Dan begrijp je me!

Omdat K en ik niet samen op vakantie zijn geweest afgelopen zomer, hebben we nu een mini-vakantietje bedacht. Vandaag maakten we een korte boswandeling, op zoek naar dé mooiste paddenstoel: de rood met witte stippen!

En alle andere paddenstoelen zijn natuurlijk ook mooi en bijzonder, daarom vandaag veel foto's van de bosgrond!

Hebben we 'm nu gevonden? Ik vind van niet. Hij is rood, maar geen witte stippen te zien. Sorry, je telt niet mee, je bent wel heel mooi rood!

We praatten over het Bijbelgedeelte wat ik had gelezen die ochtend. Over de storm op het meer. Er kwamen zoveel mooie lessen uit.

1. Niet alles gaat alleen maar goed als we Gods plan volgen.

(Het was Jezus' idee om naar de overkant te varen)

2. God vraagt ons vaak maar hele eenvoudige dingen te doen. Het kan wel moeilijk zijn, maar ik bedoel ze zijn niet ingewikkeld of lastig, je hebt er geen groot verstand voor nodig. Let daar maar eens op als je de Evangeliën leest! In dit geval hoeven de discipelen er alleen maar voor te zorgen dat iedereen in het schip komt en naar de overkant te varen.

3. De discipelen deden het enige wat ze moesten doen toen er zo'n zware stormwind kwam: ze gingen naar Jezus. Maar ze gingen wel volkomen overstuur en in paniek. Begrijpelijk, maar ik ga proberen om rustig naar Hem toe te gaan, Hem eenvoudig de situatie voorleggen en Hem dan vragen allereerst de eventuele storm in mijn hart tot bedaren te brengen. Of in een andere volgorde.

4. Vaak wordt christenen verweten te weinig geloof gehad te hebben als een wonder uitblijft. Maar hier zien we dat ondanks het ongeloof van de discipelen Jezus toch een wonder verricht. Hij staat zó ver boven ons ongeloof! Dus ook als je wel in paniek bent is nog steeds het eerste het beste wat je kunt doen: naar Jezus gaan!

5. Jezus stelt twee vragen aan de discipelen: Waarom zijn jullie zo bang? En: Hoe komt het dat je geen geloof hebt?

Deze twee vragen zijn hele goede vragen om eens over na te denken voor mezelf!

Het begon een beetje te regenen, dus ik zei: Kom, we gaan weer terug naar de auto! Maar K bleef doorlopen, want zei hij: 'Nu heb ik het gevoel dat we 'm bijna gevonden hebben!' Precies als wij ons om zouden keren, zou die rood met witte paddenstoel een paar meter verder staan! Dus liepen we nog een paar meter verder.

Het was niet erg om nog een klein stukje verder te lopen, want de regen stopte alweer.

En er was zoveel moois te zien! Kijk nou wat een prachtige rand!

Ik gaf het een beetje op, dit zal wel het exemplaar zijn wat er het beste mee door kan gaan denk ik. Het is niet wat ik in gedachten had, maar eerlijk is eerlijk, hij is rood met wit. Of is het wit met rood?

En toen was hij daar ineens!

Zo ziet een rood met witte paddenstoel eruit en niet anders!! Vergelijk nu eens met de foto hierboven, dan begrijp je me.

Is tie niet prachtig?!! Ik werd er helemaal blij van. Het was echt een cadeautje uit de hemel en het kwam uit de bosgrond.

Opgetogen liepen we weer terug. Wat is de herfst toch mooi!

En ja, jullie zijn ook echt heel leuk, jullie lijken wel spiegeleitjes!

En toen gingen we nog een stukje hoger en dronken gezellig koffie in dit oude schooltje waar vroeger godsdienstonderwijs werd gegeven.

Mmm een latte! Ik nam een stuk vega courgettecake en K een vega brownie.

En wat een leuk klein gebouwtje, zo vrolijk ingericht!

En zulke mooie ramen er nog in!

Pas toen onze vega-hapjes bijna op waren bekeken we de posters eens goed. Wat raar... wat zou het betekenen? Ik weet niet of ik daar ooit achter wil komen!

En tot slot, want daarom waren we helemaal hierheen gereisd, vonden we wat we zochten:

We zijn het nog niet gaan lopen. Ik was nog niet fit genoeg voor de eerste etappe, maar heb vandaag wel goede wandelschoenen gekocht. Dus ooit gaat het gebeuren.

Dat is het plan tenminste.