Met een kop koffie

Wat geniet ik hiervan!
Onze oudste en jongste dochter knus naast elkaar op de bank.

Het leuke is dat ze heel veel op elkaar lijken.

Maar dat zie je niet zo goed op deze foto.

Het is alweer even geleden dat ik alvast foto's op m'n blog heb geplaatst, om er uiteindelijk een blog van te maken. En dan vraag ik me nu af: Het is zo lang geleden, zal ik deze foto's maar weer weg halen? En mijn antwoord is: nee! Deze avond ligt nog vers in mijn geheugen! Ik ging na het avondeten een rondje hardlopen. En aan het eind begon het behoorlijk hard te regenen.

De zon werd er zelfs waterig van. En ik ook, ik was doorweekt. Maar toen ik dit zag, en in het echt is het natuurlijk veel mooier, moest ik echt even stilstaan. Boven me was de metrobaan, dus ik stond ook even droog.

Het waaide ook nog, dus je zag de regen met mistvlagen over de rivier jagen. En de zon begon steeds feller te schijnen terwijl het nog hard regende. Ik voelde de warmte van de zon en het was gewoon sprookjesachtig.

En gek, ik dácht er niet eens aan, terwijl het zo voor de hand liggend was. Ik draaide me om, wilde verder lopen, maar zag toen een prachtige regenboog.

En zelfs een dubbele. Dus bleef ik nóg een poos staan. En ik draaide me nog eens om en weer en weer. In pure verwondering. Het was net of God me iets wilde laten zien. En ik wist ook: die boog, die is daar niet alleen voor mij, maar voor iedereen. En dat vulde mijn hart met hoop.

Van de regen en de zon en de regenboog naar de keuken. Ik bakte een vrij gezonde appelcake. Van de appels die we geplukt hebben een poosje geleden. Het was wel lekker, maar niet zoveel smaak (geen suiker) en een beetje droog. Ik heb 'm toen in plakken gesneden en in de vriezer gedaan. En elke ochtend nam ik een plak met een kop koffie als ontbijt. Ik probeer van mijn boterhammen met hagelslag af te komen 's ochtends en heb ook al havermout geprobeerd. Ik merk dat ik afwisseling nodig heb.

Van de keuken naar de schuur. Ik zocht op Youtube een schilderijtje waar ik mee mee kon schilderen en vond er een. Een regenachtige dag voor het raam met...

Het was erg leuk om aan te werken.

Uiteindelijk nam ik steeds een pauze om goed te laten drogen. Dus dook ik op de meeste gekke tijden m'n schuur weer in om verder te werken.

Om uiteindelijk het eindresultaat te kunnen laten zien.

Een regenachtige dag voor het raam met...

Een kop koffie.

Vandaag heb ik een lui dagje.

Er staan wel 3 afspraken met S, waarvan we er nog 2 hebben te gaan.

Maar daartussen probeer ik het leesplan bij te lezen, lees ik een ander boekje uit, lunch ik een ei, nee twee eieren met spinazie en kaas. En schrijf ik een blogje en ga ik er ook nog een paar lezen.

En morgen ga ik de wacht weer in.

Benieuwd bij wie ik nu terecht kom.

👋👋

Een wandeling vol dreigend gevaar

Ons laatste vakantie uitje was midgetgolven. Wat kan dat soms frustrerend zijn als hij zó dichtbij stopt. Het was gezellig en leuk. Het is een activiteit die wij vroeger met ons gezin elke zomervakantie deden. Het was gewoon geen vakantie geweest als we dat niet hadden gedaan.

Zondag gingen K en ik nog even wandelen in de Grienden. Maar dat werd een wandeling vol dreigend gevaar.

Niet om deze reiger die voor ons liep. Maar omdat er overal bordjes hingen dat de Hoornaar erg actief was in dit gebied. Er stonden regels op hoe we het beste afstand konden houden en halverwege kwam er een stel terug die zei dat we maar beter terug konden gaan. Dat deden we (nog) niet. We zagen wel een man hardlopen en die hield zijn elleboog wel erg vreemd... gestoken? Daarna zagen we een hardloper die gebukt stond en over zijn hoofd streek. Hij zei: 'Ik ben gestoken!' We leefden mee en vroegen of het wel ging enzo. En dat ging het gelukkig ook. We wandelden verder en eindelijk zagen we het: Een boom omgeven door Hoornaars en/of wespen, heel veel. We bleven even van een afstand met ontzag kijken en draaiden ons om en wandelden een stukje terug om een zijpad in te gaan.

Dinsdagochtend ging ik alleen op pad. Naar een park.

Alles stond in volle bloei en ik vond het heerlijk om er na te denken.

En ook om er te lezen. Ik wil dat wel vaker doen.

 

Woensdagochtend gingen we appels plukken. We waren er om 10.00 uur, maar de appelbomen gingen pas om 12.00 uur open. Gelukkig hadden we een lunch mee. Ik heb er niet eens zo gauw een foto van, dus doen we maar zonder.

