Druilerig weer

We zijn met ons gezin bezig met een maand lang bidden voor vriend(inn)en die Jezus (nog) niet (zo goed) kennen. Elke keer bij het avondeten noemen we de namen van 11 mensen, vrouwen, kinderen en ook een man.

NOG IETS ANDERS

Begin deze week hadden we een 6-jarig logeetje en dat vond ik een mooie gelegenheid om de kerstboom tevoorschijn te halen. Nou ja, eerlijk, K haalde 'm tevoorschijn. En L en I versierden hem met mooie gouden ballen nadat ik de lichtjes eromheen slingerde.

Puzzelen, met Philip spelen en natuurlijk een boek voorlezen: 'De Grompus'. De foto is niet helemaal gelukt, maar ach, het gaat om het idee.

Maandagochtend vroeg uit bed, want meisjes van 6 moeten op tijd op school zijn! En in de school zag het er ook al zo gezellig uit. Alles klaar voor Sinterklaas.

Dinsdag hadden L en ik afgesproken om ergens koffie te drinken én te studeren. Mar was die ochtend ook vrij, dus ging ze ook gezellig mee.

Het was druilerig weer, maar wij waren lekker bezig! Ik moest een bijscholing doen en de toets heb ik gehaald.

Uiteindelijk verhuisden we nog naar een ander plekje waar hoge stoelen stonden en we uit het raam konden kijken. En toen kwam ook de zon nog even tevoorschijn.

Vandaag ging ik weer eens aan het werk voor vier dagen. Ik kreeg twee gezinnetjes van twee heel verschillende culturen. Iets wat ik zo leuk vind aan m'n werk.

En nu stop ik, want ik wil heel graag nog lezen!

👋

Van boven en van onder

Gisteren ging ik na een afspraak die ik had even langs bij een vriendin. Ik leer haar haken, dat probeer ik tenminste, ik denk dat ik een beetje te snel ga. Maar gisteren hebben we een bolletje wol verwisseld en nu kan ze weer even verder. Toen gingen we samen lunchen en hebben we het ook altijd wel even over geloofsdingetjes. Fijn is dat!
En daarna gingen we naar de kringloop en kocht ik een paar leuke kinderboekjes voor sinterklaas en kerst, en ook nog een mooi kookboek en deze twee kaarsenhoudertjes.

Ondertussen thuis groeit deze maar door en door! Van boven en van onder.

En zo ziet het er 's avonds bij ons uit. Alleen M was er deze keer niet bij.

En nu is iets meer dan de helft de deur uit en iets minder dan de helft is nog boven. Ik probeerde net te stofzuigen, maar dat lukte niet. K moet er vanavond maar even naar kijken. En verder wilde ik eigenlijk nog even ergens een trui kopen, maar ik voel me vandaag niet zo lekker. Het zijn ook weer die dagen in de maand, waarvan ik zou willen dat ze achter me lagen! Maar alles op z'n tijd, ik heb nog wel een beetje geduld.

👋👋

Zo'n fijne combi

Wat een dag was het vandaag. Dan weer regen, dan weer stralend blauwe luchten. En aan het einde van de ochtend een prachtige regenboog in onze achtertuin!

Met Hosea nog als echo in mijn gedachten benadrukt God dat Hij trouw is, nog steeds Dezelfde als toen!

Daarna werd het nog zonnig weer en kon ik het niet laten om een wandeling te maken.

Heerlijk langs het water. Deze zwaan was naar iets op zoek...

En deze zwom alvast rustig verder.

Ik dacht nog aan de lichttherapie van een poosje geleden. Hier kan geen lamp tegenop!

Soms bleef ik gewoon even stilstaan en deed ik mijn bril af om al dat licht op mijn gezicht te voelen.

Het was licht én koud! Maar dat was vandaag juist zo'n fijne combi!

Toen ik thuis kwam begon de zon al een beetje te zakken en maakte ik een pan macaroni. Geen favoriet hier. Mijn macaroni in ieder geval niet. Misschien ga ik eens op zoek naar een ander recept.

👋👋

Koorden van liefde

Hosea deel 3

Wat een mooie woorden van God hebben we gelezen in Hosea!
Ondanks de ontrouw van het volk, zien we dat God trouw blijft  en niet kan stoppen met het liefhebben van Zijn volk. En hoe dieper en verder het volk afvallig wordt, het verlangen in Gods hart wordt zichtbaar in Zijn uitspraak: 'Ik zou hen wel willen verlossen!'

