. Voor het lange verhaal moet je het boek maar even lezen. Ook deze wereld is niet aangetast door het kwaad, zoals het onze. De vergelijkingen zijn boeiend en helder en soms veel te ingewikkeld, maar ik zal een voorbeeld geven. Uiteindelijk weet Ransom dat hij Winson, die niets meer, maar ook niets minder is dan de duivel, moet doden. Na een lange, hevige strijd tussen die twee valt de genadeklap, heerlijk! Ook heftig en vreemd. Zolang ik bedenk dat het puur de geestelijke strijd is die hij op deze manier beschrijft, zoals ook in Narnia gebeurt, kan ik het waarderen. Hier wordt bijvoorbeeld duidelijk het vermorzelen van de kop van satan bedoeld. Even verderop blijkt Ransom een lelijke beet in zijn hiel te hebben, wat blijft bloeden, zelfs als hij terug op aarde is.

'De wetenschap dat zijn gedachten aldus van buitenaf konden worden beheerst, wekte geen schrik, maar woede op. Ransom was opgestaan, naderde de Niet-mens, zei dingen, misschien dwaze dingen, in 't Engels. 'Denk je dat ik van plan ben dit te nemen?' gilde hij, 'Ga uit mijn brein'. Het is niet van jou, zeg ik je! Ga er uit.' Terwijl hij schreeuwde, had hij een grote, puntige steen van de grond naast de rivier opgeraapt. 'Ransom', kraste de Niet-mens, 'wacht even! We zitten beiden in de val...,' maar Ransom ging hem al te lijf.

'In de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest, daar gaat-ie -  ik bedoel Amen,' zei Ransom en slingerde de steen zo hard als hij kon in 't gezicht van de Niet-mens. De Niet-mens sloeg steil achterover, het gezicht onherkenbaar verbrijzeld.

(...)

Hij draaide zich om naar de Niet-mens. Deze had bijna niets meer over van wat men een hoofd kon noemen, maar het leek Ransom beter geen risico te nemen. Hij pakte het wezen bij z'n enkels en sleepte het de rand van de klip op: vervolgens, na even te hebben gerust, duwde hij het er overheen. Een seconde zag hij de gedaante zwart tegen de vuurzee afsteken, en toen was het afgelopen.

Hij rolde meer dan dat hij kroop naar de rivier terug en dronk met grote teugen. 'Dit moge mijn einde betekenen of niet,' dacht Ransom. 'Er moge een weg uit deze grotten zijn of niet, maar ik zal vandaag geen stap verder gaan. Zelfs niet al kon ik mijn leven ermee redden - niet al kon ik m'n leven ermee redden. Basta! Ere zij God. Ik ben moe.' Een seconde later sliep hij.'

En dan nu het derde deel?

'De binnenste cirkel'

Nee, ik stop ermee.

Ik kan zó intens in een boek zitten dat het me gewoon moeite kost om eruit te komen. Daarom kijk ik ook eigenlijk niet echt films, dan is het nog erger. En misschien lees ik daarom ook wel niet zo vaak romans. Het derde deel speelt zich af op deze planeet en komt zo wel heel dichtbij. Er komt vanuit een bepaald centrum, naast het Bracton College een samenzwering tegen de mensheid. Er ontstaat een felle strijd tussen voor- en tegenstanders van dit program. En...na vijftien eeuwen ontwaakt op sprookjesachtige wijze een oud-Keltische druïde'. Wat je je daar dan ook bij voor moet stellen.

En deze foto staat op de achterkant van de boekjes.
C.S. Lewis
Een man met een bijzonder verstand en een nog bijzonderdere fantasie.
Wat ik meeneem uit die twee boeken die ik wel gelezen heb is dit:

Waar maken we ons hier toch druk over? Het beste wat we hier kunnen doen, met al onze goed- en minder goedbedoelde motieven, met vallen en opstaan, met horten en stoten, met liefd en tegenzin, met energie en vermoeid, is toch ons inzetten voor Gods koninkrijk, dat nooit voorbij zal gaan en waar Hij voor eeuwig regeert!