Wandel in de wijk

Gisteren dacht ik echt van die foto's uit de wijk: daar zit toch niemand op te wachten, hoe saai wil je het hebben?!
Maar ik had het mis.
Een vriendin die hier in de wijk heeft gewoond, maar naar veel te ver weg is geëmigreerd, appte me:

'Heerlijk om even wat foto's van onze wijk te zien... Zoveel vertrouwdheid voor me!! Ik heb er heel wat keren eenzaam rondgedoold, maar ook bijzondere momenten met God of ontmoetingen onderweg.

En ze sluit af met:

Dank voor het lichtstraaltje dat zo even hier binnen scheen.

Begrijp je dat ik, na het lezen van zo'n berichtje, wel honderd foto's van de wijk zou willen maken en op mijn blog te posten?

Ik probeer anders te gaan kijken naar onze wandel in de wijk. Zowel in het eenzame ronddolen als in de bijzondere ontmoetingen en alles wat daar tussen zit, daar wandelt Jezus met ons. Ik ben zo vaak geneigd te denken dat Hij alleen bij die bijzondere ontmoetingen is, maar als ik alleen aan het ronddolen ben, prevel ik vaak wel het een en ander tegen Hem. En zelfs wanneer ik ook dat niet doe, wil ik geloven dat Hij er evengoed bij is. Gisteren zongen we het lied 'He will hold me fast' op de homegroup. Dat echoot nog na, ik houd me daaraan vast.

NOG IETS ANDERS

Gisteren was onze kleinzoon er en we aten pompoensoep. Ik gaf hem hapjes met een kleine lepel en hij blies elke keer voordat hij zijn mond ervoor opendeed. Hij vond het verrukkelijk!

En dat was het ook!

Misschien gewoon genoeg

'Ik heb geen toekomstbeeld meer.'

'Jij hebt het mooiste toekomstbeeld dat er bestaat, namelijk voor altijd leven in de aanwezigheid van onze God en Vader!'

Een mooi gesprekje tussen twee twintigers die op de bank in de huiskamer zaten.

Kort maar krachtig.

Daarna volgde een woordenstrijd.

Daar zou ik ook over kunnen bloggen.

Maar ik houd het deze keer bij dit kleine gesprekje.

Omdat het zo mooi en waar is!

NOG IETS ANDERS

Het is een mooie dag vandaag met zoveel zon!

Vaak vind ik, waar ik wandel, de moeite niet waard om er een foto van te maken en het op m'n blog te zetten. Maar het zijn nou eenmaal niet altijd bossen, stranden en natuurgebieden waar we lopen toch? Het is vaak gewoon de buurt waar je woont.

In mijn geval een buurt waar ze dit hele jaar al bezig zijn met verbouwingen.

Gedoe met waar je wel en niet mag rijden. Uiteindelijk zal het er wel mooier en beter op worden.

Vandaag doe ik niet zo heel veel. Vanochtend weer naar 'de lamp' geweest, Philip uitgelaten en boodschappen gedaan, de afwas, met m'n meiden op de bank gehangen, even een dutje doen, een blog schrijven. En nu ga ik stofzuigen, pompoensoep maken en wachten op onze oudste zoon met zijn gezinnetje. En dan vanavond naar de homegroup.

Ja, dat voelt als niet zo heel veel, maar is misschien wel gewoon genoeg voor een dag als je bijna 50 bent.

Een beetje meer

'Nader tot God en Hij zal tot u naderen'
Dat was het kopje boven het dagboekstukje dat ik las. Het was ook de tekst die ik eerder vanmorgen heb gebruikt in een appgroep. Dat vind ik dan een knipoog van God als diezelfde tekst nog een keer terugkomt. Het ging erover dat je afstand kunt voelen tussen God en jou. Ik weet niet zo goed hoe ik mijn relatie met God zou kunnen omschrijven op dit moment. Misschien dat Hij stil dichtbij is. Maar als ik dan wat langer in mijn Bijbel lees en als ik wat vaker tegen Hem praat en een poosje ga zingen... dan is het niet meer zo stil. Dan mag ik een beetje meer vertrouwen. Weer een beetje meer van Hem houden ook.

