Een poosje terug gingen we uit eten. We parkeerden de auto in een garage en ik zag de achterkant van een huis of van een bedrijf... in ieder geval niet van het restaurant. Het zag er zo uit dat ik het niet kon laten er een foto van te maken.
Het zag er oud, rommelig en versleten uit. Zou er ooit iemand naar omkijken? Vorige week ging de preek over het bouwen van je huis. Wist je dat in Nederland de meeste huizen op zand gebouwd zijn? Ik schrok wel een beetje toen ik dat hoorde.
Het blijkt dat je vooral moet kijken naar waar het een goede plek is om te bouwen. Als je in de tijd van Jezus' en op de plek waar Hij was je huis op zand bouwde, kreeg je zeker te maken met bepaalde stormen en door de ligging, ook iets met de kust, zou het huis zeker niet blijven staan.
Je huis op Jezus bouwen betekent dat je doet wat Hij zegt. Maar ook geen dingen doen die Hij niet van je vraagt. Dat betekent dus dat je een relatie met Hem moet hebben om dat precies te weten.
Terwijl we naar het restaurant lopen, door een nauw, donker straatje, staan er aan de zijkant allemaal bakken fruit.
Na een paar minuutjes is iedereen er. Een broer van K en zijn vrouw (de achtersten) en mijn broer en zijn vrouw ernaast. Zij waren ceremoniemeesters voor onze bruiloft en we hadden hen nooit een bedankje daarvoor gegeven. Nu kwam het er eindelijk eens van en hadden we een heel gezellig avondje, dat hadden we veel eerder moeten doen!
M'n laatste blog eindigde ik met een foto van mijn moeder en mij, toen mijn moeder 24 was en ik een baby. Kort daarna kwam Mar een foto tegen van mij toen ik 24 was en zij een baby ❤.
Dat was even tussendoor. Wat schijnt de zon heerlijk, al dagen lang, maar het is nog zo koud! Ook het water is nog superkoud, al probeerden we dat deze keer te negeren. We zien soms vrouwen het water in gaan en dan rustig zo naar beneden zakken en dan keuvelen ze gezellig over van alles en nog wat, maar niet over hoe koud het water is en waarom ze dit doen en ze tellen ook niet af tot wanneer ze er weer uit mogen, zoals wij dat allemaal doen. We kunnen het niet horen, maar we zien dat ze het daar niet over hebben!
L kreeg een appje van H, onze kleindochter van 2,5, of ze die dag kon komen spelen.
Dat deed L en ze gingen samen met de bus de stad in en kochten een grote bos bloemen.
❤❤❤
Het is lang geleden dat K en ik samen een fietstochtje maakten. Dat kwam onder andere door de winter, dan is het minder aantrekkelijk om te gaan fietsen. Het kwam ook door een klusproject van K in huis, daar kon hij even mooi aan doorwerken.
Maar vrijdag gingen we dan eindelijk weer eens op de fiets. Even tussen twee afspraken in, naar de Intratuin. Ik wilde alleen maar even een Latte en hoefde niet perse door heel de winkel heen te lopen, maar dat kon niet anders. En uiteindelijk genoot ik ook wel weer van al die mooie planten en bloemen. Ik kon het niet laten om er foto's van te maken.
Is het niet mooi? Hoe zo'n knop dan langzaam maar zeker open gaat.
En deze kelkjes zijn ook prachtig. Net of ze dekseltjes hebben.
Net of het fluitjes zijn.
Eindelijk kwamen we bij de koffie, die was lekker! En we hebben geen taartje op. We vertelden elkaar dat we dat niet nodig hebben.
We kochten geen planten of bomen, we genieten van wat we nu hebben. Jammer dat de bloesem al zo snel weer afvalt, misschien kunnen ze ook niet wáchten om vruchten te dragen.
En dat geldt ook voor de magnolia. Die had dit jaar niet zo heel veel bloemen. Misschien komt het omdat we een beetje op d'r aan het mopperen waren. Het blijkt een heel ander boompje te zijn dan we hoopten.
Er komen wel weer blaadjes aan, dus ze mag nog minstens een jaar blijven.
1 opmerking:
Gezellige blog weer. Mooie foto van jou met Mar! groeten van Marijke
Een reactie posten
Heb jij Hem nog gezien vandaag? Reacties op deze vraag of op wat ik geschreven heb zijn altijd fijn! Zo kunnen we elkaar bemoedigen.