Niet rusteloos op zoek

Bijna december!

Ik kocht dit boekje om met advent bezig te zijn met S. 

Uit school of 's avonds voor het naar bed gaan is daar een mooi moment voor.

Verder maak ik me niet zo druk.

Ik ga gewoon lekker genieten van familie, vrienden, tijd voor ze maken... genieten ook van al het moois dat ik lees in de leesplannen van m'n Bijbelapp en ook van de kaarsjes en lichtjes in huis. De hele maand december zorg ik dat ik geen activiteiten buitenshuis heb 's avonds, behalve de kerstvieringen van school. Om eten wil ik me al helemaal niet druk maken, we maken gewoon met elkaar iets lekkers klaar voor de maaltijd in de kerk. S is een dag na kerst jarig en het lijkt me leuk om een dag voor kerst haar kinder-kerst-feestje te vieren. Vorig jaar is haar verjaardag een beetje in het water gevallen, doordat R ziek was, toen zijn we maar naar de ballenbak gegaan. Nu blijven we gezellig knus thuis en gaan we knutselen, spelletjes doen, taartje versieren en alles wat leuk is op een feestje. 

Vanochtend luisterde ik een mooi lied en dacht: 'Ik kan dit de hele maand december wel elke ochtend zingen!' Ik denk dat ik het ga doen.

Het is mijn diepe verlangen! Jezus is gekomen, we hoeven nu niet meer zo rusteloos op zoek te gaan naar mooier, beter, groter, sneller en meer. En zelfs niet naar minder, langzamer, goedkoper of kleiner... zijn het niet de 'heidenen' die deze dingen najagen? We mogen en kunnen leven vanuit de vrede die God ons geeft, en Zijn liefde rondstrooien, waar we ook maar komen.

Schitterend tussen twee rijen ovenstenen

Al lag u tussen twee rijen ovenstenen, toch zult u schitteren als vleugels van een duif, overtrokken met zilver en zijn veren met bewerkt groenglanzend goud.

Psalm 68:14

Wat een bende dit! Ooit stond hier een restaurant, maar het is, zoals je ziet, volledig afgebrand. Toen ik de tekst uit Psalm 68 las en er nog verder over nadacht, moest ik aan deze foto denken. Dit is wel iets wat ik me bij de 'ovenstenen' voor zou kunnen stellen. Oorlogsgebied, verwoesting, gebrokenheid. Al lig je er midden in, God ziet zijn kinderen als duiven van wie de vleugels schitteren en zijn overtrokken met zilver, van wie de veren zijn bewerkt met groenglanzend goud. 

Soms zie ik de geestelijke toestand van de wijk waar ik woon als deze foto. Er is zoveel mis, er is zoveel geroofd, gestolen, gemoord. Soms zou ik weg willen met ons gezin. Naar meer groen en meer buiten. Maar God is zo goed, dat Hij m'n ogen steeds meer opent voor de schoonheid van de mensen, zoals Hij ze ziet. 

Samen met een vriendin begon ik een vrouwengroepje, heel klein maar, nog geen handje vol. En samen zijn we bezig de Bijbel te lezen, proberen te begrijpen wat er staat. We zien de strijd erom heen, we proeven de overwinning en ruiken het soms al van ver...(Ooh, die heerlijke geur!!) We zien de honger en dorst naar God. Gisteren kwam ik één van de vrouwen tegen en we maken gezellig een praatje op straat. En net stond ik af te drogen en zie ik een andere vrouw voorbij m'n raam lopen, die even heel enthousiast naar binnen zwaait. Zo prachtig als die duiven, zo kwetsbaar tussen al dat oorlogsgeweld. Al eerder vond ik een tekst in Psalm 68 zo mooi en toepasselijk, het is vers 12:

'De Heere gaf stof tot spreken; De boodschapsters van goede tijding vormden een groot leger.'

Nee, we zijn niet met veel, beslist geen groot leger. Of toch wel? Ziet God gewoon zo heel anders dan wij, zoveel meer? Ik wil het echt leren! Leren om met de ogen van God te kijken. Gelukkig neemt Hij er de tijd voor en heeft Hij het geduld ervoor om ons te laten zien, zoals Hij ziet.

