Oh, zei ik dat al?

Oktober is bijna voorbij en op de een of andere manier vind ik haken meer bij de herfst en de winter passen dan bij de lente en de zomer. Daarom denk ik dat ik die fijne bolletjes wol weer opgepakt heb om verder te gaan met een mooi dekentje. Volgende keer doe ik denk ik geen vierkantjes, maar weer aan één stuk. En als ik daar mee bezig ben denk ik: volgende keer doe ik weer vierkantjes. Nu dus maar gewoon tevreden zijn met vierkantjes!

Maar we gaan niet de hele dag zitten haken. Gisteren reden we richting Zeeland en als je eenmaal die brug over bent is de natuur zo mooi, maar ik zie er nooit iemand lopen, zelfs geen looppaadje.

Water, bomen, lucht, gras, struiken. Ik zou daar wel het water in willen gaan!

Hier kwamen we voorbij iets geels

Ik kan er geen genoeg van krijgen. Maar ik reed auto, dus kon niet steeds maar naar links of rechts kijken. Ik had L gevraagd foto's te maken. Zo kon ik er nog even van genieten en het jullie ook nog laten zien.

En toch reden we daar natuurlijk niet alleen maar omdat het zo mooi was. Eigenlijk waren we op weg naar nóg iets moois.

❤❤❤

7 weken geleden kregen m'n nichtje en haar man een prachtige zoon. Die konden we nu eindelijk eens goed bewonderen. Wat een lief jochie!

Na de fles viel hij gelijk in slaap en bleef heerlijk in onze armen verder slapen.

Heerlijk!

Oh, zei ik dat al?
Ik heb er ook eigenlijk geen ander woord voor.

En na ruim een uur kletsen, lachen en knuffelen gingen we weer naar huis.

Nagenietend van het bezoekje en nóg een keer genietend van de natuur.

Op naar de winter!

Tijdens mijn rondjes buiten kwam ik nog twee leuke plaatjes tegen. 'Bijzondere plekjes om te zitten' zou ik het kunnen noemen. De eerste is echt leuk, dat iemand daar op deze manier dan ook echt gebruik van maakt vind ik, ja, heel leuk!

De tweede is gewoon heel jammer, maar dat die meeuw nou net op die band gaat zitten vind ik dan wel weer ook een soort van grappig.

Ik werd vroeg wakker. Toen ik iemand mijn idee van een dagschema voorlegde, vroeg ze me verbaasd waarom ik om 7.00 uur op wilde staan. 'Begin gewoon met kleine stapjes. 8.00 uur is echt vroeg genoeg!' Dus nu staat er netjes op mijn schema dat mijn dag om 8.00 uur begint. Maar ik word meestal vroeger wakker. En daar heb ik ook wat op verzonnen. Als ik vroeger wakker word, mag ik gewoon heerlijk in bed lezen tot het tijd is om eruit te gaan. En daar geniet ik van! Vanochtend echter, werd ik én vroeg wakker én ik had een flink stuk gelezen én het was nog steeds geen 8.00 u. Toen ben ik er maar uitgegaan, heb ontbeten en een heerlijk rondje met Philip gelopen, waarbij er een prachtige regenboog verscheen. Het rondje duurde langer dan anders, ik bleef er maar naar kijken.

Toen ik 'm voor het eerst zag stond ik net met iemand te praten die zei: 

'Ik word er altijd blij van, het is toch een teken van Gods trouw!'

 En dat is het ook.

Tot slot

Ik begon gisteravond aan een nieuw boek, helemaal uit mijn eigen comfort-boekenlijstje, maar het proberen waard, want ik hoor steeds mensen zeggen dat het zo'n geweldige schrijfster is. Het is wel een kinderboek denk ik, maar dat vind ik juist fijn. Ik vind het nu soms al een beetje heftig, wat je ook niet anders kunt verwachten bij een boek over de 100-jarige oorlog. 

En verder, worden de dagen korter, donkerder, kouder.

Op naar de winter!

Bijzondere blaadjes

Mijn schuur is zo'n fijne plek! De hele zomer ben ik er niet in geweest en nu het weer kouder wordt ben ik er wel een paar uur per dag. Dat komt waarschijnlijk omdat ik in de zomer veel náást de schuur heb gezeten, onder het afdak. Ook al zo'n heerlijk plekje waar ik kon schilderen, lezen en zelfs slapen! Maar nu dus weer ín de schuur. En daar staat een mandje met bolletjes en een beginnend dekentje en het bleef me maar aanstaren elke keer als ik binnenkwam. Van de week dus maar weer eens een vierkantje gehaakt. Ik moest alles weer even opzoeken hoe het moest, want dat was ik wel kwijt. Het is gelukt. Er moeten nog héél veel vierkantjes...