NOG IETS ANDERS

Kijk wat een mooie paddenstoel in onze tuin. Een poos terug zagen we er één, die ligt nu rechts van deze plat op de grond. Zijn tijd is zo'n beetje wel voorbij. Maar deze is nu aan de beurt. Staat hij mooi te wezen?!

Vanavond heb ik een teamoverleg. Het is één keer per jaar met eten en dat is vandaag. We gaan Chinees eten. En heel veel praten en luisteren en vragen stellen en antwoorden horen en om een uur of 9 weer fijn naar huis!

Het is oke om zwak te zijn

Het was gisteren tijdens de worship. Het waren mooie liederen en we hadden wel 1 jongeman en 3 dames die ons leidden in het zingen. Opeens huilde een van de jonge vrouwen. Ze vertelde dat ze dacht dat ze steeds maar sterk moest zijn en hoe ze alles onder controle wilden hebben. Maar dat ze nu leerde dat het oké is om zwak te zijn. Dat had het lied haar geleerd dat we gingen zingen. Laat het los, laat Jezus je verbergen, laat Hij je schuilplaats zijn!

Stil worden bij God

Dat is mijn 'lievelingsbezigheid'.

NOG IETS ANDERS

Hebben jullie ook al een agenda voor 2026? Ik heb al zo vaak een agenda gekocht en uiteindelijk bijna niet gebruikt. Dat komt omdat ik vaak alles in de agenda in m'n mobiel heb. Maar deze keer wil ik 'm wel echt gaan gebruiken. Een van de dingen die ik er leuk aan vindt is dat je er een terugblik aan het einde van de maand vindt.

Dat gaat zo:

Ik ben dankbaar voor:

Mijn verjaardag, ik heb er een heel jaar bij gekregen, daar ben ik oprecht dankbaar voor en neem ik niet als vanzelfsprekend.

Ik heb geprobeerd om:

Lichttherapie te gebruiken om te kijken of dat helpt in deze donkere maanden. Misschien. Ik moet er nog een weekje verder mee gaan. Het is een heel fel licht en ik zit er, lekker lezend, een halfuur voor.

Mooiste herinnering van de maand:
Dat ik een week alleen weg ben geweest. Even uit de drukte, ik kan er erg van genieten. En dat ik in die week mijn Noorse trui heb afgebreid. Ik wist niet dat ik dat  kon!

Dit is niet gelukt:
Ik zou meer met de Rotterdampas willen doen, maar het komt er niet van.

In november wil ik aan de slag met:

'Je moet weer meer gaan zingen' zei een vriendin tegen me. En ze heeft gelijk. Het kan je echt omhoog richten, boven je zorgen, stemmingen en al het gedoe.

En tegen jullie allemaal zeg ik: Vergeet niet van de herfst te genieten. Je stampt met je voeten soms zomaar over de mooiste herfstblaadjes heen!

'Een theetje voor mevrouw'

Vandaag gingen we naar de kerk. Het ging over de vriendschap tussen Jonathan en David. We konden onze eigen vriendschappen er aan spiegelen. Maar meer nog zegt het ons iets over de vriendschap die Jezus ons biedt. Wat me het meest bij blijft is dat als je naar David en Jonathan kijkt, het Jonathan is die de meerdere is van David. Hij was de kroonprins en zou later het koningschap van zijn vader overnemen. En toch is het Jonathan die David vraagt hem en zijn nageslacht te beschermen. Jonathan weet dat de goedheid, de liefde van God op David rust. Als Gods goedheid en liefde, zijn Chesed, op je rust, dan heb je toekomst! Ook als het allemaal een heel andere kant op ontwikkelt dan je zou verwachten. Je mag je aan Hem vasthouden!