Maar vergeet niet dat het volk ondertussen door blijft gaan. Het zichtbare onderwijs van God dat zich door het leven van Hosea ontvouwt, heeft niet de gehoopte uitwerking.

Zo kan het niet!

En dan zegt God dat Hij hen haat vanwege hun slechte daden. Hij zal hen voortaan niet meer liefhebben.

Dat is schokkend!

Maar het is nog niet afgelopen.

Gods gedachten gaan terug naar toen Israël klein was en Hoe lief Hij hen had. Hoe Hij Efraïm leerde lopen en hem op Zijn armen nam.

'IK TROK HEN MET MENSELIJKE TOUWEN, MET KOORDEN VAN LIEFDE'

Maar zij erkennen niet dat het God is die hen genas.

Voel je de spanning oplopen?

Het lijkt wel of God terug komt op Zijn woorden dat Hij hen haat en niet meer lief zal hebben.

'MIJN HART KEERT ZICH IN MIJ OM'

Ik kán niet stoppen met liefhebben,

Ik wil hen zó graag verlossen!

Want...

En zou Hij het nu niet uitschreeuwen bij deze woorden?

IK BEN GOD EN GEEN MENS

DE HEILIGE IN UW MIDDEN!

En als we het dan doortrekken naar hoe Hij mens is geworden en alle straf op zich heeft genomen om Zijn volk te redden, om zelfs ook alle heidenvolken deze redding aan te bieden. Dan schieten woorden te kort en wil ik Hem aanbidden elke dag van mijn leven!

________________________________________________________________

NOG IETS ANDERS

Mijn ouders kwamen vrijdagavond en ik had zo'n zin om iets lekkers te maken. Ha & Ma en J waren er ook, dus genoeg mensen om alles te laten proeven. Er waren stoofpeertjes, zelfgemaakte appelmoes, stoofvlees, broccoli, gefrituurde aardappelschijfjes. Het was heerlijk! (al zeg ik het zelf).

Mijn moeder had een verrassing mee en dat was deze schoonheid:

Ik had er nog geen seconde aan gedacht deze tijd. En dat terwijl ik al twee keer in Intratuin ben geweest. Het was gewoon niet in me opgekomen. Zien jullie onderaan ook die kleine knop komen? Het is een XXL Amaryllis, ik ben héél benieuwd!

Maar laten ze maar hun tijd nemen, ondertussen haak ik een mooie, warme sjaal voor E.

Wijze praat over de politiek

Deel twee: Hosea

Ga je op zoek naar eigenschappen van God, Zijn karakter, dan vind je niet een God die wraakzuchtig is. Geen God die ernaar verlangt schulden betaald te zetten. Geen God die er plezier in heeft iemand een hak te zetten of eens stevig voor schut, omdat die ander dat ook weer heeft gedaan bij iemand anders.

God vindt vreugde in goedertierenheid en in kennis van God

Dat staat in Hosea.
Maar Hij vindt het niet in Zijn volk.

Zijn volk is afgedwaald, heeft zich bewust tegen God gekeerd.

Het heeft hoererij bedreven met andere afgoden.

En midden in deze afgrond spreekt God uit Zijn hart:

'IK ZOU HET WEL WILLEN VERLOSSEN

Maar zij spreken leugens tegen Mij.'

Hosea 7:13

'Ik zou het wel willen verlossen'

Deze woorden kan ik dagenlang koesteren!

En dat doe ik ook.

Daarom wil ik ze zo graag met je delen!

Omdat God zó goed is!

NOG IETS ANDERS

Donderdag wilde ik met de tram naar mijn vertrouwde gastouderadres. Ik ging er één kind op halen. Maar het is daar allemaal opgebroken en de trams rijden helemaal niet. Dat bedacht ik gelukkig nog op tijd. Dus dan maar met de auto. Ik haalde de negenjarige op en we reden door naar m'n favoriete wolwinkel. E had haar winterjas aan en zocht een mooi kleurtje wol uit wat bij haar jas paste. Daar ga ik een mooie sjaal van breien! Maar niet gelijk. Eerst maakten we een houten uilenpuzzel.