En verder ben ik deze week héél veel buiten en ik geniet ervan. Maandag gingen we weer eens zwemmen buiten. Een nieuw plekje deze keer. Het was wel prettig, want er was zelfs een balk waar je je kleren aan op kunt hangen! We hebben het er wel eens over dat het fijn zou zijn als er kleedhokjes waren, maar dat dat gewoon niet gaat werken hier. Het zouden vieze stinkhokjes worden. Jammer!

Op de terugweg naar de auto zagen we 'Judaspenningen', heb ik me laten vertellen. Bijzondere blaadjes!

En als we nog een keer gaan, dan nemen we dit mooie paadje! We hadden niet door dat dit rechtstreeks naar het water gaat waar wij er in plonzen.

Dinsdagochtend ben ik vroeg gaan hardlopen. Zo vroeg dat ik het licht zag worden.

Dan voel je je wel fris.

En vandaag ging ik in de ochtend Philip uitlaten, het was helemaal mistig. Ik was blij dat ik naar het water gelopen was, daar kun je het goed zien.

Zoveel meeuwen zaten weer op een rijtje.

En tussen de middag ging ik alleen wandelen. Ik had een dagschemaatje gemaakt en daar stond op dat ik naar buiten moest. Omdat ik dat wist kon ik me er op voorbereiden en er zin in krijgen.

En zin had ik! Het is toch anders dan hardlopen. En het water is gewoon heerlijk. Ik kon goed nadenken over waar ik het met iemand over had gehad en dat deed me goed.

Zouden ze de hele winter blijven bloeien? Of in ieder geval de herfst dan?

Zijn dit nou de klittenbolletjes waar ik vroeger als kind zo'n lol om had als ze op m'n jas bleven plakken?

Bijna thuis, nog een reigertje op de foto en dan doorlopen! S. is ziek geworden op school en zij én school probeerden me te bellen, maar ik was onbereikbaar...

En dan nu het beloofde orgelstuk!

Geniet ervan

Als ik de lucht in ging

Omdat K z'n weekend tegenwoordig 3 dagen duurt, proberen we altijd even samen iets gezelligs te doen. Ergens een koffietje drinken, een wandeling maken, een fietstochtje. Maar dit weekend kwam het er maar niet van. Mijn hoofd stond een beetje niet naar uitjes. Daar kom ik niet mee weg... dus bedachten we om zondagmiddag naar het strand te gaan. En nu dan een keertje niet samen, maar met de vier meiden die thuis waren.

Toen we er bijna waren zagen we dit plaatje voor onze auto. Het is zo mooi om naar te kijken. De zorg en liefde die erin liggen zijn iets waar je hart een beetje warmer van wordt.

En toen liepen we naar het strand en was ik hélemaal verbaasd. Dit hadden we niet verwacht! Wat leuk om zóveel surfers te zien!

Ik moest er even over nadenken of ik dit zelf ook zou willen kunnen.

Maar al gauw wist ik dat ik het vooral heel leuk vind om naar te kijken vanaf het strand.
Het verbaasde ons dat al die surfdingen in de lucht niet met elkaar in de knoop raakten. Ik kan me zo voorstellen dat dat bij mij zou gebeuren.

Ik zou, als ik de lucht in ging, bang zijn dat ik niet meer beneden zou komen en al maar hoger en verder weg zou vliegen.

Dus staan we fijn te genieten van al die mensen die het wel en niet zo goed kunnen.

We hebben maar een heel klein stukje gewandeld. We bleven vooral kijken en een surfer vroeg of we even op zijn plank wilden letten, terwijl hij zijn 'vlieger' ophaalde, een heeeel eind verderop. Geen idee hoe dat zo gekomen is, we hebben het ook maar niet gevraagd.

En toen gingen we naar huis om aardappelsoep en friet te eten!

😋

Volgende keer zal ik een mooi orgelstuk delen!
Dat hadden jullie dan weer niet verwacht he?!

Tussendoorblogje

Jullie herkennen vast wel de rommelplekken in huis. Hier kan op de eettafel een hele stapel post en papier en toestanden liggen. Aan de andere kant van de eettafel, ligt mijn 'schilderen op nummer' opgerold, maar daar hebben we het even niet over. Deze keer lag er een groot tekenblok en ik wist niet van wie die was en wat er mee moest. Ik bladerde erin en al gauw werd duidelijk dat het van L was. Er is er namelijk maar één in huis die op deze manier tekent. Superleuk. Maar goed, ik vroeg haar 's middags of ze het op wilde ruimen. Ze vertelde toen dat ze het aan H had gegeven. Om een lang verhaal kort te maken, het is in de vuilnisbak belandt. Ik vind het zonde, maar kan ook niet alles bewaren. Ik dacht dat dat vooral voor de kunstwerken van kleine kinderen gold. Maar het is ook nog zo, dat hoe ouder ze worden, hoe mooier de tekeningen worden. Zo gaat dat. Nu heb ik deze iig nog op m'n blog.