NOG IETS ANDERS

's Middags ging ik met L naar een verjaardag. We aten een heerlijk taartje. Ik moest een beetje lachen, want de helft van de familie is Duits en in Duitsland is het de gewoonte dat je met elkaar om te tafel gaat zitten en taart gaat eten en als je taart op is, dat je dan nog een stuk neemt. En zo gaat het hier ook een beetje. De kinderen mogen nog meer taart pakken. Een van de meisjes werd gevraagd hoeveel stukjes taart ze al op had. 'Drie' zei ze, 'nee, dan is het echt genoeg!', 'maar mam, we zijn toch Duits?!!'

En nu is het avond en krijg ik van S een kop thee ('een theetje voor mevrouw...') en zijn we aan een nieuwe week begonnen.

Positive Potato

Het is 1 november!

De maand waarop ik elke dag iets over of voor Jezus wil schrijven.

Dat komt omdat er ergens op het web iets is dat heet:

JesusWritingMonth

Het idee begrijp ik nog niet helemaal, maar je kunt er een hoop leren en je wordt aangemoedigd om te schrijven over of voor Jezus.

Ik ga het wel volgen en kijken of ik er iets mee kan, maar het lijkt me ook mooi om hier op mijn blog in november elke dag iets te schrijven voor of over Jezus. En misschien lukt het niet, dan is dat wat mij betreft ook niet heel erg.

Een poosje terug vroeg ik jullie gebed. Die dag hadden we te horen gekregen dat iemand ziek was geworden. Ik vertelde niet om wie en om welke ziekte het ging. Ik ga daar nu ook niet uitgebreid over schrijven. Maar het ging om een jongeman die acute leukemie kreeg. We zijn nu een paar weken verder. De eerste week van chemotherapie is voorbij en het ziet er allemaal heel, heel gunstig uit! Het eerste traject dat 4-6 weken zou duren, duurde maar 3 weken en een dag. De chemo heeft zijn werk ontzettend goed gedaan en het herstel gaat ook voorspoedig. Hij mocht gisteren naar huis en volgende week maandag moet hij weer naar het ziekenhuis voor een tweede chemoweek. De kans is zeker aanwezig dat hij zal genezen en dat het dan ook niet meer terugkomt.

Laten we Jezus daarvoor danken!
En laten we ook verder gaan met bidden. Want het ziet er gunstig uit, maar er moet nog veel gebeuren.

Normaal gesproken deel ik dit soort dingen niet. Ook uit voorzichtigheid. Omdat het met anderen anders is gegaan en er veel gezegd wordt. Maar ik heb er nu gebed voor gevraagd en als er reden is om te danken en te getuigen, dan zal ik me voortaan zo vrij voelen om dat ook te doen. Ook als het verdere verloop nog niet bekend is. En mocht het je op de een of andere manier raken, schroom dan niet op deze blog te reageren of me een berichtje te sturen.

NOG IETS ANDERS

Afgelopen week was ik weer samen met mijn twee nichten. We hebben helemaal geen selfie gemaakt bedacht ik toen ik weer thuis was. Wel een foto van de gehaakte 'Positive Potato':). En we hebben natuurlijk weer heel erg hard gelachen, onder andere om het idee dat we later alledrie naast elkaar in een bejaardentehuis komen te wonen.

En vandaag stonden K en ik weer buiten bij het voetbalveld. Het was lekker weer en S heeft met haar team 4-0 gewonnen 💃

Daar heb ik trouwens niet voor gebeden.

Een tegeltjeslijf

Een pakje voor een zieke vriendin, ik hoop dat ze nu weer helemaal beter is!

En nog een keer de trui die ik heb gebreid. Na het nat maken en drogen lukte het toch beter om hem aan te doen. Zaterdag heb ik 'm de hele dag aan gehad en dat ging goed. Hij zat in het begin wat strak onder mijn armen, maar in de loop van de dag voelde ik dat niet meer.

Ik ging natuurlijk gauw op zoek naar een nieuw patroon, vond die in een blaadje bij mijn moeder en vrijdag ging ik gauw naar de wolwinkel voor wol. Wat dat gaat worden, daar kom je vanzelf wel een keer achter als je mijn blog leest:)

Ik brouwde een lekker soepje

En nu spoel ik nog even verder terug. Woensdag gingen we naar de dierentuin. Onze kleinkinderen waren er alledrie bij.

