Nieuwe technieken

Vorige week waagden we het er weer op. Het regende, het was koud, maar er stond zomaar een tentje! En die was aan één kant helemaal open. Het gebouwtje ernaast was dicht, niemand te bekennen. Dus kleedden we ons om in dat tentje. Dat was fijn, want zo bleven onze kleren droog. Maar wij niet, wij liepen het water in en doken gauw, ah wat koud! Het water was 7,2 graden, nog niet het koudste wat we ooit hadden. Na een klein minuutje gingen we er uit en weer het tentje in om ons af te drogen en weer om te kleden. Een heerlijke, frisse start van de dag!

Onze kleinzoon kwam even, omdat zijn vader nog altijd hier om de hoek naar de kapper gaat. Ik pakte wat kleurtjes vingerverf en een doek en liet hem lekker kliederen. Hij was meer met de verf zelf bezig dan dat hij het op het doek smeerde, dat was grappig. Volgende keer zal het weer anders gaan.

Je snapt dat ik dan ook weer zin krijg om te schilderen. Ik verzin het allemaal niet zelf, Youtube is mijn grote leermeester! Het is leuk om nieuwe technieken te leren, zoals hier met zout strooien op natte verf. Je krijgt er in dit geval een leuk sneeuweffect door.

Een andere keer verfde ik dit eendje. Het is verre van perfect, maar ik vind 'm toch schattig.

Gisterenavond had ik een kerstborrel van mijn werk. We namen afscheid van de directrice, die met pensioen gaat en maakten kennis met de nieuwe directrice. Verder kletste ik met wat collega's, ik houd er wel van. De ene keer vertel je zelf iets meer over je leven, en dan laat iemand anders in haar hart kijken. Dat vind ik mooi, mensen zijn prachtig!

Jullie zullen vast wel gemerkt hebben dat ik de afgelopen maanden niet zoveel over mijn werk heb verteld. Dat klopt, want ik werkte ook niet. Deze week heb ik twee ochtendjes meegelopen met een collega en ik vond het zo fijn. Nu ga het ik het weer opbouwen. En ook al zal ik minder gaan werken dan eerst, ik hoop wel weer met verhaaltjes te komen over het mooie beroep in de kraamzorg.

Tot slot, ik moest er even over denken, maar ga ik dit toch delen. Een prachtig getuigenis van onze oudste dochter M. Over hoe ze vast werd gehouden in een omgeving waarin geen andere christenen waren en waar andere overtuigingen sterk leefden. Maar ook over worsteling met depressie en hoe een klein boekje van Tim Keller haar hielp om te zien hoe je anders in het leven kunt staan.

Het was een erg moeilijke tijd voor ons gezin, hier en daar is de nasleep ervan nog te voelen, maar er is ook dankbaarheid en nieuw vertrouwen dat God met ons meegaat.