Maandag kwam m'n schoondochter en haar twee (geweldige) meiden. Wat is het genieten. H wil altijd even de tuin in, we hebben daar natuurlijk de kikker staan en nog andere tuinfiguren. Ze snuffelt aan elke bloem en zegt dan: 'Oma ook!' Ik zeg je dat je dan niets anders meer kunt doen dan aan elke bloem ruiken! En binnen speelde ze met het keukentje, ik ben nog steeds blij dat K het in elkaar heeft gezegd. En natuurlijk moet Pooh ook eten.

Ik kocht ooit in de kringloop een mini serviesje. Elke keer als H komt geeft ik haar het kop en schoteltje met het lepeltje. Ze vindt het helemaal leuk. Ik kan niet wachten tot zusje F en neefje J ook gezellig mee drinken! Al is het voor J misschien wat te bloemerig.

Vandaag is het zaterdag. Ik begon de dag in het zwembad. Ik dacht dat ik het wel vaker zou doen. En toch was het weer lekker. Het water is er een beetje koud, maar je zwemt jezelf ook wel weer warm. En als je daarna in de douche stapt is het warme water heerlijk.

Mar is al weken bezig met een schilderij en het is nu bijna af! Ze bewaart het mooiste tot het laatst. Wat mij betreft gaan we er een mooi plekje voor zoeken in de huiskamer.

M heeft ook een mooie besteld. Ik ga natuurlijk niet verklappen welke.

De mijne is ook bijna af, maar ik werd nu weer afgeleid door het aquarel.

Gisteren was ik aan het strijken. Het moet een keer gebeuren, ik had er geen zin in. Maar ineens herinnerde ik me een podcast die ik nog wilde luisteren. Nou, was dát even fijn! Ik had meer strijk moeten hebben, want de podcast duurde veel langer 😄.

Misschien vind je het ook een mooie om naar te luisteren.
Het is een aflevering van 'De ongelooflijke podcast', waarin Kefah Allush wordt geïnterviewd.
Het gaat om aflevering #215
Het gaat over zijn Palesteins zijn en over het conflict in het Midden- Oosten. Als je halverwege afhaakt, luister dan in ieder geval nog even naar de laatste 5 minuten. En als je daar geen tijd voor hebt dan alleen de laatste 2,5 minuut, waarin Kefah gevraagd wordt of hij nog van vrede droomt...

Het voelt als een tussendoorblogje.

Het deed mij goed om even mijn gedachten te verzetten,

ik hoop dat het jouw goed deed om te lezen!

Vrijherfstig

Het lukt nog niet zo goed, maar ik blijf het proberen. Het is al heel wat dat je iets kunt herkennen. Deze vingerhoedskruid was moeilijk en verdient zeker geen prijs, maar het ontlokte toch een leuk verhaaltje van mijn schoonvader. Het ging over één van zijn dochters die net haar rijbewijs had en bij het verlaten van de oprit een hele rij vingerhoedskruid plat reed.

Ik kwam deze later tegen, beetje uitgebloeid, maar nog altijd mooier dan mijn schilderkunst 😄

Mar en ik liepen door deze prachtige tuin, waar we ook onze trouwfoto's gemaakt hebben eeuwen geleden!

Mar is logopediste en werkt knetterhard, maar nu had ze even tijd om mee te gaan.

Al die herfstkleuren

wie heeft het bedacht

tussen zomer en winter

toont dit seizoen haar kracht

Vruchten en noten

Álles wat je hebt te geven

tussen bloeien en vergaan

zo zou ik ook wel willen leven.

Dat was mijn eerste gedichtje in járen.

En eigenlijk is het wel heel passend voor een vrouw van bijna 50 jaar.

Dan ga je misschien zo'n beetje richting de herfst.

Ik vind het niet erg, als ik zo vrijherfstig mag zijn als de natuur!

Dat brengt me bij mijn vorige onderwerp, ik weet niet waarom ik daar nu ineens aan denk. Ik zou nog een reden geven om 'met jezelf bezig te zijn'. Dit is nu niet helemaal goed geformuleerd. Deze keer gaat het over 'je verhaal doen'. Aan wie vertel je je verhaal? En wanneer? Dit is er een waar ik zelf nog helemaal niet zo goed uit ben, maar wel iets over heb geleerd.