We genoten van alle dieren die we zagen.

Maar niet minder van deze meisjes

en dit jongetje.

Wat worden ze alledrie groot!

Het was niet zo heel druk, waardoor we alle dieren goed konden zien en dat is leuk, vooral als ze zo dichtbij komen.

Deze grote schildpad kwam goed in beweging.

Deze krokodil niet. Die bleef lekker liggen. En het viel me voor het eerst op dat hij een 'tegeltjes-lijf' heeft.

De olifanten waren dan weer wel sportief en liepen van het een naar het ander. We vermoedden dat ze bijna eten kregen, want ze trokken wel verdacht vaak naar het hek waar dat vandaan zou moeten komen.

Kleintjes blijven altijd leuk!

En dat was vorige week, nu is het alweer maandag de 27ste oktober.

Er staat een stoofpot met kipdijen en veel groenten op de inductieplaat. Ja, op het vuur kun je dan niet meer zeggen, hoeveel knusser dat ook klinkt. Er waren geen runderriblappen in de winkel, dus werd het kip. Dit hoeft minder lang te stoven. Ik hoop dat het lekker smaakt. Zal ik er rijst bij maken of aardappels?

En ondertussen breien we verder aan een nieuw paar sokken! Een beetje de kleuren uit mijn kindertijd. Heet het niet retro? En is dat niet vreselijk in? Ik vind het ineens ook wel leuk.

Genoeg weer voor vandaag!

Ik denk tot gauw!

👋👋

Sfeer, lichtjes en gezelligheid

Vandaag wat huis, tuin en keukenpraat.

Ik heb dit paar sokken af!

En nu dacht ik dat ik weer naar 'Wolle Petra' kon gaan voor een nieuw project en dus nieuwe wol. En daar verheugde ik me natuurlijk op, dat begrijp je.

Maar toen keek ik in mijn bollen wol mand en zag ik nog twee spik splinternieuwe sokkenwolbollen.

Maar de ene bol is knaloranje en vind ik lelijk. Waarom koop je iets wat je lelijk vindt? Omdat het wel staat bij de andere bol wol die ik heb en ik niet zo gauw iets anders zag wat ook zou staan. Misschien is de sokkenwol wel uitgebreid en kan ik deze ruilen. Ik heb ook nog bollen wol over van m'n Noorse trui, die kan ik terugbrengen. Dus, ja, toch wel reden genoeg om weer eens een bezoekje te brengen volgende week.

Volgende week, want ik zit nu in de wacht en ga dus 4 dagen werken. Na 4 weken vrij te zijn geweest mag dat ook wel weer eens. Ik zou alles nog vergeten!

Gisterenmiddag gingen we naar Intratuin voor een nieuwe mand voor Philip.

En ja hoor, alles was al in kerstsferen.

Verbeeld je dat alles wat kan bewegen ook beweegt en een gezellig muziekje erbij.

Er is zóveel te koop.

Zoveel dat niets met kerst te maken heeft.

Wel met sfeer, lichtjes en gezelligheid in de donkerste maanden van het jaar.

Hier nog de herfstafdeling met paddenstoelen en egeltjes.

We vonden een mand, maar toen we thuis kwamen bleek die te klein te zijn. Zo lastig te zien in zo'n grote winkel! Philip was er ook helemaal niet zo blij mee. Hij kan dat echt goed laten zien. Hij liep wel even kwispelend naar de nieuwe aanwinst, maar ging er dan gauw weer uit en liep weer naar zijn oude mand.

Dus...

gingen we 's avonds na het eten gezellig nog een keer naar Intratuin en zochten een andere mand uit. Eén die me 's middags ook al opgevallen was en die mooi was. Weer twijfelden we of we nu niet dezelfde grootte hadden of een maatje groter.