You're the God of this city

You're the King of these people

You're the Lord of this nation

You are

You're the Light in this darkness

You're the Hope to the hopeless

You're the Peace to the restless

You are

En wat denk je zelf? Ik hoef helemaal niet zo nodig de stad meer uit hoor...

Love always hopes!

Vandaag doe ik een beetje rustig aan, zoals eigenlijk altijd op donderdag, het is een beetje mijn rustdag aan het worden... Ik zit met een 'nieuwe' spijkerbroek en een lekker warm 'nieuw' vest aan de keukentafel een samenvatting van de Bijbelstudie van gisterenavond te maken. Het ging over Romeinen 8, de hele schepping zucht als in barensnood en kijkt uit naar het openbaar worden van de kinderen van God. 

Mijn 'nieuwe' kleren zijn eigenlijk al jaren oud. Voor tenminste 2 of 3 jaar lagen ze onaangeraakt in de kast van mijn tante. Zo lang en soms zelfs nog veel en veel langer kan het duren voor je er aan toe bent om kleding en spullen een nieuw plekje te geven als een geliefde is overleden. Mijn tante overleed aan de gevolgen van borstkanker. Mijn oma overleed aan alvleesklierkanker toen ze 68 was, haar dochter trouwens ook, op 67 jarige leeftijd en haar zoon, mijn neef overleed afgelopen zomer aan hetzelfde soort. Het is inmiddels al jaren en jaren geleden dat een andere neef op ongeveer 23-jarige leeftijd ook overleed aan kanker. Het ging allemaal veel te snel en ze waren allemaal veel te jong. 

'Ieder huisje heeft z'n kruisje' werd vroeger altijd gezegd en het is zo waar. En wat kan het pijn doen als het dichterbij komt! Wat we vorig jaar en begin dit jaar doormaakte met R, toen de doktoren dachten dat hij een hersentumor had, dat zette ons leven stil en op z'n kop, de toekomst zag er ineens zo donker, koud en grauw uit... Dit kwam wel héél dichtbij en deed wel héél veel pijn...

En dan Romeinen 8, de héle schepping is gebroken! Niet alleen de mensen, maar ook de natuur. Op de Justice Conference sprak Ruth Valerio over 'Love always hopes'! Ik heb er net weer naar geluisterd en het maakt me aan het huilen. Dat beetje liefde dat ik voel voor de mensen om me heen, voor familie, voor de mooie plekjes in de natuur...dat is maar zo'n ontzettend klein beetje liefde vergeleken met de liefde van de Schepper voor Zijn schepping!! 

En toch...

'Er is hoop!'

Woorden die ik zachtjes tegen mezelf fluister.

Niet omdat ik het zie, niet omdat ik weet hoe, 

maar omdat ik de Schepper een beetje ken,

een beetje van Zijn liefde heb geproefd. 

Die zegt:

'Want, Sion, omwille van mijn verbond met jou, met offerbloed bekrachtigd, zal Ik de gevangenen vrijlaten uit de put zonder water. Keer terug naar de burcht, gevangenen. Jullie hoop is niet vergeefs geweest, want ook nu geldt de toezegging aan Sion: Ik zal je dubbel schadeloosstellen.'

Zacharia 9:11-12

Als je niet beter wist en niet beter keek...

Kijk nou toch hoe treurig m'n olijfboompje er aan toe is! Je zou er triest van worden als je niet beter wist en niet beter keek! Want het schijnt, dat als deze plant een heel nieuw plekje krijgt, hij zijn blaadjes verliest, maar dan ook weer...

nieuwe blaadjes krijgt! Ik vind het een wonder! Deze foto heb ik gemaakt met een macrolens die ik op een clip kan zetten en die clip kun je weer op je mobiel zetten. Superleuk setje bij de Action voor minder dan 5 euro! Er zit ook nog een Fisheye lens en een groothoeklens bij. Voor wie van foto's maken houd, een leuke tip!

Vanmiddag even lekker naar het park gegaan met Philip. Wat een feestje is het buiten in de zon met al die herfstpracht!

