Klein, uitgedroogd en vastgeplakt

1.    'Beide delen van de familie zijn even veilig en zeker. Hoe wonderlijk dit ook klinkt, het is niettemin waar. Christus zorgt net zo goed voor Zijn leden op aarde als voor Zijn leden in de hemel. U kunt net zo min één heilige, hoe zwak die ook mag zijn, uit Christus' hand rukken als dat u een ster van de   hemel zou plukken. Beide delen van de familie zijn verzekerd door een 'eeuwig verbond dat in alles    wordt geordineerd en bewaard is.' (2 Samuel 23:5). Het is mogelijk dat de gelovigen op aarde hun eigen veiligheid en verzekering niet zien, kennen en voelen door de last van hun vlees en de zwakheid van hun geloof. De hele familie wordt door 'de kracht Gods bewaard... door het geloof tot de zaligheid' (1 Petrus 1:5). De leden die nog op weg zijn, zijn net zo veilig als de leden die al thuisgekomen zijn. Op de laatste dag zal er niet één gemist worden. De verheerlijkte geesten in de hemel zijn wel gelukkiger, maar niet veiliger dan de leden op aarde.'

Dit is de eerste geestelijke zegening waar ik aan dacht om die in een volgende blog te delen. Ik las het in 'Christen zijn in het dagelijks leven'. En ik weet niet of het daardoor komt, maar ik denk er nog regelmatig aan terug. Ik denk dat veiligheid een van de grootste behoeften van een mens is, naast geliefd zijn en gekend worden.

2.     Zodra we hebben mogen leren om het leven van het geloof in Jezus te leven en in Hem te blijven, zullen we meer vrucht dragen en zullen we merken, dat we sterker zijn voor de plicht, lijdzamer in de beproeving, waakzamer over onze arme, zwakke harten en meer gelijk aan onze Meester in al onze kleine, dagelijkse bezigheden.'

Opnieuw een citaat van J.C. Ryle, maar dan uit het boek 'Heiligmaking'. Een boek waar ik deze zomer meer mee bezig zal zijn, samen met nog een boek waar ik straks nog op terugkom. 'In Jezus blijven' staat voor mij gelijk aan in Zijn liefde blijven. En dat willen we als mens ook zo graag: geliefd zijn! Ook daar kom ik nog op terug.

3.    'Het is een geestelijke werkelijkheid dat ik met elke vezel van mijn bestaan aan God toebehoor; dat God mij veilig vasthoudt in een eeuwige omhelzing; dat mijn naam in Gods handpalm is gegrift; dat ik veilig ben in de schaduw van de Allerhoogste.'

Een derde geestelijke zegening. Ik hoop echt dat deze zegeningen tot je hart spreken! Deze laatste komt uit het bekende boek 'Eindelijk thuis' van Henri Nouwen. Dit is het tweede boek waar ik deze zomer mee bezig zal zijn. Het boek kun je ook als luisterboek luisteren op Spotify als je premium hebt.

Dit korte citaat probeer ik uit mijn hoofd te leren. Het zal me goed doen me dit elke keer te herinneren.

Naast deze twee boeken wil ik ook de preek, die in 3 delen te luisteren is, van Henri Nouwen meerdere keren luisteren en eens zien wat ik er in mijn leven mee kan. Dit is het eerste deel. Ik heb het in het verleden al vaker geluisterd, maar kan het nog wel een paar keer horen. Het is wel alleen in het Engels.

Leuk he, die eenden, hoe ze elke keer een andere kant op kijken?!

Tjonge, wat wordt onze kleinzoon groot!!! Vorige week heb ik een hele dag op hem gepast en het was genieten! En... morgen komt hij weer! En... de andere twee dametjes komen ook!!💕

De tuin is zo mooi nu. De Jasmijn doet het goed en ruikt heerlijk. De 'Pink Kisses' staan ook weer te stralen, de Fuchsia. De paarse aardappelplant groeit enorm, daarna komen er weer bloemetjes.

En ook binnen doen de planten het best goed, het kan beter, want ik vergeet ze weleens water te geven, wat niet zo best is als de temperatuur zo rond de 30 graden is. Sinds kort staan er niet alleen planten in de huiskamer en keuken, maar ook in onze slaapkamer. Het leven wordt steeds uitdagender!

Hier hadden we er al één van en we weten inmiddels dat het een makkelijke plant is, die er goed tegen kan als hij een poosje vergeten wordt, maar ook goed tegen kou en warmte kan.

De stresssokken 'cozy weekend socks' heb ik aan een vriendin gegeven en... ze zitten 'perfect'! Dat is nog eens leuk om te horen. Ze stuurde me nog een foto vanuit één van die landen boven ons.

Hoe het met de kikkervisjes gaat?
Er is er uiteindelijk 1 overgebleven en die kreeg achterpootjes en voorpootjes en zijn staartje verdween en hij kwam uit het minivijvertje en sprong er vrolijk omheen om er dan weer in te duiken en te zwemmen en op een blaadje uit te rusten. Kijk, hier zit hij!

Kijk dan! Hij heeft ons hart echt gestolen. Elke dag gingen we als eerste naar het minivijvertje om hem te zoeken. Dan zat hij weer op een steen, dan weer op een blad en dan weer op de rand.

Of in gesprek met grote KIKKER.

Maar het is niet goed gegaan.

Zondag kon niemand 'm vinden. 's Ochtends niet, 's middags niet. Tot L hem zag liggen op de rand van de plantenbak... klein en uitgedroogd en vastgeplakt. Ik weet niet hoe het is gebeurd, maar het is gebeurd en we betreuren het. Het is echt niet meer hetzelfde als ik naar het vijvertje kijk, hij zorgde echt voor een beetje hartverwarmende vrolijkheid. De vreselijk kleine beweeglijke 'ietsjes' en de waterspin doen me niet zoveel.

Vandaag was mijn laatste werkdag. Ik heb er weer van genoten. Een gezinnetje dat 10 jaar heeft moeten wachten. Een baby die steeds meer op een kanariepietje begon te lijken en naar het ziekenhuis moest en een baby die zo dichtbij woont dat ik er heen kon lopen. En een gezinnetje waar ik alleen de laatste dag was en alles af kon sluiten.

Nu weer helemaal terug naar m'n eigen gezin.

En heel even naar blogland om jullie te groeten!

👋👋