Ja, deze was goed! En Philip zo gelukkig als een gelukkige hond maar kan zijn. De andere was van stevig riet en daar kon hij z'n kop niet lekker op de rand leggen, terwijl hij dat altijd doet. Hier kan het wel. Soms ligt hij gewoon met zijn kop op de grond, zoals nu, maar dat kunnen jullie niet zien.

Tot slot, ik ben verbaasd en heel blij met deze citroenplant. Hij doet het zó goed! Ik heb 'm als stekje meegenomen de oude zendelinge die overleden is, ik schreef al vaker over haar. Ik had al eerder stekjes van haar gekregen, maar die planten deden het niet. En nu is tie zo mooi! Bij Ank stond hij voor het raam en was zo groot geworden dat hij het héle raam bedekte. Maar zover komt het hier niet. Af en toe een beetje snoeien, dan wordt het hopelijk een mooie, volle plant.

Gisteravond las ik een mooi citaat van Dietrich Bonhoeffer.

Het gaat niet om onze uitgestrekte bedelaarshand,
maar om datgene waarmee God die vult.
En dat betekent dat het niet in de eerste plaats gaat om wat wij doen,
maar om God en wat Hij doet.

Ik kom het de laatste tijd vaak tegen:
niet wat ik doe, maar wat God doet,
daar gaat het om!

Het helpt me om niet mijn ogen niet steeds maar naar binnen te richten,
maar mijn ogen op te slaan naar God.
En dat maakt een groot verschil kan ik jullie in vertrouwen mede delen!

 

Ga daar maar weg hoor meis

Vandaag was een heel andere dag dan de vorigen. Thuis had ik al een beetje zitten kijken naar musea in de buurt van m'n chaletje. Ik kwam toen op de website van het ambachten en speelgoed museum. En op die site kwam ik een schilder workshop tegen. Ik stuurde een mailtje en wachtte op een mailtje terug, maar die kwam niet.

Dus heb ik gisteren even gebeld en ja, ik was zéker welkom!
De workshop gaat door als er zes mensen zijn. Nu waren er al zes, maar ene Saskia belde gisteren op dat ze verhinderd was. Daarna belde ik en was de groep weer compleet.

Het was nog maar de 4de keer in 5 jaar dat het doorging. Er is niet heel veel animo voor.
Hadden wij even geluk dat het deze keer wel doorging!

Het zou van 10.00 -15.00 uur duren. Daarin zat ook een lunch van het museum. Een héérlijk gevuld soepje, een broodje kaas en een broodje kroket. Het was smullen!

We leerden 'streken' of 'stroken', en dat was nog niet zo eenvoudig. Dat leek het wel toen de 'juf' het ons voordeed, maar als je dan zelf je kwast op papier zet komt er iets heel anders tevoorschijn.

Niet vergelijken! Deze dame doet het al meer dan 40 jaar!
Ze deed van alles voor op het schilderwerk wat we gingen maken. Dat was nog eens makkelijk. Maar eerlijk zo zouden we niet ontmoedigd raken en thuis misschien wel een nieuwe hobby beginnen.

Ik ontmoette er een vrouw die ook in Rotterdam is geboren, dat schept natuurlijk gelijk een band, helemaal toen ze het over haar 'Engelssprekende dominee' had, die heb ik ook!
Verder waren er nog twee vriendinnen, ik vermoed sterk van mijn leeftijd, misschien een jaartje of 3 ouder, die allebei met hun moeder waren. Het was een moederdagcadeautje. De een was 72 jaar en de ander bijna 80. Het was leuk om zo een dag met elkaar op te trekken. Je komt elkaar waarschijnlijk nooit meer ergens tegen.

Toen alle schilderijen klaar waren werd er nog een vernislaag overheen gespoten.

'Ga daar maar weg hoor meis, je ademt het anders allemaal in! Dat is niet goed voor je!'

En dat was het dan! Is het niet prachtig? Een beetje van Juf en een klein beetje van mij!

En allerlei techniekjes rijker wil ik toch vaker zomaar even die kwast pakken.

Je hebt maar heel weinig nodig. Je kunt een klein bakje met een paar tubetjes verf, wat papier en kwasten ergens op de tafel zetten. Zodat je in een vrij minuutje éven kunt oefenen met bloemblaadjes. Als het in de kast staat komt het er niet van!