En daarna deden we nog een spelletje Beverbende.
En ondertussen genieten van haar (echt) wijze praat over de politiek!

Ze bleef gezellig eten en we keken nog even het sinterklaasjournaal.

En toen bracht ik haar weer thuis.

Zo gezellig!!😍

Hij kán niet stoppen

Eindelijk ben ik er mee begonnen. Al voor de zomervakantie had ik er een plan voor, maar eerst moest ik andere dingen afronden. En nu ben ik van de week dan begonnen met 'de kleine profeten' bestuderen. Hosea is de eerste en ik ben (weer) diep onder de indruk.

Israël leeft in hoererij met andere goden en denkt dat ze daar haar brood en water, wol en vlas, olie en drank van krijgt. Israël vergeet zijn God. Ze hebben geen kennis meer van God, ze vloeken, liegen, moorden, stelen en het ene bloedbad na het andere ontstaat. De wet van God zijn ze vergeten, ze zijn opstandig en zoeken ergens anders genezing. ze zoeken God niet, ze vluchten van Hem weg, ze bedenken kwaad tegen God, ze hebben Zijn verbond overtreden, ze stellen koningen aan zonder Hem er in te kennen, ze spreken loze woorden en zweren valse eden.

Dat is me nogal een lijst.

En het raakt God diep in Zijn hart. Het doet Hem enorm veel pijn als Zijn volk zich als een hoer gedraagt. Hij voelt zich gekweld, jaloers, intens geraakt en woedend. En tegelijk heeft Hij haar nog zó intens lief, wil Hij haar terug en zal Hij haar straffen, maar met het doel om haar weer terug te winnen.

Wat we niet van het volk kunnen zeggen, kunnen we  wel van onze God zeggen.

Wat is Hij trouw!

Bewonderenswaardig.
Hij kán niet stoppen met het liefhebben van Zijn volk!

Ik weet niet of jullie op een uitgebreide Bijbelstudie zitten te wachten, maar ik zal er nog één ding over zeggen vandaag. En dan zal ik er maar een miniserie van maken, verspreidt over 3 blogs.

De conclusie uit dit stukje verwoord ik op deze manier:

 Dat God mij liefheeft, betekent niet dat Hij mij niet kastijdt!
Dat God mij kastijdt zal nooit betekenen dat Hij mij niet meer liefheeft!

 NOG IETS ANDERS

Woensdagavond gingen L en ik samen oppassen op H (3) en F (1,5). We aten eerste gezellig met z'n allen en nadat papa en mama weg waren bracht L eerst de jongste naar bed. Die was zo vertrokken! Met H gingen we nog even kleien. Ik had klei meegenomen en we maakten de ene vis na de andere.

Een heel oceaneum!

En toen ook H op bed lag, kon ik me in Hosea verdiepen.

En L ging een film kijken.

En toen deed ze nog iets, maar ik weet niet meer precies wat.

Laten we zeggen, dat we zo samen een heerlijk avondje hebben gehad!

En de volgende dag kwam het er niet van om te bloggen, vandaar dat ik een dagje oversloeg.

Ik probeer de draad weer op te pakken en dus zeg ik:
Tot morgen!

👋👋

We droomden al gauw weg

Zoals beloofd, gaan we vandaag nog even verder met de liederen waar we na het avondeten altijd uit kiezen. Misschien dat ik er toch nog een of twee vergeet, maar dat is niet erg. Als kind heb ik vroeger heel veel gezongen op de kinderclub waar ik op zat en natuurlijk in de kerk en op school. Het lijkt of liederen ergens in je brein blijven zitten waar ze niet meer weg gaan. Soms járen later kun je het hele lied nog zingen. Ik denk dat dat voor deze liederen ook geldt. En dat heeft natuurlijk wel iets moois.

 💥Create in me a clean heart

💥U bent heilig, heilig Heer

💥Majesteit, koning in eeuwigheid

💥Als je gelooft in de Heere Jezus

💥Door Uw genade Vader

NOG IETS ANDERS

Vanochtend kreeg ik nog een verjaardagscadeautje. Twee vriendinnen namen me mee om ergens koffie te drinken. En het was me toch lekkere koffie! Niet die op de foto, ik had natuurlijk een latte gekozen en die zit in een groot glas. Dit is het tweede bakje zwarte koffie van een van de anderen. Het was zo gezellig en goed om elkaar eens rustig te spreken. We spreken elkaar meestal op verjaardagen met kinderen om ons heen, wat ook supergezellig is. Maar dit was ook goed!

