Een wandeling vol dreigend gevaar

Ons laatste vakantie uitje was midgetgolven. Wat kan dat soms frustrerend zijn als hij zó dichtbij stopt. Het was gezellig en leuk. Het is een activiteit die wij vroeger met ons gezin elke zomervakantie deden. Het was gewoon geen vakantie geweest als we dat niet hadden gedaan.

Zondag gingen K en ik nog even wandelen in de Grienden. Maar dat werd een wandeling vol dreigend gevaar.

Niet om deze reiger die voor ons liep. Maar omdat er overal bordjes hingen dat de Hoornaar erg actief was in dit gebied. Er stonden regels op hoe we het beste afstand konden houden en halverwege kwam er een stel terug die zei dat we maar beter terug konden gaan. Dat deden we (nog) niet. We zagen wel een man hardlopen en die hield zijn elleboog wel erg vreemd... gestoken? Daarna zagen we een hardloper die gebukt stond en over zijn hoofd streek. Hij zei: 'Ik ben gestoken!' We leefden mee en vroegen of het wel ging enzo. En dat ging het gelukkig ook. We wandelden verder en eindelijk zagen we het: Een boom omgeven door Hoornaars en/of wespen, heel veel. We bleven even van een afstand met ontzag kijken en draaiden ons om en wandelden een stukje terug om een zijpad in te gaan.

Dinsdagochtend ging ik alleen op pad. Naar een park.

Alles stond in volle bloei en ik vond het heerlijk om er na te denken.

En ook om er te lezen. Ik wil dat wel vaker doen.

 

Woensdagochtend gingen we appels plukken. We waren er om 10.00 uur, maar de appelbomen gingen pas om 12.00 uur open. Gelukkig hadden we een lunch mee. Ik heb er niet eens zo gauw een foto van, dus doen we maar zonder.

En 's middags hadden L en ik een afspraak gemaakt om samen te gaan schilderen. En dat deden we en het was leuk. We zeiden alleen allebei geen woord zo geconcentreerd waren we bezig!

En nu ga ik andere blogjes lezen.
Welke?

Deze lees ik altijd graag,

En deze ook.

Dit is een goede blog

En dit is een mooie blog

En weet je, ze zijn allemaal van dezelfde schrijfster!!
Ik ben fan.

Maar er zijn nog meer mooie blogs. Onderaan mijn blog, een poosje naar beneden scrollen, vind je de blogs waar ik uit kies om te lezen.

👋👋

Rijstwafels met pindakaas

Het is me niet helemaal gelukt om elke dag een blog te schrijven.

Het is geen excuus, maar ik wilde dat het wat sneller kon.
Vaak komen de foto's die rechtop staan er dwars op en dan moet ik ze eerst opslaan, dan draaien en dan opnieuw plaatsen.

Deze foto trouwens niet, die heb ik geknipt.
Het zijn de schaapjes die bij slot Loevestein rondlopen.

K en ik gingen samen een dagje weg. Een van de laatste dagen van K z'n vakantie. Het was zo'n mooie dag, ik denk ik er nog met plezier aan terug! Niet alleen wandelen, maar ook met pondjes varen. Soms iets verder dan de bedoeling was, maar dat gaf niet.

Dit moet het zalmvissertjes zijn, zei K, toen we dit standbeeld van achteren naderden. En ja zeg, het stond er: 'Zalmvissertje'. Ik was stomverbaasd, waarom wéét je dat??? Maar hij had het gewoon gelezen ergens op een informatiebord of blaadje, ik weet het niet.

Wachtend op de boot, zagen we heel veel andere bootjes. Het was ook heerlijk weer.

Hier nog een ander beeld. Een man die gevaarlijk op de rand van de muur zijn vangst zit te bewonderen. Aan deze kant valt het mee, maar de aan de andere kant was het behoorlijk diep.

We kwamen ook heel kleine beeldjes tegen. Deze man, helemaal geïrriteerd dat hij in de hondenpoep heeft gestaan.

Het was er zó mooi, ik wist niet dat het daar zo mooi was. Ik bleef het ook maar zeggen.

We wandelden in Woudrichem en in Gorinchem. Ik zou er wel willen wonen.

 Denk ik

Vertelde ik al hoe mooi het was?

Een brugje over

En ja, zo zijn we aan het einde van de vakantie gekomen. Nog niet helemaal. Ik kan rustig weer een beetje erin komen. Vanochtend ging ik om half 8 uit bed. En tot 15.00 u. had ik steeds maar iets te doen. Havermoutpap maken, een was ophangen, een hond uitlaten, boodschappen doen en met een bekende praten die ik tegenkwam, stofzuigen, dweilen, de wc's schoonmaken, een mailtjes sturen dat S gaat stoppen met voetbal, een ander mailtje dat ik mijn parkdiensten bij de tennisvereniging wil afkopen, een half uur zwemmen, kletsen met m'n dochters, een was opvouwen, twee eieren bakken, met de buurvrouw praten, nog een keer de hond uitlaten.

Ik dacht en nu stop ik!

En als ik stop ga ik koffie drinken en eet ik er 2 rijstwafels met pindakaas bij. Ik geef mezelf even tijd om een blogje te schrijven en een powernap te doen. En ik vraag mezelf af, hoe voorkom ik dat ik de komende tijd zo druk bezig ben, dat ik voorbij ga aan alle wonderen die in de natuur te zien zijn, maar veel belangrijker: aan mijn ouders en andere familie en vriendinnen. En natuurlijk 'gewoon' ons gezin, onze kleinkinderen.
Voor je het weet is het herfst, winter, lente, zomer...

