De laatste dag van het jaar en zo ziet het er bij ons uit op dit moment. Het lijkt vreselijk en dat is het ook wel een beetje.
Maar vergeet niet te kijken naar de vlaggetjes op de voorgrond! Die hangen er nog van S haar 13de verjaardag.
Uiteindelijk wordt het wel mooi hoor. Je zou het niet zeggen, maar het is een nieuwe badkamer waar al die puinzooi in de woonkamer goed voor is. Ik hoor nu dat het de laatste keer is, want K gaat met kluspensioen!
S en ik gingen vanochtend een eind fietsen om oliebollen op te halen. We konden ze ergens bestellen en al het geld gaat naar een mooi, goed doel. Dat is nog eens lekker oliebollen eten!
Hebben jullie zin in het nieuwe jaar?
Op mijn werk hebben we het jaarthema: 'Blijmoedig en Nieuwsgierig'
Ik heb zelf geen thema. En als ik een thema had, zou ik het misschien per maand doen en niet voor een heel jaar. Dan zou ik voor januari 'warmte' kiezen. Voor februari 'gezond' en voor maart 'leven'. Voor april 'familie', mei 'sport', juni 'strijden', juli 'loslaten', augustus 'gebed', september 'rust', oktober 'verdriet', november 'the next right thing' en voor december 'kleine dingen'.
Bedankt, zover was ik zelf nooit gekomen 😄
En natuurlijk hoop ik weer heel veel blogjes het wereldwijde web in te schrijven.
Ik wens iedereen, maar jou in het bijzonder een fijne jaarwisseling!!
Afgelopen weken was ik met dit boek bezig. Ik moest het natuurlijk wel af en toe weer even weg leggen, maar elke keer pakte ik het met plezier weer op. Ik zat helemaal in het leven van de familie Lev. Zo knap geschreven! Het boek heeft 416 bladzijden, maar verveelde me geen enkele daarvan. Een aanrader dus! Maar, er hoort nog een boek voor: 'Mijn naam is Asjer Lev'. Die had ik nog niet gelezen, maar ga ik wel doen. Ik heb 'm hier al liggen van de bibliotheek.
De woensdag voor de vakantie hadden we eigenlijk homegroup, maar bijna iedereen had afgezegd door kerstvieringen op school en zelfs om een pasgeboren baby. Ik vroeg M of ze mee ging naar Y, die nog wel kon, en we deden met z'n drieën een potje Ticket to Ride. Het was erg gezellig en M heeft gewonnen.
En nu neem ik jullie mee naar mijn schuur. De laatste keer dat ik daar heen ging is denk ik al meer dan een week geleden en eerlijk gezegd ben ik er daarna niet meer voor langere tijd geweest. Maar die keer wel. Ik had een leuk aquarelvoorbeeld gevonden en ik laat je een beetje de stappen zien. Aan het eind zal ik ook het youtubefilmpje delen, dan kun je het echt ook eens proberen. Ik begon met een leeg vel en de randen heb ik met washi-tape beplakt, dan krijg je aan het eind een mooie strakke rand.
Blauwe strepen van boven naar beneden en weer terug.
Vervolgens wat strepen voor de contouren van huizen en gebouwen. En een duidelijke weg en stoep.
Een paar kerstbomen geven het straatidee wat sfeer.
Het is zo leuk als iets lukt, die hoed van die man hiervoor bijvoorbeeld.
Een paar gezellige lampjes en lichtjes en natuurlijk sneeuw! De man met de hoed liep daar zo eenzaam, we geven hem een kind!
Tot slot nog een paar slingerlichtjes en de washi-tape eraf!
Er kan nog van alles beter, maar ik vond het superleuk om te maken en eigenlijk ben ik er best tevreden over.
Ik heb nooit gedacht dat ik op mijn 48ste nog eens een tekening aan mijn moeder zou geven, maar ik heb het nu gedaan 😄. Mijn moeder vond 'm ook heel leuk.
En zoals beloofd het filmpje erbij.
Ik heb eerst het héle filmpje gekeken, daarna begon ik weer opnieuw en ben ik mee gaan doen. Wat kan zij het goed zeg! Blijven oefenen!
Afgelopen week gingen we nog een keertje met oppaskindjes van L naar de intratuin. Ik zag er weer iets wat ik de vorige keer nog niet gezien had.
We kochten voor deze twee en voor hun broer en zus die niet mee waren een kerstboomhanger.
En nu is kerst alweer voorbij. Het waren mooie dagen die ik nog even blijf koesteren.
Een mistige ochtend, de meeuwen zaten weer allemaal netjes op hun plekje en er voer net een boot voorbij.