Het was er ook heel sfeervol en we droomden al gauw weg... we zouden ook zoiets kunnen beginnen, de kinderen konden helpen met bakken van taarten of koeken voor bij de koffie en we hadden het over een boekenclub, IQ-testen en welk profiel er bij je brein past.

Goed, heel leuk, ik wilde wel dat jij er ook bij was!

💖

Daar kom ik nu op terug

Bijna elke avond na het avondeten en na het Bijbel lezen zingen we met z'n allen een lied. Een paar jaar geleden echt elke avond, nu doen we het soms ook niet. Maar ik zal jullie vertellen uit welke liederen we zo'n beetje kiezen.

Sommige liederen zongen we heeel lang geleden en zingen we nu niet meer. Alleen de eerste blijft soms nog favoriet, ook om met de kleinkinderen te zingen.

 💥 Ik ben zo blij dat ik een kind van de Heer mag zijn

💥 Heel mijn leven wil ik wijden om 

💥Wie op de Heer vertrouwen

💥'k Stel mijn vertrouwen op de Heer mijn God

💥Lam van God, sterke Rots

Dit zijn ze nog niet allemaal, maar het wordt een beetje teveel voor één blog. Dus de rest komt morgen!

NOG IETS ANDERS

Weten jullie het nog, het verhaaltje van gisteren? Ik had AI gevraagd er een leuk plaatje bij te maken en dat was op zich wel goed gelukt, maar helemaal tevreden was ik niet. Ik gaf een wat specifiekere opdracht en toen kwam deze tevoorschijn. Maar het duurde te lang om gisteren nog op te wachten en het bij het verhaal te plaatsen. Dus laten we dat wat het was en laat ik jullie nu het plaatje zien wat er eigenlijk wel veel beter bij past.
Het is toch ook gewoon een superleuk plaatje?
Dat vind ik:)

Vandaag was mijn laatste werkdag. Ik had twee adresjes. Een gezin kreeg hun derde zoontje en ze waren alledrie thuis. Ik had bewondering voor die ouders, ze waren zo geduldig bezig met die jongens allemaal de aandacht te geven die ze nodig hadden! Ze hadden (en hebben:) het er maar druk mee! En dan denk ik even terug aan hoe het was om kleine kinderen te hebben. Het was een heerlijke tijd, ik genoot ervan om ze op schoot te hebben, ze te knuffelen en voor te lezen, met ze naar de speeltuin en de kinderboerderij te gaan, pannenkoeken voor ze te bakken en met ze te zingen!
In die tijd dacht ik dat dat het leven was en het nooit voorbij zou gaan.

Daar kom ik nu een beetje op terug.

Het was moeilijk te raden

Vandaag las ik een verhaaltje...

Over een meisje dat op reis was in een treinwagon. De trein zat bomvol met reizigers en het kleine meisje huppelde van de ene naar de andere persoon, lachend en vrolijk kwebbelend. Zij was het aardigste meisje dat je je maar kunt indenken! De mensen in de trein begonnen zich af te vragen bij wie dit leuke meisje hoorde. Eerst zat ze bij een oma op schoot, daarna speelde ze met een paar andere kinderen aan de andere kant van de wagon. Daarvandaan huppelde ze naar een jong stelletje van wie zij een snoepje in ontvangst nam. Het was moeilijk te raden wie de ouders van dit meisje waren.

Plotseling reed de trein door een donkere tunnel. Er klonk een harde fluittoon en door de ramen was alleen nog duisternis te zien. Het kleine meisje slaakte een gilletje en stoof naar een rustige jongeman die in de hoek van de treinwagon zat. Daarmee was het mysterie opgelost. Er bestond geen twijfel meer over de vraag bij wie dit meisje hoorde. Ze was veilig in de armen van haar eigen vader!

De pijn in ons leven kan anderen laten zien bij Wie wij horen. Op die manier kunnen ze ontdekken bij Wie ze kunnen schuilen wanneer zij door één van de donkere tunnels  van het leven moeten.

Ik vond het echt een mooi verhaal en wil het heel graag nog een paar keer lezen en onthouden. Het is heel makkelijk om dit aan kinderen te vertellen. Ik denk dat ze het zo begrijpen.

