Sfeer, lichtjes en gezelligheid

Vandaag wat huis, tuin en keukenpraat.

Ik heb dit paar sokken af!

En nu dacht ik dat ik weer naar 'Wolle Petra' kon gaan voor een nieuw project en dus nieuwe wol. En daar verheugde ik me natuurlijk op, dat begrijp je.

Maar toen keek ik in mijn bollen wol mand en zag ik nog twee spik splinternieuwe sokkenwolbollen.

Maar de ene bol is knaloranje en vind ik lelijk. Waarom koop je iets wat je lelijk vindt? Omdat het wel staat bij de andere bol wol die ik heb en ik niet zo gauw iets anders zag wat ook zou staan. Misschien is de sokkenwol wel uitgebreid en kan ik deze ruilen. Ik heb ook nog bollen wol over van m'n Noorse trui, die kan ik terugbrengen. Dus, ja, toch wel reden genoeg om weer eens een bezoekje te brengen volgende week.

Volgende week, want ik zit nu in de wacht en ga dus 4 dagen werken. Na 4 weken vrij te zijn geweest mag dat ook wel weer eens. Ik zou alles nog vergeten!

Gisterenmiddag gingen we naar Intratuin voor een nieuwe mand voor Philip.

En ja hoor, alles was al in kerstsferen.

Verbeeld je dat alles wat kan bewegen ook beweegt en een gezellig muziekje erbij.

Er is zóveel te koop.

Zoveel dat niets met kerst te maken heeft.

Wel met sfeer, lichtjes en gezelligheid in de donkerste maanden van het jaar.

Hier nog de herfstafdeling met paddenstoelen en egeltjes.

We vonden een mand, maar toen we thuis kwamen bleek die te klein te zijn. Zo lastig te zien in zo'n grote winkel! Philip was er ook helemaal niet zo blij mee. Hij kan dat echt goed laten zien. Hij liep wel even kwispelend naar de nieuwe aanwinst, maar ging er dan gauw weer uit en liep weer naar zijn oude mand.

Dus...

gingen we 's avonds na het eten gezellig nog een keer naar Intratuin en zochten een andere mand uit. Eén die me 's middags ook al opgevallen was en die mooi was. Weer twijfelden we of we nu niet dezelfde grootte hadden of een maatje groter.

Ja, deze was goed! En Philip zo gelukkig als een gelukkige hond maar kan zijn. De andere was van stevig riet en daar kon hij z'n kop niet lekker op de rand leggen, terwijl hij dat altijd doet. Hier kan het wel. Soms ligt hij gewoon met zijn kop op de grond, zoals nu, maar dat kunnen jullie niet zien.

Tot slot, ik ben verbaasd en heel blij met deze citroenplant. Hij doet het zó goed! Ik heb 'm als stekje meegenomen de oude zendelinge die overleden is, ik schreef al vaker over haar. Ik had al eerder stekjes van haar gekregen, maar die planten deden het niet. En nu is tie zo mooi! Bij Ank stond hij voor het raam en was zo groot geworden dat hij het héle raam bedekte. Maar zover komt het hier niet. Af en toe een beetje snoeien, dan wordt het hopelijk een mooie, volle plant.

Gisteravond las ik een mooi citaat van Dietrich Bonhoeffer.

Het gaat niet om onze uitgestrekte bedelaarshand,
maar om datgene waarmee God die vult.
En dat betekent dat het niet in de eerste plaats gaat om wat wij doen,
maar om God en wat Hij doet.

Ik kom het de laatste tijd vaak tegen:
niet wat ik doe, maar wat God doet,
daar gaat het om!

Het helpt me om niet mijn ogen niet steeds maar naar binnen te richten,
maar mijn ogen op te slaan naar God.
En dat maakt een groot verschil kan ik jullie in vertrouwen mede delen!

 

Ga daar maar weg hoor meis

Vandaag was een heel andere dag dan de vorigen. Thuis had ik al een beetje zitten kijken naar musea in de buurt van m'n chaletje. Ik kwam toen op de website van het ambachten en speelgoed museum. En op die site kwam ik een schilder workshop tegen. Ik stuurde een mailtje en wachtte op een mailtje terug, maar die kwam niet.

Dus heb ik gisteren even gebeld en ja, ik was zéker welkom!
De workshop gaat door als er zes mensen zijn. Nu waren er al zes, maar ene Saskia belde gisteren op dat ze verhinderd was. Daarna belde ik en was de groep weer compleet.

