Voor januari zou ik 'warmte' kiezen

De laatste dag van het jaar en zo ziet het er bij ons uit op dit moment.
Het lijkt vreselijk en dat is het ook wel een beetje.

Maar vergeet niet te kijken naar de vlaggetjes op de voorgrond!
Die hangen er nog van S haar 13de verjaardag.

Uiteindelijk wordt het wel mooi hoor. Je zou het niet zeggen, maar het is een nieuwe badkamer waar al die puinzooi in de woonkamer goed voor is. Ik hoor nu dat het de laatste keer is, want K gaat met kluspensioen!

S en ik gingen vanochtend een eind fietsen om oliebollen op te halen. We konden ze ergens bestellen en al het geld gaat naar een mooi, goed doel. Dat is nog eens lekker oliebollen eten!

Hebben jullie zin in het nieuwe jaar?

Op mijn werk hebben we het jaarthema: 'Blijmoedig en Nieuwsgierig'

Ik heb zelf geen thema. En als ik een thema had, zou ik het misschien per maand doen en niet voor een heel jaar. Dan zou ik voor januari 'warmte' kiezen. Voor februari 'gezond' en voor maart 'leven'. Voor april 'familie', mei 'sport', juni 'strijden', juli 'loslaten', augustus 'gebed', september 'rust', oktober 'verdriet', november 'the next right thing' en voor december 'kleine dingen'.

Bedankt, zover was ik zelf nooit gekomen 😄

En natuurlijk hoop ik weer heel veel blogjes het wereldwijde web in te schrijven.

Ik wens iedereen, maar jou in het bijzonder een fijne jaarwisseling!!

👋

We geven hem een kind

Afgelopen weken was ik met dit boek bezig. Ik moest het natuurlijk wel af en toe weer even weg leggen, maar elke keer pakte ik het met plezier weer op. Ik zat helemaal in het leven van de familie Lev. Zo knap geschreven! Het boek heeft 416 bladzijden, maar verveelde me geen enkele daarvan. Een aanrader dus! Maar, er hoort nog een boek voor: 'Mijn naam is Asjer Lev'. Die had ik nog niet gelezen, maar ga ik wel doen. Ik heb 'm hier al liggen van de bibliotheek.

De woensdag voor de vakantie hadden we eigenlijk homegroup, maar bijna iedereen had afgezegd door kerstvieringen op school en zelfs om een pasgeboren baby. Ik vroeg M of ze mee ging naar Y, die nog wel kon, en we deden met z'n drieën een potje Ticket to Ride. Het was erg gezellig en M heeft gewonnen.

En nu neem ik jullie mee naar mijn schuur. De laatste keer dat ik daar heen ging is denk ik al meer dan een week geleden en eerlijk gezegd ben ik er daarna niet meer voor langere tijd geweest. Maar die keer wel. Ik had een leuk aquarelvoorbeeld gevonden en ik laat je een beetje de stappen zien. Aan het eind zal ik ook het youtubefilmpje delen, dan kun je het echt ook eens proberen. Ik begon met een leeg vel en de randen heb ik met washi-tape beplakt, dan krijg je aan het eind een mooie strakke rand.

Blauwe strepen van boven naar beneden en weer terug.

Vervolgens wat strepen voor de contouren van huizen en gebouwen. En een duidelijke weg en stoep.

Een paar kerstbomen geven het straatidee wat sfeer.

Het is zo leuk als iets lukt, die hoed van die man hiervoor bijvoorbeeld.

Een paar gezellige lampjes en lichtjes en natuurlijk sneeuw! De man met de hoed liep daar zo eenzaam, we geven hem een kind!

Tot slot nog een paar slingerlichtjes en de washi-tape eraf!

Er kan nog van alles beter, maar ik vond het superleuk om te maken en eigenlijk ben ik er best tevreden over.

Ik heb nooit gedacht dat ik op mijn 48ste nog eens een tekening aan mijn moeder zou geven, maar ik heb het nu gedaan 😄. Mijn moeder vond 'm ook heel leuk.

En zoals beloofd het filmpje erbij.