NOG IETS ANDERS

Vandaag heb ik gewerkt. In maar één gezin. Het is zo rustig, dat ik daarna alweer naar huis kon. Dit gebeurt niet zo vaak dus ik geniet er maar van. Toch hoop ik stiekem dat ik er morgen wel nog een adresje bij krijg!
Wat vinden jullie van het plaatje bij het verhaal? Ik vroeg aan AI of die iets voor me kon maken en ja hoor! Op deze manier vind ik het wel leuk om het te gebruiken. Maar niet om mijn blogs te schrijven of andere dingen die ik gewoon lekker liever zelf wil blijven doen!
Vanavond ga ik tennissen, ik heb mijn trainingspak al aan. Vorige keer heb ik ernstig verloren, dus ik ga een beetje beter mijn best doen vanavond. 

👋👋

Oja, het verhaaltje kwam uit het boek 'Gods Voordeur' van Jill Briscoe.

 

Kun je je voorstellen?

Vandaag nodig ik jullie uit om een minuutje te luisteren naar deze prachtige meisjes:

Als je bij 24:45 minuten kijkt, dan kun je er naar luisteren.

Een zin uit de preek die ook in een lied voorkomt die we vaak gezongen hebben, blijft me bij. Er is nog meer, maar het zou teveel zijn om hier te vertellen.

Zijn goedheid komt achter je aan!

Kun je je voorstellen hoe dat eruit ziet?

💘

NOG IETS ANDERS

Ik was vandaag niet in de kerk, maar op mijn werk. Ik had er heel veel zin in en niet voor niks, het was heerlijk om in dat gezinnetje bezig te zijn met zo'n klein, klein mensje en die mensen een beetje te verwennen, een praatje met opa en oma te maken en proberen voorzichtig een tweejarige voor me te winnen.

Ondertussen thuis...

Mar met haar sjaal die ze gehaakt heeft op haar hoofd. Het is een heel mooie sjaal en ik vind het zo leuk dat er nu nog iemand in huis is die niet kan stoppen met haken.

Wij willen vrede op aarde

Vanochtend ging ik naar een Iraans echtpaar. De vrouw huilde toen ze me een knuffel gaf, het was zo lang geleden! Ik kreeg sterke thee en luisterde naar wat ze vertelde. Ze bleef maar vertellen en vertellen. We praatten over haar geliefden die nog in Iran zijn. Hoe de prijzen van het alledaagse voedsel, zoals rijst en eieren elke dag nog stijgen. We praatten over Israël en Rusland en de Oekraïne. Ik kreeg nog meer thee. We praatten over de Islam, over hoe ze eens was gearresteerd omdat ze parfum op had gedaan, waarmee ze mannen zou verleiden! We praatten over haar kleinkinderen die ze nog niet gezien heeft en zo graag in haar armen zou willen sluiten.

Over haar verdriet,

haar tranen,

haar gebeden,

haar hoop.

Dit soort bezoekjes zijn zo ingrijpend.

Ik zou ze veel vaker willen bezoeken.

Wat zou Jezus doen?

NOG IETS ANDERS

Aan het eind van de middag ging ik met M en S, maar ook nog met 3 vroegere oppaskindjes én met mijn zusje en 3 van haar kinderen naar Oud Beijerland voor een concert van Trinity. Het was genieten. Ik vind het vooral leuk om te zien hoeveel energie ze hebben. 

Deze keer deden hun kinderen ook mee, dat vond ik ook heel tof.

Het liedje wat me het meest bij blijft en me even diep raakte was:

'Wij willen vrede op aarde,

Wij willen vrede op aarde,

Wij willen vrede op aarde,

Wij willen vrede, vrede, vrede overal.'

Op de wijs van

'Hevenu shalom alechem'

Misschien komt dat door het bezoekje van vanochtend.

De naam van Jezus

Gisterenavond ging ik naar een gebedsuurtje voor de Koerden.

Het is héél lang geleden dat ik naar zoiets ben gegaan.

Tijdens dat uur voelde ik me weer helemaal 'thuis'.

Ik verlang echt naar meer gebed in mijn leven.

Niet alleen voor mezelf,

maar ook met anderen.

