Vanochtend ging ik op kraamvisite bij m'n oppasadres, een nieuw oppaskindje dus! Wat is het toch mooi, zo'n klein bundeltje mens, daar krijg je toch nooit genoeg van? En, zoals altijd, begint het dan weer te kriebelen... Nee, niet om zelf nog eens zo'n kleine baby te krijgen, maar om kraamzuster te worden. Het lijkt me zulk mooi werk. Zoveel verschillende gezinnen, culturen en achtergronden...
Maar nu nog niet. Ik zou voor m'n 50ste zo'n opleiding afgerond willen hebben.
Nooit gedacht dat ik op deze leeftijd nog zo'n droom zou hebben. We zullen zien!
Ik kwam een leuk gedichtje tegen over de herfst:
October gave a party;
The leaves by hundreds came
The Chestnuts, Oaks, and Maples,
And leaves of every name.
The Sunshine spread a carpet,
And everything was grand,
Miss Weather led the dancing,
Professor Wind the band.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Heb jij Hem nog gezien vandaag? Reacties op deze vraag of op wat ik geschreven heb zijn altijd fijn! Zo kunnen we elkaar bemoedigen.