Ik heb eerst het héle filmpje gekeken, daarna begon ik weer opnieuw en ben ik mee gaan doen. Wat kan zij het goed zeg! Blijven oefenen!

Afgelopen week gingen we nog een keertje met oppaskindjes van L naar de intratuin. Ik zag er weer iets wat ik de vorige keer nog niet gezien had.

We kochten voor deze twee en voor hun broer en zus die niet mee waren een kerstboomhanger.

En nu is kerst alweer voorbij. Het waren mooie dagen die ik nog even blijf koesteren.

Waardering voor oppervlakkigheid

Een mistige ochtend, de meeuwen zaten weer allemaal netjes op hun plekje en er voer net een boot voorbij.

Het is een gezellige tijd voor kerst. Hoewel de gedachten van advent dit keer verreweg de boventoon voert en ik het mooi vind om die diepe onderlaag te ervaren van wachten op het Licht, op de Messias als mijn enige Troost en hulp ook, waardeer ik juist nu ook de (oppervlakkige?) gezelligheid van lichtjes aan de boom, bloeiende Amaryllesen en kerstkoekjes (die kaneelsterren!!😋).

Bij Intratuin kun je wat dat betreft je hart ophalen. Ik snap wel dat mensen elk jaar een nieuwe aankoop doen en zo na jaren een heel dorp opgespaard hebben.

Wat ik vooral gezellig vond is dat ik met m'n twee oudste dochters was. En dan kom je stomtoevallig rond lunchtijd de intratuin weer uit en sta je meteen lekkerbekkend voor een oliebollenkraam. Dus dat was mijn eerste olie... nee, appelbeignet!

Waar ik ook van geniet is van foto's in de familieapp.

😍😍

Ik probeer ook wel veel buiten te zijn. Philip uitlaten of hardlopen. Van de week zag ik dit katje poseren. Ik heb eerst Philip naar binnen gebracht en liep toen terug om nog even een foto te maken. Voor de poesliefhebbers!

Vanochtend ging ik hardlopen. Het was nog een beetje vroeg, eigenlijk op een tijdstip dat ik me altijd nog even omdraai in bed en moeite heb om al mijn moed bij elkaar te schrapen om uit bed te komen. Maar ik had een afspraak en wilde voor die tijd hardlopen, dat werkt blijkbaar. Al die stadslichtjes maken het donker een stukje lichter:)

Boten die met lichtjes versierd zijn.

En de SS Rotterdam, ook met lichtjes die ik in de zomer nooit zie.

Vroeger had ik altijd wat moeite met 'oppervlakkigheid'. Maar iemand zei eens 'waar diepte is, is ook oppervlakte'. En natuurlijk is dat zo. Sindsdien ben ik het wel meer gaan waarderen. Maar ik vind het wel erg als het lijkt alsof er geen diepte is. Niet meer dan kerstbomen en lekker eten. Dat is zo leeg. Op mijn andere blog heb ik bijna elke dag een stukje geschreven uit het boek 'Advent' van Tish Warren. Daar gaat het heel veel over die diepgang. Ik vind het erg mooi. Je kunt het hier vinden.

Nieuwe technieken

Vorige week waagden we het er weer op. Het regende, het was koud, maar er stond zomaar een tentje! En die was aan één kant helemaal open. Het gebouwtje ernaast was dicht, niemand te bekennen. Dus kleedden we ons om in dat tentje. Dat was fijn, want zo bleven onze kleren droog. Maar wij niet, wij liepen het water in en doken gauw, ah wat koud! Het water was 7,2 graden, nog niet het koudste wat we ooit hadden. Na een klein minuutje gingen we er uit en weer het tentje in om ons af te drogen en weer om te kleden. Een heerlijke, frisse start van de dag!

Onze kleinzoon kwam even, omdat zijn vader nog altijd hier om de hoek naar de kapper gaat. Ik pakte wat kleurtjes vingerverf en een doek en liet hem lekker kliederen. Hij was meer met de verf zelf bezig dan dat hij het op het doek smeerde, dat was grappig. Volgende keer zal het weer anders gaan.