We baden voor Koerden die geen thuis hebben, maar van de ene naar de andere plek zwerven. We baden voor Koerden die het Evangelie via internet hebben gehoord (er worden hier diensten opgenomen en die worden wereldwijd door 100 duizenden (!) bekeken. We baden voor Koerden die het leiderschap op zich hebben gekregen en veel tegenstand ervaren. We baden voor het Koerdisch kerstfeest, waar elk jaar een paar honderd Koerden op af komen en dan voor het eerst of opnieuw het Evangelie horen. We baden voor alle nieuw gelovigen. We baden voor de leider hier die meerdere keren naar Koerdistan reist om daar de gelovigen op te bouwen en nieuwe leiders te trainen.

En dat allemaal niet omdat de Koerden zo geweldig zijn, maar omdat het bloed van Jezus voor hen gevloeid heeft en zodat de heerlijkheid en glorie van de naam van Jezus bekend en verheerlijkt zal worden!

NOG IETS ANDERS

Verder heb ik niet zoveel te vertellen. Een vriendin kwam op visite, we hebben toen met M en L erbij, gezellig geluncht. Daarna haakte zij verder aan haar sjaal en ik breide verder aan m'n vest. Het duurt altijd wel even, maar op een gegeven moment denk je: we komen er wel! En je wilt het ook echt afmaken, omdat je geïnvesteerd hebt in mooie wol.

 
Vanavond waren K en ik samen thuis en konden we even fijn samen praten. Nu is hij de meiden ophalen van de Bijbelstudie. En morgen is er weer een heel programma, maar eerst nog een nacht slaap, dat is altijd zo heerlijk!

👋

Wandel in de wijk

Gisteren dacht ik echt van die foto's uit de wijk: daar zit toch niemand op te wachten, hoe saai wil je het hebben?!
Maar ik had het mis.
Een vriendin die hier in de wijk heeft gewoond, maar naar veel te ver weg is geëmigreerd, appte me:

'Heerlijk om even wat foto's van onze wijk te zien... Zoveel vertrouwdheid voor me!! Ik heb er heel wat keren eenzaam rondgedoold, maar ook bijzondere momenten met God of ontmoetingen onderweg.

En ze sluit af met:

Dank voor het lichtstraaltje dat zo even hier binnen scheen.

Begrijp je dat ik, na het lezen van zo'n berichtje, wel honderd foto's van de wijk zou willen maken en op mijn blog te posten?

Ik probeer anders te gaan kijken naar onze wandel in de wijk. Zowel in het eenzame ronddolen als in de bijzondere ontmoetingen en alles wat daar tussen zit, daar wandelt Jezus met ons. Ik ben zo vaak geneigd te denken dat Hij alleen bij die bijzondere ontmoetingen is, maar als ik alleen aan het ronddolen ben, prevel ik vaak wel het een en ander tegen Hem. En zelfs wanneer ik ook dat niet doe, wil ik geloven dat Hij er evengoed bij is. Gisteren zongen we het lied 'He will hold me fast' op de homegroup. Dat echoot nog na, ik houd me daaraan vast.

NOG IETS ANDERS

Gisteren was onze kleinzoon er en we aten pompoensoep. Ik gaf hem hapjes met een kleine lepel en hij blies elke keer voordat hij zijn mond ervoor opendeed. Hij vond het verrukkelijk!

En dat was het ook!

Misschien gewoon genoeg

'Ik heb geen toekomstbeeld meer.'

'Jij hebt het mooiste toekomstbeeld dat er bestaat, namelijk voor altijd leven in de aanwezigheid van onze God en Vader!'

Een mooi gesprekje tussen twee twintigers die op de bank in de huiskamer zaten.

Kort maar krachtig.

Daarna volgde een woordenstrijd.

Daar zou ik ook over kunnen bloggen.

Maar ik houd het deze keer bij dit kleine gesprekje.

Omdat het zo mooi en waar is!

NOG IETS ANDERS

Het is een mooie dag vandaag met zoveel zon!

Vaak vind ik, waar ik wandel, de moeite niet waard om er een foto van te maken en het op m'n blog te zetten. Maar het zijn nou eenmaal niet altijd bossen, stranden en natuurgebieden waar we lopen toch? Het is vaak gewoon de buurt waar je woont.

In mijn geval een buurt waar ze dit hele jaar al bezig zijn met verbouwingen.