Het was nog maar de 4de keer in 5 jaar dat het doorging. Er is niet heel veel animo voor.
Hadden wij even geluk dat het deze keer wel doorging!

Het zou van 10.00 -15.00 uur duren. Daarin zat ook een lunch van het museum. Een héérlijk gevuld soepje, een broodje kaas en een broodje kroket. Het was smullen!

We leerden 'streken' of 'stroken', en dat was nog niet zo eenvoudig. Dat leek het wel toen de 'juf' het ons voordeed, maar als je dan zelf je kwast op papier zet komt er iets heel anders tevoorschijn.

Niet vergelijken! Deze dame doet het al meer dan 40 jaar!
Ze deed van alles voor op het schilderwerk wat we gingen maken. Dat was nog eens makkelijk. Maar eerlijk zo zouden we niet ontmoedigd raken en thuis misschien wel een nieuwe hobby beginnen.

Ik ontmoette er een vrouw die ook in Rotterdam is geboren, dat schept natuurlijk gelijk een band, helemaal toen ze het over haar 'Engelssprekende dominee' had, die heb ik ook!
Verder waren er nog twee vriendinnen, ik vermoed sterk van mijn leeftijd, misschien een jaartje of 3 ouder, die allebei met hun moeder waren. Het was een moederdagcadeautje. De een was 72 jaar en de ander bijna 80. Het was leuk om zo een dag met elkaar op te trekken. Je komt elkaar waarschijnlijk nooit meer ergens tegen.

Toen alle schilderijen klaar waren werd er nog een vernislaag overheen gespoten.

'Ga daar maar weg hoor meis, je ademt het anders allemaal in! Dat is niet goed voor je!'

En dat was het dan! Is het niet prachtig? Een beetje van Juf en een klein beetje van mij!

En allerlei techniekjes rijker wil ik toch vaker zomaar even die kwast pakken.

Je hebt maar heel weinig nodig. Je kunt een klein bakje met een paar tubetjes verf, wat papier en kwasten ergens op de tafel zetten. Zodat je in een vrij minuutje éven kunt oefenen met bloemblaadjes. Als het in de kast staat komt het er niet van!

Dit was mijn laatste dag van mijn weekje weg.

Ik vond het heerlijk!
En nu vind ik het heerlijk om naar huis te gaan!
Ik heb zo'n zin in morgen!!

😍

Zei ik al dat de workshop om 17.00 uur afgelopen was?
Ik kan eigenlijk even helemaal geen kwast en verf meer zien!

👋👋

Doe het! Doe het! Doe het!

Het begin van de dag. Anders dan ik gewend ben. Sinds een maand eet ik als ontbijt Griekse yoghurt en dat bevalt me goed. Het is zeker iets anders dan de boterham met hagelslag die ik zo'n beetje vanaf mijn geboorte gewend ben:) Maar de yoghurt was op en er lag nog een broodje. Of eigenlijk wilde ik in dit weekje weg voor een keer een lekker broodje eten.

Vanmiddag ging ik er nog even uit, naar een kringloop en daar vond ik natuurlijk weer wat boekjes. Tussen die boekjes zat weer een boek van de neef van mijn opa, Ds. J. Overduin. En omdat ik de vorige keer zo aangenaam verrast was over de inhoud van een ander boekje van hem, hoefde ik me niet te bedenken en nam ik het mee.

Toen heb ik nog een poos binnen gezeten, maar na het avondeten wilde ik toch nog even naar buiten. Het was nog licht en ik zag die boom al van een afstandje naar me roepen. Daar liep ik dus eerst naar toe. Een echte herfstboom!

Weer binnen nam ik de stapel 'van vrouw tot vrouw' op schoot en begon ze allemaal door te bladeren. Ik scheurde er de mooie bladzijden uit. Thuis heb ik er nog meer. Ik plastificeer ze en hang ze in het toilet. Het is hoog tijd voor iets anders.

En nu is het nog maar half 9. Ik heb een bakje koffie voor me en ik ga denk ik maar wat lezen.
Misschien klinkt het als een saaie dag, maar ik ben, nog steeds, dankbaar voor de 'dagen met kleine dingen'.
Vandaag hoorde ik dat er iemand ziek is.
Dat zijn geen dagen van kleine dingen.

Laten we bidden voor degene die door andere dagen gaan!

🙏🙏🙏

'De belangrijkste les over gebed is dit:
Doe het! Doe het! Doe het!'

John Laidlaw

Een hemelse glimlach

Vandaag heb ik niet zoveel te vertellen.
Breien is natuurlijk al heel erg leuk, maar om het nóg leuker te maken zet ik er soms een filmpje bij aan.