Nog eentje van een plant dan. De parapluplant deed er heel lang over om wortel te schieten, wel 5 weken. Maar ze kwamen en ik heb ze in de pot gezet, met lekker veel water, want het is een moerasplantje. En zie daar, er komen twee nieuwe parapluutjes aan!:)

Ik ga straks een wraptaart maken! Gisteren aten we met de homegroup (Bijbelstudiegroep) en nam iedereen iets mee. Daar zat een heerlijke wraptaart bij, ik heb het recept gevraagd en ga het ook krijgen, maar ze houden hier zowiezo van wraps, dat ik deze alvast maar uit ga proberen.

Fijne dag jullie allemaal!

JC'18 Prayer and Justice

Een van de 'story's' die je kon volgen op het pre-program van de 'Justice Conference' was:

Prayer and Justice

Deze workshop werd gegeven vanuit de gebedsorganisatie 24/7. Het verhaal dat de studente daar vertelde, wil ik graag met jullie delen.

Zij waren met een groep van 24/7 in Ibiza om daar de straten op te gaan en te bidden voor de mensen. Terwijl ze daar liep zag ze naast een gebouw een paar vrouwen (prostituees) staan om pauze te houden, schaars gekleed, zwaar opgemaakt... En ze ving een blik van een van die vrouwen op en probeerde naar haar te glimlachen, maar haar hart brak. Onmacht overspoelde haar: 'Ik kan helemaal niets voor deze vrouw(en) doen!' Ze had nog maar een verlangen en dat was terug naar de gebedsruimte te gaan en daar haar hart en tranen voor God uit te storten. En dat was zo goed! God vulde haar opnieuw met vrede en leerde haar naar de situatie te kijken vanuit Zijn perspectief. Zij kon niets veranderen, maar Hij wel! Daarna ging ze, bemoedigd en sterker opnieuw de straat op.

Wat uit haar verhaal sterk naar voren kwam, was de afhankelijkheid van God. Het bewust zijn dat 'ik' het niet kan, dat je er eigenlijk maar bij staat en er naar kijkt...hoe God het doet!

Ook hierin herken ik iets uit mijn eigen leven. Sinds de zomer begonnen mijn vriendin en ik een 'vrouwenochtendje' voor vrouwen in de wijk die meer willen weten over Jezus en wat er in de Bijbel staat. We proberen niet voor God uit te lopen, maar al biddend Zijn aanwijzingen te volgen, een mooi avontuur! We zien veel leed en leugens en gebroken levens. Niet één haar op ons hoofd die denkt dat wij daar wel even verandering in zullen gaan brengen, maar we zien wel met een verlangend hart uit naar wat God doet en gaat doen. En dat Hij ons hierin wil gebruiken, dat blijft een groot mysterie vind ik. Een vrouw heeft afgelopen zondag haar leven aan Jezus gegeven! Ze was nog niet eens naar onze ochtenden gekomen, maar zat al wel in de appgroep, ze wilde graag mee met m'n vriendin naar de kerk, en die week daarna wilde ze weer en die week daarna weer...dat was zondag.
Er is feest in de hemel en wij vieren het mee!

En met dat we deze stap hebben gezet en in gebed zijn, gebeuren er meer dingen. Mijn ogen gaan meer open voor de mensen om me heen, ik krijg ideeën om met mensen in contact te raken. Het uitvoeren is vaak een drempel, maar ik lach om de drempel als ik daarover heen ben en dank God voor het contact...dat ik even in iemands ogen en hart mocht kijken.
En elke keer en op elk moment kan ik terug naar de Vader, mag ik mijn hart bij Hem uitstorten, mag ik Hem vragen wat ik maar wil en prijs is Hem voor wat Hij doet!

Er werd tijdens deze conferentie een tip gegeven om gebed echt in te plannen in je dag of week. Begin met een klein moment en natuurlijk mag je veel meer bidden dan alleen die momenten, maar structuur brengen in je gebedsleven kan goed doen en goed zijn. Terwijl ik dit schrijf denk ik hoe alles steeds weer veranderd. Vroeger werden er oproepen gedaan en moest er geleerd worden om niet alleen tijdens je vaste gebedstijden te bidden, maar ook tijdens je dagelijkse bezigheden. Nu klinkt de oproep precies andersom. Een vast moment en een vaste plek kan je het gevoel geven thuis te komen bij God.

Bezoek de website eens om te kijken of ideeën/inspiratie op te doen!

Een pop-up prayer room in een bestelbus.