Je snapt dat ik dan ook weer zin krijg om te schilderen. Ik verzin het allemaal niet zelf, Youtube is mijn grote leermeester! Het is leuk om nieuwe technieken te leren, zoals hier met zout strooien op natte verf. Je krijgt er in dit geval een leuk sneeuweffect door.

Een andere keer verfde ik dit eendje. Het is verre van perfect, maar ik vind 'm toch schattig.

Gisterenavond had ik een kerstborrel van mijn werk. We namen afscheid van de directrice, die met pensioen gaat en maakten kennis met de nieuwe directrice. Verder kletste ik met wat collega's, ik houd er wel van. De ene keer vertel je zelf iets meer over je leven, en dan laat iemand anders in haar hart kijken. Dat vind ik mooi, mensen zijn prachtig!

Jullie zullen vast wel gemerkt hebben dat ik de afgelopen maanden niet zoveel over mijn werk heb verteld. Dat klopt, want ik werkte ook niet. Deze week heb ik twee ochtendjes meegelopen met een collega en ik vond het zo fijn. Nu ga het ik het weer opbouwen. En ook al zal ik minder gaan werken dan eerst, ik hoop wel weer met verhaaltjes te komen over het mooie beroep in de kraamzorg.

Tot slot, ik moest er even over denken, maar ga ik dit toch delen. Een prachtig getuigenis van onze oudste dochter M. Over hoe ze vast werd gehouden in een omgeving waarin geen andere christenen waren en waar andere overtuigingen sterk leefden. Maar ook over worsteling met depressie en hoe een klein boekje van Tim Keller haar hielp om te zien hoe je anders in het leven kunt staan.

Het was een erg moeilijke tijd voor ons gezin, hier en daar is de nasleep ervan nog te voelen, maar er is ook dankbaarheid en nieuw vertrouwen dat God met ons meegaat.

Lachen is gezond

Gisteren was ik een beetje somber, ik probeerde het weg te schilderen. En tijdens het schilderen lukte dat ook. Ik zit dan helemaal in m'n kwast en in de verf. Natuurlijk was ik weer niet gelijk tevreden, dus probeerde het nog een keer en ja, deze ging een stuk beter. Alleen die strik... Toen K binnen kwam en het zo eens bekeek zei hij: 'Mooi hoor, wel een beetje oubollig'. Nou ja, daar ben ik dan ook voor eind in de 40 gekomen zullen we maar zeggen.

Mijn vader werkte bij een drukkerij, als chauffeur. Ik mocht wel eens met hem mee en ging nooit uit 'de zaak' zonder een warme chocolademelk uit de machine. De bus werd volgeladen en we reden zelfs een keertje over de grens. Er was iets met ons paspoort en ik vond het superspannend! Gelukkig kwam ik 's avonds rond etenstijd weer bij m'n moeder thuis, wat een opluchting. Wat ik altijd heel leuk vond was dat hij soms thuis kwam met een groot pak wit papier om te tekenen. Maar ook groen en rood papier en zelfs glanzend zilver en goud papier. Dat kon je gebruiken om kaarten te maken, vooral voor de kerst. Dat was dus altijd een feestje!

Daar moet ik even aan denken nu ik die oubollige kaart op mijn scherm zie.

Gisterenavond ging ik samen met een vriendin tennissen. We liggen soms helemaal dubbel en komen steeds tot de conclusie dat lachen gezond en goed is voor de mens.

Vandaag ging ik zwemmen, baantjes trekken in het zwembad, later deze week hoop ik weer een plons in het koude water buiten te nemen. Toen ik thuis kwam gauw even gedoucht en aan de slag met de stoofpeertjes en de hachee. Als we toch aan het stoven zijn, dan maar allebei tegelijk. En nu moet ik wel heel goed op blijven letten, want het zal zeker niet de eerste keer zijn dat m'n stoofpeertjes verbranden!

Misschien heb je het nog niet gezien, maar op mijn boekenblog post ik deze maand elke dag iets over advent, welkom om mee te lezen!