Deze keer van 'Poetry of slow living'. Het is leuk om te zien hoe ze iets bakt en door de natuur huppelt.

K stuurde me gisteren al een paar foto's van een paddenstoel die het aandurft om in onze tuin te groeien. Ik hoef het bos niet meer in. Niet voor de paddenstoel. Of dit exemplaar heel veilig is weet ik nog niet zo. Misschien pak ik mijn kwast en rode verf wel uit de schuur...

Voor mijn verjaardagsgeld en de boekenbon die ik kreeg kocht ik vandaag dit boek. Ik had het al eerder gezien, maar nergens kon ik het inkijken. In de boekenwinkel waar ik gister was wel. Ik sliep er nog een nachtje over en ging vandaag naar de winkel om hem te kopen.

Het eerste hoofdstuk raakt me al. Het gaat over de oudste zoon. Je kunt er zoveel op lijken. Je wilt alles goed doen, liefst perfect, niet buiten de lijntjes komen, volgens het boekje. En dan wordt je geconfronteerd met de jongste en je ziet hoe jullie Vader met hem omgaat en dan begint er van alles te knagen en te vreten. En daarom is dit zo belangrijk:

Leer speels vertrouwen op Gods genade onder je bestaan.
Wees je bewust van een hemelse glimlach over je leven.

Ik heb dit op een flashcardje geschreven.
Dit moet ik vaker lezen. 

Beter

Het eerste project waar ik over vertelde was de samenvatting van de Bijbel die ik aan het schrijven ben. Het gaat nog niet zo hard als ik had gedacht, maar dat komt ook echt omdat ik met nóg een project bezig ben. Dat is het breien van de Noorse trui! Het is een hele klus, maar ook een leuke. En hij ís echt bijna af. Nog een paar centimeter col en dan afhechten en afwerken. Daar gaat denk ik best nog wat tijd in zitten. En wat dan? Ik ga op zoek naar een nieuw breiproject. Iets minder groots. Terwijl ik aan het zoeken ben kan ik nog een sokkenpaar afbreien die ik heb liggen. 

Vandaag ging ik naar de winkelstraat. Lopend dit keer, dan weet ik beter de weg dan met de auto. Daar ga ik nu niks over vertellen, het zou supersaai en langdradig worden. Het is fijn om te lopen, je kunt af en toe eens stil staan om een foto te maken. Deze bloemen vind ik zó mooi!

Ik wandelde niet alleen.

Ik kocht een schriftje en 3 'flashcard-blokjes'. Voor presentaties en leerstof heb ik ze niet nodig, maar ik kom vast en zeker wel op een nuttig iets waar ik ze voor kan gebruiken. Verder zag ik een paar mooie oorbellen die ik niet kon laten hangen. En ik kocht 2 harde broodjes en een appelflap. Oh en ook nog nootjes en kaas.

En toen wandelde ik weer terug. Kijk eens hoe herfstig het is!

Bijzonder als je een boom eens van dichtbij bekijkt!

Alles wat ik kocht stopte ik in mijn favoriete tas. Ik kreeg 'm van een vriendin, die kocht 'm in Oostenrijk. Het is zo'n mooie!

Weer terug in m'n huisje ging ik verder breien én keek ik naar de film 'Shadowland'. Een film over het latere leven van C.S. Lewis, waarin hij met Joy trouwt, zij ziek wordt en overlijdt. Ik dacht dat het een langdradige film zou worden en dat was het ook wel een beetje, maar ja, ik moest uiteindelijk ook erg huilen. Ik vóel dat dan gewoon he, die liefde, die pijn, dat verdriet, die rouw.
En dan denk ik, je weet niet hoelang je nog gegeven wordt. Voor mezelf niet, voor ons huwelijk niet, voor onze (klein)kinderen niet.

Goed, dat was de minder positieve noot van de dag.

Maar ik heb goed nieuws!
Hoewel we het vaak vermijden om over de dood te praten en over het einde van ons leven, is Prediker er niet zo negatief over en vermijd het onderwerp zeker niet. Daarom sluit ik vandaag toch een keer af met misschien wat minder populaire woorden.

Beter is het naar een huis van rouw te gaan dan naar een huis van feest, want dat is het einde van ieder mens, en de levende moet het ter harte nemen. Verdriet is beter dan lachen, want door een treurig gezicht wordt het hart beter. Het hart van de wijzen is in het huis van rouw, maar het hart van de dwazen in het huis van vreugde.