Het is een gezellige tijd voor kerst. Hoewel de gedachten van advent dit keer verreweg de boventoon voert en ik het mooi vind om die diepe onderlaag te ervaren van wachten op het Licht, op de Messias als mijn enige Troost en hulp ook, waardeer ik juist nu ook de (oppervlakkige?) gezelligheid van lichtjes aan de boom, bloeiende Amaryllesen en kerstkoekjes (die kaneelsterren!!😋).
Bij Intratuin kun je wat dat betreft je hart ophalen. Ik snap wel dat mensen elk jaar een nieuwe aankoop doen en zo na jaren een heel dorp opgespaard hebben.
Wat ik vooral gezellig vond is dat ik met m'n twee oudste dochters was. En dan kom je stomtoevallig rond lunchtijd de intratuin weer uit en sta je meteen lekkerbekkend voor een oliebollenkraam. Dus dat was mijn eerste olie... nee, appelbeignet!
Waar ik ook van geniet is van foto's in de familieapp.
😍😍
Ik probeer ook wel veel buiten te zijn. Philip uitlaten of hardlopen. Van de week zag ik dit katje poseren. Ik heb eerst Philip naar binnen gebracht en liep toen terug om nog even een foto te maken. Voor de poesliefhebbers!
Vanochtend ging ik hardlopen. Het was nog een beetje vroeg, eigenlijk op een tijdstip dat ik me altijd nog even omdraai in bed en moeite heb om al mijn moed bij elkaar te schrapen om uit bed te komen. Maar ik had een afspraak en wilde voor die tijd hardlopen, dat werkt blijkbaar. Al die stadslichtjes maken het donker een stukje lichter:)
Boten die met lichtjes versierd zijn.
En de SS Rotterdam, ook met lichtjes die ik in de zomer nooit zie.
Vroeger had ik altijd wat moeite met 'oppervlakkigheid'. Maar iemand zei eens 'waar diepte is, is ook oppervlakte'. En natuurlijk is dat zo. Sindsdien ben ik het wel meer gaan waarderen. Maar ik vind het wel erg als het lijkt alsof er geen diepte is. Niet meer dan kerstbomen en lekker eten. Dat is zo leeg. Op mijn andere blog heb ik bijna elke dag een stukje geschreven uit het boek 'Advent' van Tish Warren. Daar gaat het heel veel over die diepgang. Ik vind het erg mooi. Je kunt het hier vinden.
Vorige week waagden we het er weer op. Het regende, het was koud, maar er stond zomaar een tentje! En die was aan één kant helemaal open. Het gebouwtje ernaast was dicht, niemand te bekennen. Dus kleedden we ons om in dat tentje. Dat was fijn, want zo bleven onze kleren droog. Maar wij niet, wij liepen het water in en doken gauw, ah wat koud! Het water was 7,2 graden, nog niet het koudste wat we ooit hadden. Na een klein minuutje gingen we er uit en weer het tentje in om ons af te drogen en weer om te kleden. Een heerlijke, frisse start van de dag!
Onze kleinzoon kwam even, omdat zijn vader nog altijd hier om de hoek naar de kapper gaat. Ik pakte wat kleurtjes vingerverf en een doek en liet hem lekker kliederen. Hij was meer met de verf zelf bezig dan dat hij het op het doek smeerde, dat was grappig. Volgende keer zal het weer anders gaan.
Je snapt dat ik dan ook weer zin krijg om te schilderen. Ik verzin het allemaal niet zelf, Youtube is mijn grote leermeester! Het is leuk om nieuwe technieken te leren, zoals hier met zout strooien op natte verf. Je krijgt er in dit geval een leuk sneeuweffect door.
Een andere keer verfde ik dit eendje. Het is verre van perfect, maar ik vind 'm toch schattig.
Gisterenavond had ik een kerstborrel van mijn werk. We namen afscheid van de directrice, die met pensioen gaat en maakten kennis met de nieuwe directrice. Verder kletste ik met wat collega's, ik houd er wel van. De ene keer vertel je zelf iets meer over je leven, en dan laat iemand anders in haar hart kijken. Dat vind ik mooi, mensen zijn prachtig!
Jullie zullen vast wel gemerkt hebben dat ik de afgelopen maanden niet zoveel over mijn werk heb verteld. Dat klopt, want ik werkte ook niet. Deze week heb ik twee ochtendjes meegelopen met een collega en ik vond het zo fijn. Nu ga het ik het weer opbouwen. En ook al zal ik minder gaan werken dan eerst, ik hoop wel weer met verhaaltjes te komen over het mooie beroep in de kraamzorg.
Tot slot, ik moest er even over denken, maar ga ik dit toch delen. Een prachtig getuigenis van onze oudste dochter M. Over hoe ze vast werd gehouden in een omgeving waarin geen andere christenen waren en waar andere overtuigingen sterk leefden. Maar ook over worsteling met depressie en hoe een klein boekje van Tim Keller haar hielp om te zien hoe je anders in het leven kunt staan.
