Nee, dan deze mensen!

Het is zomer, de zon schijnt, de lucht is blauw, het gras is groen, het water troebel. Dat laatste mag de pret vandaag niet derven. Al is het wel een van de redenen waarom het hier zo stil is vandaag. Denk ik. Op ons to-do-lijstje staat: Picknicken!
En dat doen we dan ook.

Wat neem je allemaal mee naar een picknick?
Ik denk aan allemaal zelfgemaakte hapjes en drankjes en bijzondere dingen.
Maar ik laat het los!
Elke keer als ik iets béter zou willen doen of zijn wil ik los laten.

Het is wat het is.

En ik hoor niemand mopperen.

Iedereen pakt het broodje dat hij/zij lekker vindt.

Of andere kant en klare snacks uit de winkel.

En we eten en drinken gezellig tot we vol zitten.

En dan pak ik m'n boek, laat m'n omgeving vervagen en duik in een liefdesverhaal.

Niet bepaald een roman,

Waar de schrijver begint te vertellen, daar is zijn geliefde een half jaar geleden overleden.

Op jonge leeftijd.

Ik las het boek al eerder, maar zocht iets wat ik makkelijk mee kan nemen.

En wat ook goed leest. Niet te luchtig, niet té zwaar.

Als er een paar even gezwommen hebben en we allemaal uitgegeten zijn brengen we zoveel mogelijk weer naar de auto.

Om daarna in een leuk 12-persoonsbootje te springen. 

om daar vervolgens ook weer uit te springen.

We genieten van het weer én we genieten van elkaar!

Zelf blijf ik in de boot.

Maar stel dát ik toch wilde zwemmen vandaag.

Dan zou ik het niet durven.

Hoe kom ik in vredesnaam de boot weer in?
Ik zie met hoeveel moeite die meiden het lukt.

K helpt er af en toe één en trekt ze met een flinke slinger op het dek.

Maar, zo zei hij, eerlijk als hij is, hij zou niet weten of dat met mij ook lukt

en het is eigenlijk wel een opluchting dat het niet uitgeprobeerd gaat worden.

Nee, dan deze mensen, die hebben tenminste een goed plan! Zo zou ik het ook wel willen. Volgende keer nemen we dus een flink touw mee.

Het boek wat ik lees heet 'Getroffen door Genade' van Sheldon Vanauken