Prediker 7:2-4

Nog nooit eerder gehoord

Ga ik naar de ene kerk of naar de andere?
Ik zocht naar de twee kerken op internet en dat kwam even goed uit!

De ene begon om 11.00 uur en de andere om 15.00 uur.

Ik ging naar allebei.

In de ene kerk werd gepreekt over Mattheus 25: 14-30.

Over de heer die wegging en aan zijn ene slaaf 5 talent, zijn tweede slaaf 2 talent en zijn derde slaaf 1 talent gaf.

De ene slaaf maakte winst en kreeg er nog 5 talent bij, de tweede verging het net zo en kreeg er nog 2 talent bij, de derde was bang voor zijn heer en verstopte zijn talent onder de grond.
Als de heer terugkomt worden zijn eerste twee slaven geprezen om hun trouw en goede werk en ze mogen mee feesten aan de tafel van hun heer. Die ene talent van de derde slaaf wordt hem afgenomen en hij wordt buiten in het donker geworpen, waar gejammer en tandengeknars zal zijn.

Meestal wordt deze gelijkenis vertaald naar talenten zoals wij die kennen, iets waar je goed in bent. De nadruk ligt dan op het aanmoedigen van gemeenteleden om hun gaven en talenten in te zetten in Gods koninkrijk.

En ik denk ook dat dat de bedoeling is.

Vorig jaar legde ik mijn taken neer.

Hoe zit het nou met mijn talenten?

Ik praatte er even over met een vrouw en zij vertelde dat ze nog niet zo lang geleden als ouders vijf jaar lang met hun kinderen mee naar de kerk gingen! Deze (ik vermoed al volwassen) kinderen hadden er last van gehad, dat hun vader en moeder altijd zo ontzettend druk bezig waren voor de kerk en er soms niet voor hen waren.

Dat vond ik een mooi verhaal. Ik heb het nog nooit eerder gehoord.

En wat ik even moest horen is dat ik niet teveel op de kerk gefocust moet zijn als het gaat om het gebruik van talenten. Dat binnen in huis, in m'n gezin en in ons huwelijk een grote verantwoordelijkheid ligt. Eentje die soms heel hoog op het lijstje kan staan. En soms sta je zelf ook nog op dat lijstje, waardoor de rest van de mensheid en de buurt blijft liggen (bij wijze van spreken dan).

Vertrouwen

Dat het ooit wel weer komt

dat aan de gang gaan met die talenten.

In de kerk van 15.00 uur werd er gepreekt over Mattheus 25: 14-30!
Precies dezelfde tekst.

Na nog heel lang gepraat te hebben met oude bekenden reed ik weer naar 'huis'. Onderweg zag ik een paar koeien, ze keken naar me, dachten zeker dat ik een 'vreemde' ben.

Ik blijf achter met een paar vragen

1. Gaat het in dit Bijbelgedeelte echt om talenten en gaven?

2. Wat als iemand bv. een burnout heeft?

3. Is je aanwezigheid ook al een talent?

In de tweede kerk zongen we dit lied twee keer.
Ik vond het mooi en wil het als herinnering en samenvatting aan deze twee diensten in mijn hart bewaren.

👋👋

Wat doe ik dan?

Kun je als moeder van zes meiden die nog thuis wonen zomaar even weg gaan voor een week?

Eerlijk gezegd weet ik niet of het verantwoord is,

al laat ik iedereen met een gerust hart achter.
Er zijn er die reageren door me aan te kijken met een blik die boekdelen spreekt

En er zijn er die me overtuigd toejuichen,

dat ik dat écht moet doen en dat ik ervan moet genieten!

Het echt doen is inmiddels geen issue meer.

Ik ben gisteren aangekomen op een plekje ergens in de buurt van de Veluwe.

Ik wipte gister even het park uit en tot mijn verrassing stond ik vrijwel gelijk in een stukje bos.

Een enorme paddenstoel.

En 's avonds na het eten van een zelfgemaakt courgettesoepje maakte ik nog een wandelingetje. Kijk op dit veld stonden allemaal fel gekleurde huisjes.

Wat me al wel opvalt is dat de tijd zo langzaam gaat!

Daarom moet ik wel een beetje in beweging blijven en dingen plannen heb ik bedacht.

Dus ging ik vanochtend naar het Pluimveemuseum. Zo leuk ouderwets ingericht.

Maar het leuke eraan was toch wel dat dit kraamvisite is. Mama ligt daar in de bedstee met een kleine.

