Deze tien dagen tussen hemelvaart en Pinksteren doet ook onze gemeente mee aan een 24/10 gebed. Er is een mooie gebedskamer ingericht en iedereen kon zich inschrijven voor 1 of meer uren. Twee jaar geleden hadden we het ook, maar dan een week lang in januari, toen zag het er zo uit:
Heel knus en gezellig. Deze keer is de ruimte iets groter en is het weer op een heel andere manier knus en gezellig.
Er is van alles te doen, er zijn zoveel verschillende manieren om voor iemand of iets te bidden!
Afgelopen woensdag waren we er met onze homegroup.
We wasten elkaars voeten...
Best bijzonder, ik had het nog niet eerder gedaan. Nu begrijp ik dat het een dienstbare daad van liefde is. Ik sta er nooit zo bij stil dat deze gehoorzame onderdanen elke dag vele kilo's moeten dragen en vele kilometers af moeten leggen. Wat is het dan een weldaad om ze in een teil met warm water te doen en als ze dan gewassen en afgedroogd worden. Het voelde als een welkome massage en we besloten ter plekke dat we dit elke week zouden gaan doen. Maar dat was natuurlijk gekheid. We deden het omdat we het hele jaar met Handelingen bezig geweest waren en we zo verlangden naar dat gemeenschapsleven dat ze toen hadden en jaloers werden op de concrete leiding van de Heilige Geest en hoe ze door de kracht van Jezus wonderen en tekenen verrichtten. We probeerden door het voetwassen twee dingen te zeggen:
- We willen ons laten dienen door Jezus, we hebben het nodig van Hem te ontvangen om ook weer te kunnen geven.
- We willen ook elkaar dienen in liefde, zoals Jezus dat bij ons doet.
Mooi om te weten dat er elk uur van de dag en van de nacht iemand daar is om te bidden!
Ik ga even naar de tuin. De plantjes die ik van Ha & Ma rond Pasen kreeg beginnen weer helemaal opnieuw te bloeien! Ik dacht dat ze hun mooiste bloei hadden gehad, maar ineens stonden ze er weer in volle pracht. Al die zon en regen doet ze goed!
Een poosje terug schreef ik over een klein stukje tuin, waar ik bloemenzaadjes had gezaaid. Ik was benieuwd of het daar vol met bloemen zou komen te staan. Nou, er groeit van alles, maar heel veel bloemen zie ik nog niet. Behalve deze dan:
En dat past weer mooi bij de tekst die ik gister op het raam schreef:
Niet zo mooi gelukt, ik ga het nog eens over doen in een schriftje. Maar het gaat even om de tekst. Ik vind 'm zo mooi. Er zijn veel dagen dat er allerlei kleine klusjes gedaan worden, gewoon lekker gespeeld wordt, geen bijzondere dingen, niks. Ik ben zo blij met deze dagen vol kleine dingen.
Gisteren was het ook zo'n dag. S had vrij en haar vriendje kwam 's ochtends en ze hebben de hele dag heeeeerlijk gespeeld! Mens-erger-je-niet gedaan, totdat ze allebei nog 1 pionnetje hadden, toen hadden er geen zin meer in:) Tenten werden er gebouwd,
koekjes gebakken
En film gekeken
De dag van de kleine dingen, veracht ze niet!
Helemaal niks wat klein is zou veracht moeten worden!
Ik moet denken aan de uren dat ik alleen in de gebedskamer was. Voor mijn gevoel gebeurde er niets bijzonders, ik vond het moeilijk om te bidden en het lukte me ook niet zo goed, ik voelde hoe moe ik was en zat het liefst maar gewoon stil te zijn bij God.
En ik zeg het tegen mezelf:
Veracht ze niet...de kleine gebeden die voor mijn gevoel niet zoveel toevoegen of betekenen.
Zelfs de onuitgesproken gebeden van mijn hart. Ze worden gehoord!
1 opmerking:
Je blog gaat over Nederigheid :-))
Een reactie posten
Heb jij Hem nog gezien vandaag? Reacties op deze vraag of op wat ik geschreven heb zijn altijd fijn! Zo kunnen we elkaar bemoedigen.