Het was een erg moeilijke tijd voor ons gezin, hier en daar is de nasleep ervan nog te voelen, maar er is ook dankbaarheid en nieuw vertrouwen dat God met ons meegaat.
Gisteren was ik een beetje somber, ik probeerde het weg te schilderen. En tijdens het schilderen lukte dat ook. Ik zit dan helemaal in m'n kwast en in de verf. Natuurlijk was ik weer niet gelijk tevreden, dus probeerde het nog een keer en ja, deze ging een stuk beter. Alleen die strik... Toen K binnen kwam en het zo eens bekeek zei hij: 'Mooi hoor, wel een beetje oubollig'. Nou ja, daar ben ik dan ook voor eind in de 40 gekomen zullen we maar zeggen.
Mijn vader werkte bij een drukkerij, als chauffeur. Ik mocht wel eens met hem mee en ging nooit uit 'de zaak' zonder een warme chocolademelk uit de machine. De bus werd volgeladen en we reden zelfs een keertje over de grens. Er was iets met ons paspoort en ik vond het superspannend! Gelukkig kwam ik 's avonds rond etenstijd weer bij m'n moeder thuis, wat een opluchting. Wat ik altijd heel leuk vond was dat hij soms thuis kwam met een groot pak wit papier om te tekenen. Maar ook groen en rood papier en zelfs glanzend zilver en goud papier. Dat kon je gebruiken om kaarten te maken, vooral voor de kerst. Dat was dus altijd een feestje!
Daar moet ik even aan denken nu ik die oubollige kaart op mijn scherm zie.
Gisterenavond ging ik samen met een vriendin tennissen. We liggen soms helemaal dubbel en komen steeds tot de conclusie dat lachen gezond en goed is voor de mens.
Vandaag ging ik zwemmen, baantjes trekken in het zwembad, later deze week hoop ik weer een plons in het koude water buiten te nemen. Toen ik thuis kwam gauw even gedoucht en aan de slag met de stoofpeertjes en de hachee. Als we toch aan het stoven zijn, dan maar allebei tegelijk. En nu moet ik wel heel goed op blijven letten, want het zal zeker niet de eerste keer zijn dat m'n stoofpeertjes verbranden!
Misschien heb je het nog niet gezien, maar op mijn boekenblog post ik deze maand elke dag iets over advent, welkom om mee te lezen!
Donderdagavond had ik een online training voor mijn werk over 'werkbegeleiding'. Ik vind zoiets wel leuk en maakte het nog een beetje extra leuk door die middag een worteltaart te maken.
Ik deed de luxaflex omhoog, want de zon scheen zo heerlijk, ik wilde al het buitenlicht in de keuken hebben!
En dat terwijl in de woonkamer de kerstboom al staat, nog meer licht!
Deze worteltaart heb ik al heel vaak gemaakt. Nu was het wel een paar jaar geleden, dus iedereen vond het erg lekker. Als ik zoiets te vaak in een korte periode maak, dan worden ze het een beetje zat. Soms zelfs heel erg zat. Ik ga daar verder niks over zeggen.
Het is best wel wat werk en op het aanrecht was het een chaos. Maar laat het je niet weerhouden om deze taart ook eens te proberen. Het recept heb ik van de Albert Heijn en kun je hier vinden.
En ik heb niet eens een foto van de taart zelf, haha!
Maar ik nam die avond een stukje mee naar boven, installeerde me op K z'n werkstoel en mocht zijn grote scherm gebruiken. Dat vond ik uiteindelijk toch niet zo fijn en schoof hem in de pauze weer naar m'n eigen laptopscherm. Lekker bakje koffie erbij en gezellig met een paar collega's de training gevolgd.
Ik zal jullie één ding vertellen over wat ik geleerd heb. Op school heb ik het ook al wel gehad, maar nu kwam het weer terug. Dat als je iets wil bereiken, je de SMART-methode kunt toepassen.
Specifiek: maak het concreet! Wie? Wat? Waar? Wanneer? Waarom?
Meetbaar: Wat is het eindresultaat? Hoeveel moet er gedaan worden? Hoe ga je dit meten?
Acceptabel: Is het doel logisch en voor iedereen haalbaar?
Realistisch: Is het te bereiken?
Tijdgebonden: Wanneer moet het behaald zijn?
Extra tip: bedenk kleine doelen en maak het positief!
Natuurlijk is het de bedoeling dat ik hiermee ga werken als er een KIO (Kraamverzorgende In Opleiding) met mij meeloopt, maar het is ook leuk om het eens uit te proberen in de thuis en privé situatie.
Afgelopen weekend waren we op Schiermonnikoog. Ik had ergens gelezen dat november dé wandelmaand in Schiermonnikoog zou zijn. Dus gingen we dat uitproberen. We waren redelijk vroeg uit ons bed zaterdag, waardoor we nog een mooie rood gekleurde lucht konden zien.