En 's middags hadden L en ik een afspraak gemaakt om samen te gaan schilderen. En dat deden we en het was leuk. We zeiden alleen allebei geen woord zo geconcentreerd waren we bezig!

En nu ga ik andere blogjes lezen.
Welke?

Deze lees ik altijd graag,

En deze ook.

Dit is een goede blog

En dit is een mooie blog

En weet je, ze zijn allemaal van dezelfde schrijfster!!
Ik ben fan.

Maar er zijn nog meer mooie blogs. Onderaan mijn blog, een poosje naar beneden scrollen, vind je de blogs waar ik uit kies om te lezen.

👋👋

Rijstwafels met pindakaas

Het is me niet helemaal gelukt om elke dag een blog te schrijven.

Het is geen excuus, maar ik wilde dat het wat sneller kon.
Vaak komen de foto's die rechtop staan er dwars op en dan moet ik ze eerst opslaan, dan draaien en dan opnieuw plaatsen.

Deze foto trouwens niet, die heb ik geknipt.
Het zijn de schaapjes die bij slot Loevestein rondlopen.

K en ik gingen samen een dagje weg. Een van de laatste dagen van K z'n vakantie. Het was zo'n mooie dag, ik denk ik er nog met plezier aan terug! Niet alleen wandelen, maar ook met pondjes varen. Soms iets verder dan de bedoeling was, maar dat gaf niet.

Dit moet het zalmvissertjes zijn, zei K, toen we dit standbeeld van achteren naderden. En ja zeg, het stond er: 'Zalmvissertje'. Ik was stomverbaasd, waarom wéét je dat??? Maar hij had het gewoon gelezen ergens op een informatiebord of blaadje, ik weet het niet.

Wachtend op de boot, zagen we heel veel andere bootjes. Het was ook heerlijk weer.

Hier nog een ander beeld. Een man die gevaarlijk op de rand van de muur zijn vangst zit te bewonderen. Aan deze kant valt het mee, maar de aan de andere kant was het behoorlijk diep.

We kwamen ook heel kleine beeldjes tegen. Deze man, helemaal geïrriteerd dat hij in de hondenpoep heeft gestaan.

Het was er zó mooi, ik wist niet dat het daar zo mooi was. Ik bleef het ook maar zeggen.

We wandelden in Woudrichem en in Gorinchem. Ik zou er wel willen wonen.

 Denk ik

Vertelde ik al hoe mooi het was?

Een brugje over

En ja, zo zijn we aan het einde van de vakantie gekomen. Nog niet helemaal. Ik kan rustig weer een beetje erin komen. Vanochtend ging ik om half 8 uit bed. En tot 15.00 u. had ik steeds maar iets te doen. Havermoutpap maken, een was ophangen, een hond uitlaten, boodschappen doen en met een bekende praten die ik tegenkwam, stofzuigen, dweilen, de wc's schoonmaken, een mailtjes sturen dat S gaat stoppen met voetbal, een ander mailtje dat ik mijn parkdiensten bij de tennisvereniging wil afkopen, een half uur zwemmen, kletsen met m'n dochters, een was opvouwen, twee eieren bakken, met de buurvrouw praten, nog een keer de hond uitlaten.

Ik dacht en nu stop ik!

En als ik stop ga ik koffie drinken en eet ik er 2 rijstwafels met pindakaas bij. Ik geef mezelf even tijd om een blogje te schrijven en een powernap te doen. En ik vraag mezelf af, hoe voorkom ik dat ik de komende tijd zo druk bezig ben, dat ik voorbij ga aan alle wonderen die in de natuur te zien zijn, maar veel belangrijker: aan mijn ouders en andere familie en vriendinnen. En natuurlijk 'gewoon' ons gezin, onze kleinkinderen.
Voor je het weet is het herfst, winter, lente, zomer...

Ik ga er eens goed over nadenken en wat dingen op papier zetten. Daar ga ik morgenochtend een beginnetje mee maken. En dan ga ik ook echt weg, naar buiten, naar een mooi park, de hele ochtend! Ik neem een boek mee, een schrift, een pen en ga daar heerlijk rondwandelen en kijken, op een bankje zitten lezen en schrijven.

Wat denken jullie, ga ik er deze winter weer voor?
Ja, ik denk het wel hoor, al was het alleen maar voor het gezellige samenzijn met de vriendin waarmee ik zwem.

Sinds een week of twee volg ik een dieet.

Het is behoorlijk eigenlijk te pittig.
Dus ik pas het hier en daar wat aan.
Dat deed ik nu omdat het vakantie was, ik was ook midden in de vakantie begonnen. Maar dat deed ik bewust, als ik niet begonnen was zou ik nu een aantal kilo meer wegen. En nu weeg ik iets onder wat ik normaal weeg. Dus ik ben tevreden. Het programma duurt 3 weken, als dat klaar is, ga ik het nog een keer doen. Misschien houd ik het dan beter vol, omdat mijn lichaam er beter aan gewend is.

Zaterdagavond maakte ik een taart. De bodem met dadels, havermeel, noten en nog wat dingen. De vulling met magere kwark en versfruit.

Verrukkelijk!