Ik heb niet alles gezien, maar wel veel. Dit ei, ze berekenen het breekpunt. Waarom ze dat berekenen weet ik niet zo goed meer. Volgens mij moet je aardig wat kracht zetten om het ei op deze manier te breken.

Na het museum ging ik nog even twee kringloopwinkeltjes langs. Ja, ik kocht er een paar boeken en tijdschriften. Toen nog even langs een winkelstraat. Er was een enorme hobbywinkel die gaat sluiten. Ik kocht er niks, zelfs niet een bolletje wol!

Wat ik wel kocht in een andere winkel was een koffiefilter. Ik heb hier alleen een senseo-apparaat, maar dat is iets waar je me niet blij mee maakt. En dit is toch ook nostalgisch?!

En toen was het tijd voor een koffie!
Met een dadelkoek, of eigenlijk is het dadelbrood.
Dat mokje kocht ik ook voor weinig.
Er zijn hier alleen van die witte mokken.

Je moet het soms zelf een beetje gezellig maken.

Wat doe ik dan nog meer deze week?

In 2022 ben ik begonnen een samenvatting van de Bijbel te schrijven. Van elk hoofdstuk. De laatste keer dat ik er aan gewerkt heb was in juli 2024. Nu hoop ik er even flink aan te kunnen werken. Ik schrijf het eerst allemaal op, maar een ander project is om het allemaal over te typen, zodat het in de laptop staat.

Ik denk dat ik morgen weer een blogje schrijf. Misschien deel ik dan nog iets waar ik mee bezig ben!

👋👋

3 potjes uit het bakje

We waren met z'n drieën.

Al een poos zijn we bezig met de Bergrede.

Iemand van de groep was zo enthousiast dat ze 5 workshops heeft bedacht.

5 workshops die bij de Bergrede passen.

Ze heeft er zelfs een cursus 'workshop geven' voor gevolgd.

Dat is toch een mooi idee?!
Ik geef het gewoon even door.

Soms zijn we wel met acht, maar deze keer met drie.

Er kwamen 3 potjes uit de bak.

Voor ieder een.

We kregen ook een briefje.

Daar schreven we onze zorgen op,

precies die waar we ons de afgelopen twee weken het meest zorgen over hadden gemaakt.

Het blaadje stopte we onder de bloem

in het water.

Om dan eens fijn een poos naar de bloem te kijken, het te bestuderen, zien hoe de meeldraden van onderen geel zijn, de lijntjes, de structuur, de kleuren, de geur. Het is een prachtige bloem!

Jezus zegt dat, als we ons zorgen maken, we eens naar de bloemen moeten kijken. Om ons te herinneren aan hoe goed de Vader weet wat wij nodig hebben en voor ons zorgt.

Deze avond blijft veel langer hangen dan andere avonden. Ik denk dat het komt omdat we iets in ons hand konden houden. En ik kijk net even iets anders naar de bloemen die ik tegen kom.

Stoppen!

Gisterenavond gingen we nog even samen fietsen.
We kwamen bij de brug en ja, die ging nét open.

Stoppen!

'U moet nu écht de knop omzetten, u moet even niet voor anderen zorgen!'

Ik hoor haar woorden nog in mijn oren.

Ik wist niet zo goed hoe ik er aan toe was.
Kon ik nog gewoon door werken?
Of beter even stoppen?
Dat was na deze woorden wel duidelijk.

En ik stopte en mocht vooral dingen doen waar ik plezier in beleefde.

En dat deed ik.

Langzaam ging het beter.

Na 6 maanden mocht ik weer werken.

Dat was begin dit jaar.

De brug ging weer dicht en we zagen één klein, maar wel een beetje hoog, bootje waar de brug voor open was gegaan. Het werd nagekeken door voetgangers en door mij.

Zo gaat dat soms.

Je stopt omdat iets anders voorrang moet krijgen.

Soms is het iets groots, soms maar iets kleins.

Het kan in ieder geval heel hoog zitten.

En dan mag je daar aandacht aan geven.

Onze fietstocht ging verder. We fietsten naar centraal station om te kijken hoe je daar je fiets kunt stallen als je verder met OV wilt gaan. Dat is gelukt. We fietsten weer terug door een ontzettende drukke stad. Zoveel mensen! Ik was blij dat we weer thuis waren! En toch heb ik erg genoten, er was zóveel te zien, zó véél mensen. Ik moest goed opletten dat ik niet ergens tegenaan of tegen iemand aan botste. Vandaar dat ik ook blij was om weer thuis te zijn.

👋👋