Al heel snel gingen we een zijpaadje in en kwamen in de prachtige natuur.
Omdat het nog een beetje donker was, zagen we lichtflitsen van de vuurtoren. Niet zo makkelijk om die precies in je lens te krijgen.
En het was koud!
We hebben het niet zien sneeuwen, maar het had wel gesneeuwd.
En nu gauw naar huis, naar de croissantjes.
Ik had wat vogelvoer meegenomen en op het tafeltjes dat achter het huisje stond, gestrooid. En ja hoor, er kwamen vogeltjes en vogels.
Aan het eind van de ochtend liepen we naar de fietsenverhuurder en huurden twee e-bikes voor de hele dag. Niet omdat we niet van wandelen hielden, maar we hadden maar twee dagen en ik wilde zoveel mogelijk van het eiland zien.
Ik heb echt genoten van de prachtige uitzichten!
Hier stond ik even stil op een bruggetje met maar één leuning.
En hier sprong ik gauw weer op de fiets om mijn wederhelft weer bij te houden.
Uiteraard kwamen we op een gegeven moment bij het strand. Daar zetten we onze fiets aan de kant en gingen wandelend verder.
K kon geen genoeg krijgen van de strandlopertjes met hun snelle pootjes en ik kon geen genoeg krijgen van de enorme golven. Gelukkig waren er van allebei meer dan genoeg te zien.
Had ik al verteld dat het vré-se-lijk koud was?? Héél erg koud!
Toen we onze fietsen wilden terugbrengen stond sinterklaas in de weg.
Schiermonnikoog heeft maar één dorp en ook maar één supermarkt. Er zijn ook maar iets meer dan 900 inwoners.
De volgende dag gingen we wel wandelen. Naar het stuk strand waar we nog niet geweest waren en dat het breedste strand van Europa en het mooiste is, maar ik weet niet wie dat precies vindt. Ik vond deze roze dingetjes zo leuk, we zagen ze overal. Ik zie nu dat er ook oranje tussen zit:)
Jaa, daar is hij weer.
En het strand ook, het was een súperbreed strand! Ik kon het niet op de foto zetten. Soms is het wel een km lang... breed!
We zagen een héle grote kwal liggen, heel mooi en zo doorzichtig dat je z'n binnenkant ook kon bewonderen. Ik dacht er een foto van gemaakt te hebben, maar dat was niet goed gegaan. Ik baalde er echt van, want ik wilde 'm natuurlijk heel graag aan je laten zien. Maar dit soort dingen lagen er ook.
Zo leuk, die scharniertjes.
Ik wilde een foto van de vuurtoren vanaf de zee, dus hurkte ik neer bij een plas water en VOICI*!
Overigens was het deze dag zomaar 10 graden warmer, dat was erg aangenaam. Maar op het strand waaiden we bijna weg. We konden geen woord wisselen, het stormde zo hard.
Nu komen we steeds dichter bij het doel.
'Lighthouse' is het in het Engels. En er is een mooi lied over.
Indrukwekkend toch?!
En toen gingen we weer weg bij de vuurtoren en dachten we een leuk paadje in te slaan. Dat liep uiteindelijk nergens toe en het liep zowiezo niet zo prettig, maar wel grappig.
Het was gewoon mooi en ik kon er geen genoeg van krijgen.
We liepen nog een heel stuk langs de duinen.
Oh, ik wil wel weer terug!
Daar was het dorpje weer.
Ik kocht nog een mooie mok als aandenken.
Mooi kerkje, we zagen alleen de buitenkant. Later in de auto zouden we de preek luisteren van onze gemeente.
En dat was al bijna. Al onze spullen weer inpakken en met de bus naar de boot. Daar komt hij net aan.
Er zijn zo goed als geen auto's op het eiland, dus ons rode karretje stond netjes op ons te wachten in een garage aan de overkant van het zeetje.
Even een mooi plekje gezocht in de boot. Het was er zowel op de heenweg als op de terugweg druk. Iedereen zit aan tafeltjes, spelletjes komen te voorschijn, boeken worden gelezen, er wordt gekletst. Het was een gezellig sfeertje. Ik deed nog even een kwartiertje mijn ogen dicht, tot de boot ging varen. Toen ging ik naar het dek om afscheid te nemen van Schiermonnikoog.
Het was fijn en het is er prachtig!
👋👋
En toen, verrassing, want ik had er niet aan gedacht, zag ik de zwaailichten van de vuurtoren! Het duurde wel een paar foto's voor het me lukte het licht erop te krijgen. En ja, hebbes!!
Hier uitvergroot.
Ga ik nu toch maar afsluiten met het lied over 'my Lighthouse'.
