Al is het maar een kruimeltje!

Nog steeds zit ik een beetje te balen van het feit dat m'n boek over Oswald Chambers uit is. Het las zo fijn! Ik schreef er een review over die je hier kunt lezen! Maar die schreef ik toen ik nog een paar bladzijden te gaan had. En omdat het boek afsluit met een, naar mijn mening, geweldig leuk verhaal, geef ik dit citaat ook nog mee:

Kort na de Tweede Wereldoorlog bracht een groep seminariestudenten een onaangekondigd bezoek aan Woodberry Crescent 29. Als vanzelfsprekend nodigde Biddy hen uit voor het avondeten. Ze leken nogal onder de indruk dat ze bij de echtgenote van Oswald Chambers in huis waren en spraken uitsluitend over theologische onderwerpen die allemaal wat te maken hadden met 'de geweldige man' en zijn boeken. Tijdens de maaltijd vond Biddy de sfeer wat saai en formeel, zo hoorde het eigenlijk niet aan haar tafel. 
Tot stomme verbazing van haar zeer ernstige gasten keek Biddy de vijfendertigjarige Kathleen aan en zei: 'Waarom probeer je niet eens of je een kersenpit precies op de schoonsteenmantel  kan spugen.' Kathleen, die onmiddelijk begreep waar haar moeder op uit was, haalde diep adem en blies het kleine projectiel naar het doel. Ping!
'Dat scheelde niet veel, maar je was te laag,' zei Biddy nuchter. 'Ik denk niet dat een van deze jongemannen het beter kan.'
Een aanstaand bisschop bedacht zich niet al te lang en spuwde een kersenpit bijna tegen het plafond. Dat was de eer van zijn vrienden te na en ook zij ondernamen verschillende pogingen. De kamer vulde zich met hun gelach en Biddy glimlachte tevreden.
'Hier zou Oswald van genoten hebben,' dacht ze. 'Zie zo, Prijs de Here, het is allemaal weer voor elkaar.'
Ping!

Heerlijk toch?! Ik voel me een beetje als die seminariestudenten...vind eigenlijk dat ik veel te serieus overal mee bezig ben. En dat is niet erg, de een is nu eenmaal wat serieuzer aangelegd dan de ander. Het wordt alleen een beetje vervelend als er een boel vrolijkheid in je hart zit, maar er niet uit komt. Ik wil de ramen en deuren van m'n hart wagenwijd open zetten en m'n levensvreugde eruit gieten. Dát!

Soms helpt het al om het gewoon te zeggen of te schrijven, zet ik daarmee misschien wel de deur op een kiertje...

Genoeg geneuzel! Kijk eens hier. Eergisteren kocht ik twee pompoenen en gisteren kocht ik een derde. Gistermiddag pakte ik mijn meest favoriete mes en sneed ze alle drie in stukken en maakte een zalig soepje! Zonder in m'n vinger te snijden deze keer. Veel te lekker om me door een naar vingertopje-ervaring tegen te laten houden!

Vanmiddag ging ik Philip uitlaten en liep even door het gras, alle hondenpoep ontwijkend, naar een veldje waar hij los mag, toen ik ze ineens zag staan, sneeuwklokjes!

Dat bedoel ik ook een beetje...Kijk eens hoe uitbundig de Schepper is in de natuur, in de dieren- en plantenwereld, in het heelal! 

Een beetje, al is het maar een kruimeltje meer uitbundigheid...🙏