Gedoe met waar je wel en niet mag rijden. Uiteindelijk zal het er wel mooier en beter op worden.

Vandaag doe ik niet zo heel veel. Vanochtend weer naar 'de lamp' geweest, Philip uitgelaten en boodschappen gedaan, de afwas, met m'n meiden op de bank gehangen, even een dutje doen, een blog schrijven. En nu ga ik stofzuigen, pompoensoep maken en wachten op onze oudste zoon met zijn gezinnetje. En dan vanavond naar de homegroup.

Ja, dat voelt als niet zo heel veel, maar is misschien wel gewoon genoeg voor een dag als je bijna 50 bent.

Een beetje meer

'Nader tot God en Hij zal tot u naderen'
Dat was het kopje boven het dagboekstukje dat ik las. Het was ook de tekst die ik eerder vanmorgen heb gebruikt in een appgroep. Dat vind ik dan een knipoog van God als diezelfde tekst nog een keer terugkomt. Het ging erover dat je afstand kunt voelen tussen God en jou. Ik weet niet zo goed hoe ik mijn relatie met God zou kunnen omschrijven op dit moment. Misschien dat Hij stil dichtbij is. Maar als ik dan wat langer in mijn Bijbel lees en als ik wat vaker tegen Hem praat en een poosje ga zingen... dan is het niet meer zo stil. Dan mag ik een beetje meer vertrouwen. Weer een beetje meer van Hem houden ook.

NOG IETS ANDERS

Kijk wat een mooie paddenstoel in onze tuin. Een poos terug zagen we er één, die ligt nu rechts van deze plat op de grond. Zijn tijd is zo'n beetje wel voorbij. Maar deze is nu aan de beurt. Staat hij mooi te wezen?!

Vanavond heb ik een teamoverleg. Het is één keer per jaar met eten en dat is vandaag. We gaan Chinees eten. En heel veel praten en luisteren en vragen stellen en antwoorden horen en om een uur of 9 weer fijn naar huis!

Het is oke om zwak te zijn

Het was gisteren tijdens de worship. Het waren mooie liederen en we hadden wel 1 jongeman en 3 dames die ons leidden in het zingen. Opeens huilde een van de jonge vrouwen. Ze vertelde dat ze dacht dat ze steeds maar sterk moest zijn en hoe ze alles onder controle wilden hebben. Maar dat ze nu leerde dat het oké is om zwak te zijn. Dat had het lied haar geleerd dat we gingen zingen. Laat het los, laat Jezus je verbergen, laat Hij je schuilplaats zijn!

Stil worden bij God

Dat is mijn 'lievelingsbezigheid'.

NOG IETS ANDERS

Hebben jullie ook al een agenda voor 2026? Ik heb al zo vaak een agenda gekocht en uiteindelijk bijna niet gebruikt. Dat komt omdat ik vaak alles in de agenda in m'n mobiel heb. Maar deze keer wil ik 'm wel echt gaan gebruiken. Een van de dingen die ik er leuk aan vindt is dat je er een terugblik aan het einde van de maand vindt.

Dat gaat zo:

Ik ben dankbaar voor:

Mijn verjaardag, ik heb er een heel jaar bij gekregen, daar ben ik oprecht dankbaar voor en neem ik niet als vanzelfsprekend.

Ik heb geprobeerd om:

Lichttherapie te gebruiken om te kijken of dat helpt in deze donkere maanden. Misschien. Ik moet er nog een weekje verder mee gaan. Het is een heel fel licht en ik zit er, lekker lezend, een halfuur voor.

Mooiste herinnering van de maand:
Dat ik een week alleen weg ben geweest. Even uit de drukte, ik kan er erg van genieten. En dat ik in die week mijn Noorse trui heb afgebreid. Ik wist niet dat ik dat  kon!

Dit is niet gelukt:
Ik zou meer met de Rotterdampas willen doen, maar het komt er niet van.

In november wil ik aan de slag met:

'Je moet weer meer gaan zingen' zei een vriendin tegen me. En ze heeft gelijk. Het kan je echt omhoog richten, boven je zorgen, stemmingen en al het gedoe.

En tegen jullie allemaal zeg ik: Vergeet niet van de herfst te genieten. Je stampt met je voeten soms zomaar over de mooiste herfstblaadjes heen!

