Wandel in de wijk

Gisteren dacht ik echt van die foto's uit de wijk: daar zit toch niemand op te wachten, hoe saai wil je het hebben?!
Maar ik had het mis.
Een vriendin die hier in de wijk heeft gewoond, maar naar veel te ver weg is geëmigreerd, appte me:

'Heerlijk om even wat foto's van onze wijk te zien... Zoveel vertrouwdheid voor me!! Ik heb er heel wat keren eenzaam rondgedoold, maar ook bijzondere momenten met God of ontmoetingen onderweg.

En ze sluit af met:

Dank voor het lichtstraaltje dat zo even hier binnen scheen.

Begrijp je dat ik, na het lezen van zo'n berichtje, wel honderd foto's van de wijk zou willen maken en op mijn blog te posten?

Ik probeer anders te gaan kijken naar onze wandel in de wijk. Zowel in het eenzame ronddolen als in de bijzondere ontmoetingen en alles wat daar tussen zit, daar wandelt Jezus met ons. Ik ben zo vaak geneigd te denken dat Hij alleen bij die bijzondere ontmoetingen is, maar als ik alleen aan het ronddolen ben, prevel ik vaak wel het een en ander tegen Hem. En zelfs wanneer ik ook dat niet doe, wil ik geloven dat Hij er evengoed bij is. Gisteren zongen we het lied 'He will hold me fast' op de homegroup. Dat echoot nog na, ik houd me daaraan vast.

NOG IETS ANDERS

Gisteren was onze kleinzoon er en we aten pompoensoep. Ik gaf hem hapjes met een kleine lepel en hij blies elke keer voordat hij zijn mond ervoor opendeed. Hij vond het verrukkelijk!

En dat was het ook!

Misschien gewoon genoeg

'Ik heb geen toekomstbeeld meer.'

'Jij hebt het mooiste toekomstbeeld dat er bestaat, namelijk voor altijd leven in de aanwezigheid van onze God en Vader!'

Een mooi gesprekje tussen twee twintigers die op de bank in de huiskamer zaten.

Kort maar krachtig.

Daarna volgde een woordenstrijd.

Daar zou ik ook over kunnen bloggen.

Maar ik houd het deze keer bij dit kleine gesprekje.

Omdat het zo mooi en waar is!

NOG IETS ANDERS

Het is een mooie dag vandaag met zoveel zon!

Vaak vind ik, waar ik wandel, de moeite niet waard om er een foto van te maken en het op m'n blog te zetten. Maar het zijn nou eenmaal niet altijd bossen, stranden en natuurgebieden waar we lopen toch? Het is vaak gewoon de buurt waar je woont.

In mijn geval een buurt waar ze dit hele jaar al bezig zijn met verbouwingen.

Gedoe met waar je wel en niet mag rijden. Uiteindelijk zal het er wel mooier en beter op worden.

Vandaag doe ik niet zo heel veel. Vanochtend weer naar 'de lamp' geweest, Philip uitgelaten en boodschappen gedaan, de afwas, met m'n meiden op de bank gehangen, even een dutje doen, een blog schrijven. En nu ga ik stofzuigen, pompoensoep maken en wachten op onze oudste zoon met zijn gezinnetje. En dan vanavond naar de homegroup.

Ja, dat voelt als niet zo heel veel, maar is misschien wel gewoon genoeg voor een dag als je bijna 50 bent.

Een beetje meer

'Nader tot God en Hij zal tot u naderen'
Dat was het kopje boven het dagboekstukje dat ik las. Het was ook de tekst die ik eerder vanmorgen heb gebruikt in een appgroep. Dat vind ik dan een knipoog van God als diezelfde tekst nog een keer terugkomt. Het ging erover dat je afstand kunt voelen tussen God en jou. Ik weet niet zo goed hoe ik mijn relatie met God zou kunnen omschrijven op dit moment. Misschien dat Hij stil dichtbij is. Maar als ik dan wat langer in mijn Bijbel lees en als ik wat vaker tegen Hem praat en een poosje ga zingen... dan is het niet meer zo stil. Dan mag ik een beetje meer vertrouwen. Weer een beetje meer van Hem houden ook.

NOG IETS ANDERS

Kijk wat een mooie paddenstoel in onze tuin. Een poos terug zagen we er één, die ligt nu rechts van deze plat op de grond. Zijn tijd is zo'n beetje wel voorbij. Maar deze is nu aan de beurt. Staat hij mooi te wezen?!

Vanavond heb ik een teamoverleg. Het is één keer per jaar met eten en dat is vandaag. We gaan Chinees eten. En heel veel praten en luisteren en vragen stellen en antwoorden horen en om een uur of 9 weer fijn naar huis!

Het is oke om zwak te zijn

Het was gisteren tijdens de worship. Het waren mooie liederen en we hadden wel 1 jongeman en 3 dames die ons leidden in het zingen. Opeens huilde een van de jonge vrouwen. Ze vertelde dat ze dacht dat ze steeds maar sterk moest zijn en hoe ze alles onder controle wilden hebben. Maar dat ze nu leerde dat het oké is om zwak te zijn. Dat had het lied haar geleerd dat we gingen zingen. Laat het los, laat Jezus je verbergen, laat Hij je schuilplaats zijn!

Stil worden bij God

Dat is mijn 'lievelingsbezigheid'.

NOG IETS ANDERS

Hebben jullie ook al een agenda voor 2026? Ik heb al zo vaak een agenda gekocht en uiteindelijk bijna niet gebruikt. Dat komt omdat ik vaak alles in de agenda in m'n mobiel heb. Maar deze keer wil ik 'm wel echt gaan gebruiken. Een van de dingen die ik er leuk aan vindt is dat je er een terugblik aan het einde van de maand vindt.