Dit was mijn laatste dag van mijn weekje weg.

Ik vond het heerlijk!
En nu vind ik het heerlijk om naar huis te gaan!
Ik heb zo'n zin in morgen!!

😍

Zei ik al dat de workshop om 17.00 uur afgelopen was?
Ik kan eigenlijk even helemaal geen kwast en verf meer zien!

👋👋

Doe het! Doe het! Doe het!

Het begin van de dag. Anders dan ik gewend ben. Sinds een maand eet ik als ontbijt Griekse yoghurt en dat bevalt me goed. Het is zeker iets anders dan de boterham met hagelslag die ik zo'n beetje vanaf mijn geboorte gewend ben:) Maar de yoghurt was op en er lag nog een broodje. Of eigenlijk wilde ik in dit weekje weg voor een keer een lekker broodje eten.

Vanmiddag ging ik er nog even uit, naar een kringloop en daar vond ik natuurlijk weer wat boekjes. Tussen die boekjes zat weer een boek van de neef van mijn opa, Ds. J. Overduin. En omdat ik de vorige keer zo aangenaam verrast was over de inhoud van een ander boekje van hem, hoefde ik me niet te bedenken en nam ik het mee.

Toen heb ik nog een poos binnen gezeten, maar na het avondeten wilde ik toch nog even naar buiten. Het was nog licht en ik zag die boom al van een afstandje naar me roepen. Daar liep ik dus eerst naar toe. Een echte herfstboom!

Weer binnen nam ik de stapel 'van vrouw tot vrouw' op schoot en begon ze allemaal door te bladeren. Ik scheurde er de mooie bladzijden uit. Thuis heb ik er nog meer. Ik plastificeer ze en hang ze in het toilet. Het is hoog tijd voor iets anders.

En nu is het nog maar half 9. Ik heb een bakje koffie voor me en ik ga denk ik maar wat lezen.
Misschien klinkt het als een saaie dag, maar ik ben, nog steeds, dankbaar voor de 'dagen met kleine dingen'.
Vandaag hoorde ik dat er iemand ziek is.
Dat zijn geen dagen van kleine dingen.

Laten we bidden voor degene die door andere dagen gaan!

🙏🙏🙏

'De belangrijkste les over gebed is dit:
Doe het! Doe het! Doe het!'

John Laidlaw

Een hemelse glimlach

Vandaag heb ik niet zoveel te vertellen.
Breien is natuurlijk al heel erg leuk, maar om het nóg leuker te maken zet ik er soms een filmpje bij aan.

Deze keer van 'Poetry of slow living'. Het is leuk om te zien hoe ze iets bakt en door de natuur huppelt.

K stuurde me gisteren al een paar foto's van een paddenstoel die het aandurft om in onze tuin te groeien. Ik hoef het bos niet meer in. Niet voor de paddenstoel. Of dit exemplaar heel veilig is weet ik nog niet zo. Misschien pak ik mijn kwast en rode verf wel uit de schuur...

Voor mijn verjaardagsgeld en de boekenbon die ik kreeg kocht ik vandaag dit boek. Ik had het al eerder gezien, maar nergens kon ik het inkijken. In de boekenwinkel waar ik gister was wel. Ik sliep er nog een nachtje over en ging vandaag naar de winkel om hem te kopen.

Het eerste hoofdstuk raakt me al. Het gaat over de oudste zoon. Je kunt er zoveel op lijken. Je wilt alles goed doen, liefst perfect, niet buiten de lijntjes komen, volgens het boekje. En dan wordt je geconfronteerd met de jongste en je ziet hoe jullie Vader met hem omgaat en dan begint er van alles te knagen en te vreten. En daarom is dit zo belangrijk:

Leer speels vertrouwen op Gods genade onder je bestaan.
Wees je bewust van een hemelse glimlach over je leven.

Ik heb dit op een flashcardje geschreven.
Dit moet ik vaker lezen.