'Een theetje voor mevrouw'

Vandaag gingen we naar de kerk. Het ging over de vriendschap tussen Jonathan en David. We konden onze eigen vriendschappen er aan spiegelen. Maar meer nog zegt het ons iets over de vriendschap die Jezus ons biedt. Wat me het meest bij blijft is dat als je naar David en Jonathan kijkt, het Jonathan is die de meerdere is van David. Hij was de kroonprins en zou later het koningschap van zijn vader overnemen. En toch is het Jonathan die David vraagt hem en zijn nageslacht te beschermen. Jonathan weet dat de goedheid, de liefde van God op David rust. Als Gods goedheid en liefde, zijn Chesed, op je rust, dan heb je toekomst! Ook als het allemaal een heel andere kant op ontwikkelt dan je zou verwachten. Je mag je aan Hem vasthouden!

NOG IETS ANDERS

's Middags ging ik met L naar een verjaardag. We aten een heerlijk taartje. Ik moest een beetje lachen, want de helft van de familie is Duits en in Duitsland is het de gewoonte dat je met elkaar om te tafel gaat zitten en taart gaat eten en als je taart op is, dat je dan nog een stuk neemt. En zo gaat het hier ook een beetje. De kinderen mogen nog meer taart pakken. Een van de meisjes werd gevraagd hoeveel stukjes taart ze al op had. 'Drie' zei ze, 'nee, dan is het echt genoeg!', 'maar mam, we zijn toch Duits?!!'

En nu is het avond en krijg ik van S een kop thee ('een theetje voor mevrouw...') en zijn we aan een nieuwe week begonnen.

Positive Potato

Het is 1 november!

De maand waarop ik elke dag iets over of voor Jezus wil schrijven.

Dat komt omdat er ergens op het web iets is dat heet:

JesusWritingMonth

Het idee begrijp ik nog niet helemaal, maar je kunt er een hoop leren en je wordt aangemoedigd om te schrijven over of voor Jezus.

Ik ga het wel volgen en kijken of ik er iets mee kan, maar het lijkt me ook mooi om hier op mijn blog in november elke dag iets te schrijven voor of over Jezus. En misschien lukt het niet, dan is dat wat mij betreft ook niet heel erg.

Een poosje terug vroeg ik jullie gebed. Die dag hadden we te horen gekregen dat iemand ziek was geworden. Ik vertelde niet om wie en om welke ziekte het ging. Ik ga daar nu ook niet uitgebreid over schrijven. Maar het ging om een jongeman die acute leukemie kreeg. We zijn nu een paar weken verder. De eerste week van chemotherapie is voorbij en het ziet er allemaal heel, heel gunstig uit! Het eerste traject dat 4-6 weken zou duren, duurde maar 3 weken en een dag. De chemo heeft zijn werk ontzettend goed gedaan en het herstel gaat ook voorspoedig. Hij mocht gisteren naar huis en volgende week maandag moet hij weer naar het ziekenhuis voor een tweede chemoweek. De kans is zeker aanwezig dat hij zal genezen en dat het dan ook niet meer terugkomt.

Laten we Jezus daarvoor danken!
En laten we ook verder gaan met bidden. Want het ziet er gunstig uit, maar er moet nog veel gebeuren.

Normaal gesproken deel ik dit soort dingen niet. Ook uit voorzichtigheid. Omdat het met anderen anders is gegaan en er veel gezegd wordt. Maar ik heb er nu gebed voor gevraagd en als er reden is om te danken en te getuigen, dan zal ik me voortaan zo vrij voelen om dat ook te doen. Ook als het verdere verloop nog niet bekend is. En mocht het je op de een of andere manier raken, schroom dan niet op deze blog te reageren of me een berichtje te sturen.

NOG IETS ANDERS

Afgelopen week was ik weer samen met mijn twee nichten. We hebben helemaal geen selfie gemaakt bedacht ik toen ik weer thuis was. Wel een foto van de gehaakte 'Positive Potato':). En we hebben natuurlijk weer heel erg hard gelachen, onder andere om het idee dat we later alledrie naast elkaar in een bejaardentehuis komen te wonen.

En vandaag stonden K en ik weer buiten bij het voetbalveld. Het was lekker weer en S heeft met haar team 4-0 gewonnen 💃

Daar heb ik trouwens niet voor gebeden.