Ik ga er heel kort over zijn.

Wanneer je deel uitmaakt van een gemeente, heeft iedereen zijn/haar plek. Ook zou iedereen de ruimte mogen krijgen zijn/haar verhaal te doen. We zijn allemaal mensen, we leven in een gebroken wereld en we lopen allemaal beschadigingen op! En als leden van één lichaam mag je ervan uitgaan dat, wanneer je je verhaal deelt, het lichaam hier goed op reageert. En ook dat andere leden dit in gebed bij God brengen.

We zouden misschien geen psychologen en therapeuten meer nodig hebben als het zou werken zoals het zou moeten. Maar het werkt niet zoals het hoort en ik heb ze ook nodig. En toch, begin maar gewoon in het klein. Jij met je verhaal mag er zijn, mag gehoord en gezien worden. Vertel het of luister naar het verhaal van een ander en bidt voor die persoon. Of neem eens iemand mee om ergens wat te drinken... of ga samen wandelen in een mooi park:)

Dat wilde ik er over zeggen, nu gaan we terug naar de tuinl

En dit, vond ik de mooiste! We zagen deze als laatste. We hebben er een hele poos bij gestaan en allerlei verhalen bedacht, die ik dan weer níet ga delen.

Genoeg voor vandaag!

Ik groet je met een paar viooltjes!

Wil je daar op reageren?

Van de week heb ik uiteindelijk nog m'n verjaardag kunnen vieren. Het is genieten om onze kleinkinderen te zien groeien en te ontwikkelen. J. is inmiddels al dikke vrienden met Philip.

En eindelijk is het keukentje van S. weer in elkaar gezet. Iets waar H nu heerlijk mee kan spelen. Ik vond bij de kringloop allemaal leuke, kleine keukenspulletjes. Weer andere dan die ze thuis heeft, dat speelt ook altijd weer leuk.

Voor m'n verjaardag kreeg ik een mooi aquarelsetje van de kinderen. En niet gaan lachen, ik zal twee dingen laten zien die ik geschilderd heb. Het zijn niet de mooiste. Ik moet ook steeds tegen mezelf zeggen dat je iets niet in een keer heel goed kan, maar dat het heel veel oefentijd vergt en daar ben ik nu nog maar net mee begonnen.

Een mooie voorjaarsbloem (ik zal er maar even bij vertellen wat het is:)

En een flesje sap.

Ook al is het nog wat gepruts en wiebelt het waar het lijnrecht moet zijn, ik heb er nog steeds plezier in.

Vandaag las ik dit boek uit. Het is mooi! Ik deel één citaat:

'Wij zijn slechts reizigers, zwervend door de eenzame nacht, die vaag op de verre heuveltop het schijnsel van de zon zien, die hier nooit opgaat, maar die in de nieuwe hemelen in het hiernamaals nooit onder zal gaan. En dat moet ons genoeg zijn. Het troost en bemoedigt ons op onze donkere en gevaarlijke weg.'

En verder... misschien haken jullie nu af, ben ik aan het nadenken over het belang om met jezelf bezig te zijn, aan jezelf te werken. Sommige mensen vinden dat om de een of andere reden niet de moeite waard of zijn afgeschrikt door anderen die er aan begonnen zijn en er nooit meer mee stopten.

Er is één reden die ik nu zal beschrijven, waarom het belangrijk is.

God zelf is mens geworden, heeft als mens onnoemelijk veel lijden ondergaan en is een gruwelijke dood gestorven. Hij is weer opgestaan uit de dood, is naar Zijn Vader teruggegaan en heeft ons Zijn Geest gegeven. Zijn Geest, gegeven aan Zijn volk, Zijn gemeente hier op aarde, maar ook aan ieder individueel mens die opnieuw geboren is. Hij werkt en woont ontzettend hard in die mens, wil het vormen, genadig veranderen.

En dan zegt Hij als het ware, zoals ik dat een psychiater heel vaak hoorde vragen aan zijn cliënt:

'Wil je daar op reageren?'

Alleen vanuit die samenwerking (waarin mijn deel bijna, maar toch echt niét te verwaarlozen is) kan er iets blijvends, iets eeuwigs, tot stand komen.

Ja, dat is onderdeel van met jezelf bezig zijn. God reikt je iets aan, waar je mee aan de slag moet in je hart, in je hoofd en in je leven.

Zo, dat was het voor vandaag. Het is leuk om over dingen na te denken en er dan een preekje van te maken. Volgende keer deel ik nog een reden waarom het goed is om met jezelf bezig te zijn. En ondertussen zou ik graag aan jullie willen vragen:

Waarom vind jij het wel of niet de moeite waard om met jezelf bezig te zijn?