Nee, die stond niet in het receptenboek wat ik er bij kreeg.
Het is zondag!!

Ik heb nog veel meer plannen en nog meer te schrijven, maar het is wel weer mooi geweest zo. Bloggen staat in ieder geval nog op mijn lijstje met dingen die ik het komende jaar blijf doen.

Eerlijk
Het zou er op staan als ik zo'n lijstje had.

Die emmer kan er nog best bij

Gisteren gingen we naar een strandje. En zo leuk, onze zoons met hun gezinnen kwamen ook! We haalden friet en genoten van de koele bries in de avond, maar nog veel meer van die kleintjes!

Haha, ja, die emmer moest ook mee en kon er nog best bij!

Deze warme, warme dagen doen we niet zoveel. Tenminste K en ik. Vanavond brachten we een vriendinnetje van S thuis en reden nog even door naar Maassluis. We reden er wat rond en zaten aan het water op een bankje.

Ik bekeek het standbeeld dat er stond.

Ja, de zee heeft heel wat levens gekost.

En nog steeds.
Altijd zeg het weer: 'Voorzichtig, er verdrinken nog steeds volwassen mensen in de zee doordat ze er te ver in gaan.' enz. enz.

Zijn we er toch even uit geweest.

Het is best een leuk stadje.

S mocht nog een ijsje halen en toen reden we weer naar huis.

Het schrijven lukt niet zo.

Ik zit niet lekker in mijn vel.

Dat komt deels door de warmte denk ik.

Alle dames nog even

Het oude kerkje uit 1639 in Renswoude. Johan van Reede bouwde eerst een kerk en daarna een kasteel.

En rond dat kasteel is een heel park.

En in precies dat park hebben we gisteren gewandeld.

Maar voordat we konden vertrokken moesten álle dames nog even naar het toilet. Gelukkig was de kerk open. Normaal gesproken niet. Maar in de zomer elke dinsdag wel om bezoekers te verwelkomen. S. nam de kans waar om even op de kansel te kijken.

Het is een mooi gebied met veel schaduw, dat kwam goed van pas.

Iedereen riep naar me als ze een paddenstoel zagen. Deze was wel bijzonder. Ik denk dat het er meerdere bij  elkaar zijn.

Na de wandeling gingen we bowlen.

Ik heb er geen foto's van.

Het is er altijd zo donker binnen.

Na het bowlen reden we naar een straatje waar we gratis konden parkeren.

En gratis met katjes konden spelen.

En aten we heerlijk ergens tot we geen pap meer konden zeggen.
Terug naar de auto zag het er allemaal heel anders uit.
Het was al donker en al laat.
Vandaar dat er gisteren geen blogje meer kwam.

Vandaag doen we niet zo veel.

K en ik in ieder geval niet.

We werken de was weg

En we rusten uit.

Nee, dan deze mensen!

Het is zomer, de zon schijnt, de lucht is blauw, het gras is groen, het water troebel. Dat laatste mag de pret vandaag niet derven. Al is het wel een van de redenen waarom het hier zo stil is vandaag. Denk ik. Op ons to-do-lijstje staat: Picknicken!
En dat doen we dan ook.

Wat neem je allemaal mee naar een picknick?
Ik denk aan allemaal zelfgemaakte hapjes en drankjes en bijzondere dingen.
Maar ik laat het los!
Elke keer als ik iets béter zou willen doen of zijn wil ik los laten.

Het is wat het is.

En ik hoor niemand mopperen.

Iedereen pakt het broodje dat hij/zij lekker vindt.

Of andere kant en klare snacks uit de winkel.

En we eten en drinken gezellig tot we vol zitten.

En dan pak ik m'n boek, laat m'n omgeving vervagen en duik in een liefdesverhaal.

Niet bepaald een roman,

Waar de schrijver begint te vertellen, daar is zijn geliefde een half jaar geleden overleden.

Op jonge leeftijd.

Ik las het boek al eerder, maar zocht iets wat ik makkelijk mee kan nemen.

En wat ook goed leest. Niet te luchtig, niet té zwaar.

Als er een paar even gezwommen hebben en we allemaal uitgegeten zijn brengen we zoveel mogelijk weer naar de auto.

Om daarna in een leuk 12-persoonsbootje te springen. 

om daar vervolgens ook weer uit te springen.

We genieten van het weer én we genieten van elkaar!

Zelf blijf ik in de boot.

Maar stel dát ik toch wilde zwemmen vandaag.

Dan zou ik het niet durven.

Hoe kom ik in vredesnaam de boot weer in?
Ik zie met hoeveel moeite die meiden het lukt.

K helpt er af en toe één en trekt ze met een flinke slinger op het dek.

Maar, zo zei hij, eerlijk als hij is, hij zou niet weten of dat met mij ook lukt

en het is eigenlijk wel een opluchting dat het niet uitgeprobeerd gaat worden.

Nee, dan deze mensen, die hebben tenminste een goed plan! Zo zou ik het ook wel willen. Volgende keer nemen we dus een flink touw mee.

Het boek wat ik lees heet 'Getroffen door Genade' van Sheldon Vanauken