Dat gaat zo:

Ik ben dankbaar voor:

Mijn verjaardag, ik heb er een heel jaar bij gekregen, daar ben ik oprecht dankbaar voor en neem ik niet als vanzelfsprekend.

Ik heb geprobeerd om:

Lichttherapie te gebruiken om te kijken of dat helpt in deze donkere maanden. Misschien. Ik moet er nog een weekje verder mee gaan. Het is een heel fel licht en ik zit er, lekker lezend, een halfuur voor.

Mooiste herinnering van de maand:
Dat ik een week alleen weg ben geweest. Even uit de drukte, ik kan er erg van genieten. En dat ik in die week mijn Noorse trui heb afgebreid. Ik wist niet dat ik dat  kon!

Dit is niet gelukt:
Ik zou meer met de Rotterdampas willen doen, maar het komt er niet van.

In november wil ik aan de slag met:

'Je moet weer meer gaan zingen' zei een vriendin tegen me. En ze heeft gelijk. Het kan je echt omhoog richten, boven je zorgen, stemmingen en al het gedoe.

En tegen jullie allemaal zeg ik: Vergeet niet van de herfst te genieten. Je stampt met je voeten soms zomaar over de mooiste herfstblaadjes heen!

'Een theetje voor mevrouw'

Vandaag gingen we naar de kerk. Het ging over de vriendschap tussen Jonathan en David. We konden onze eigen vriendschappen er aan spiegelen. Maar meer nog zegt het ons iets over de vriendschap die Jezus ons biedt. Wat me het meest bij blijft is dat als je naar David en Jonathan kijkt, het Jonathan is die de meerdere is van David. Hij was de kroonprins en zou later het koningschap van zijn vader overnemen. En toch is het Jonathan die David vraagt hem en zijn nageslacht te beschermen. Jonathan weet dat de goedheid, de liefde van God op David rust. Als Gods goedheid en liefde, zijn Chesed, op je rust, dan heb je toekomst! Ook als het allemaal een heel andere kant op ontwikkelt dan je zou verwachten. Je mag je aan Hem vasthouden!

NOG IETS ANDERS

's Middags ging ik met L naar een verjaardag. We aten een heerlijk taartje. Ik moest een beetje lachen, want de helft van de familie is Duits en in Duitsland is het de gewoonte dat je met elkaar om te tafel gaat zitten en taart gaat eten en als je taart op is, dat je dan nog een stuk neemt. En zo gaat het hier ook een beetje. De kinderen mogen nog meer taart pakken. Een van de meisjes werd gevraagd hoeveel stukjes taart ze al op had. 'Drie' zei ze, 'nee, dan is het echt genoeg!', 'maar mam, we zijn toch Duits?!!'

En nu is het avond en krijg ik van S een kop thee ('een theetje voor mevrouw...') en zijn we aan een nieuwe week begonnen.

Positive Potato

Het is 1 november!

De maand waarop ik elke dag iets over of voor Jezus wil schrijven.

Dat komt omdat er ergens op het web iets is dat heet:

JesusWritingMonth

Het idee begrijp ik nog niet helemaal, maar je kunt er een hoop leren en je wordt aangemoedigd om te schrijven over of voor Jezus.

Ik ga het wel volgen en kijken of ik er iets mee kan, maar het lijkt me ook mooi om hier op mijn blog in november elke dag iets te schrijven voor of over Jezus. En misschien lukt het niet, dan is dat wat mij betreft ook niet heel erg.

Een poosje terug vroeg ik jullie gebed. Die dag hadden we te horen gekregen dat iemand ziek was geworden. Ik vertelde niet om wie en om welke ziekte het ging. Ik ga daar nu ook niet uitgebreid over schrijven. Maar het ging om een jongeman die acute leukemie kreeg. We zijn nu een paar weken verder. De eerste week van chemotherapie is voorbij en het ziet er allemaal heel, heel gunstig uit! Het eerste traject dat 4-6 weken zou duren, duurde maar 3 weken en een dag. De chemo heeft zijn werk ontzettend goed gedaan en het herstel gaat ook voorspoedig. Hij mocht gisteren naar huis en volgende week maandag moet hij weer naar het ziekenhuis voor een tweede chemoweek. De kans is zeker aanwezig dat hij zal genezen en dat het dan ook niet meer terugkomt.

Laten we Jezus daarvoor danken!
En laten we ook verder gaan met bidden. Want het ziet er gunstig uit, maar er moet nog veel gebeuren.

Normaal gesproken deel ik dit soort dingen niet. Ook uit voorzichtigheid. Omdat het met anderen anders is gegaan en er veel gezegd wordt. Maar ik heb er nu gebed voor gevraagd en als er reden is om te danken en te getuigen, dan zal ik me voortaan zo vrij voelen om dat ook te doen. Ook als het verdere verloop nog niet bekend is. En mocht het je op de een of andere manier raken, schroom dan niet op deze blog te reageren of me een berichtje te sturen.

NOG IETS ANDERS

Afgelopen week was ik weer samen met mijn twee nichten. We hebben helemaal geen selfie gemaakt bedacht ik toen ik weer thuis was. Wel een foto van de gehaakte 'Positive Potato':). En we hebben natuurlijk weer heel erg hard gelachen, onder andere om het idee dat we later alledrie naast elkaar in een bejaardentehuis komen te wonen.

En vandaag stonden K en ik weer buiten bij het voetbalveld. Het was lekker weer en S heeft met haar team 4-0 gewonnen 💃

Daar heb ik trouwens niet voor gebeden.