Ik ga er eens goed over nadenken en wat dingen op papier zetten. Daar ga ik morgenochtend een beginnetje mee maken. En dan ga ik ook echt weg, naar buiten, naar een mooi park, de hele ochtend! Ik neem een boek mee, een schrift, een pen en ga daar heerlijk rondwandelen en kijken, op een bankje zitten lezen en schrijven.

Wat denken jullie, ga ik er deze winter weer voor?
Ja, ik denk het wel hoor, al was het alleen maar voor het gezellige samenzijn met de vriendin waarmee ik zwem.

Sinds een week of twee volg ik een dieet.

Het is behoorlijk eigenlijk te pittig.
Dus ik pas het hier en daar wat aan.
Dat deed ik nu omdat het vakantie was, ik was ook midden in de vakantie begonnen. Maar dat deed ik bewust, als ik niet begonnen was zou ik nu een aantal kilo meer wegen. En nu weeg ik iets onder wat ik normaal weeg. Dus ik ben tevreden. Het programma duurt 3 weken, als dat klaar is, ga ik het nog een keer doen. Misschien houd ik het dan beter vol, omdat mijn lichaam er beter aan gewend is.

Zaterdagavond maakte ik een taart. De bodem met dadels, havermeel, noten en nog wat dingen. De vulling met magere kwark en versfruit.

Verrukkelijk!

Nee, die stond niet in het receptenboek wat ik er bij kreeg.
Het is zondag!!

Ik heb nog veel meer plannen en nog meer te schrijven, maar het is wel weer mooi geweest zo. Bloggen staat in ieder geval nog op mijn lijstje met dingen die ik het komende jaar blijf doen.

Eerlijk
Het zou er op staan als ik zo'n lijstje had.

Die emmer kan er nog best bij

Gisteren gingen we naar een strandje. En zo leuk, onze zoons met hun gezinnen kwamen ook! We haalden friet en genoten van de koele bries in de avond, maar nog veel meer van die kleintjes!

Haha, ja, die emmer moest ook mee en kon er nog best bij!

Deze warme, warme dagen doen we niet zoveel. Tenminste K en ik. Vanavond brachten we een vriendinnetje van S thuis en reden nog even door naar Maassluis. We reden er wat rond en zaten aan het water op een bankje.

Ik bekeek het standbeeld dat er stond.

Ja, de zee heeft heel wat levens gekost.

En nog steeds.
Altijd zeg het weer: 'Voorzichtig, er verdrinken nog steeds volwassen mensen in de zee doordat ze er te ver in gaan.' enz. enz.

Zijn we er toch even uit geweest.

Het is best een leuk stadje.

S mocht nog een ijsje halen en toen reden we weer naar huis.

Het schrijven lukt niet zo.

Ik zit niet lekker in mijn vel.

Dat komt deels door de warmte denk ik.

Alle dames nog even

Het oude kerkje uit 1639 in Renswoude. Johan van Reede bouwde eerst een kerk en daarna een kasteel.

En rond dat kasteel is een heel park.

En in precies dat park hebben we gisteren gewandeld.

Maar voordat we konden vertrokken moesten álle dames nog even naar het toilet. Gelukkig was de kerk open. Normaal gesproken niet. Maar in de zomer elke dinsdag wel om bezoekers te verwelkomen. S. nam de kans waar om even op de kansel te kijken.

Het is een mooi gebied met veel schaduw, dat kwam goed van pas.

Iedereen riep naar me als ze een paddenstoel zagen. Deze was wel bijzonder. Ik denk dat het er meerdere bij  elkaar zijn.

Na de wandeling gingen we bowlen.

Ik heb er geen foto's van.

Het is er altijd zo donker binnen.

Na het bowlen reden we naar een straatje waar we gratis konden parkeren.

En gratis met katjes konden spelen.

En aten we heerlijk ergens tot we geen pap meer konden zeggen.
Terug naar de auto zag het er allemaal heel anders uit.
Het was al donker en al laat.
Vandaar dat er gisteren geen blogje meer kwam.

Vandaag doen we niet zo veel.

K en ik in ieder geval niet.

We werken de was weg

En we rusten uit.

Nee, dan deze mensen!

Het is zomer, de zon schijnt, de lucht is blauw, het gras is groen, het water troebel. Dat laatste mag de pret vandaag niet derven. Al is het wel een van de redenen waarom het hier zo stil is vandaag. Denk ik. Op ons to-do-lijstje staat: Picknicken!
En dat doen we dan ook.

Wat neem je allemaal mee naar een picknick?
Ik denk aan allemaal zelfgemaakte hapjes en drankjes en bijzondere dingen.
Maar ik laat het los!
Elke keer als ik iets béter zou willen doen of zijn wil ik los laten.

Het is wat het is.

En ik hoor niemand mopperen.

Iedereen pakt het broodje dat hij/zij lekker vindt.

Of andere kant en klare snacks uit de winkel.

En we eten en drinken gezellig tot we vol zitten.

En dan pak ik m'n boek, laat m'n omgeving vervagen en duik in een liefdesverhaal.

Niet bepaald een roman,

Waar de schrijver begint te vertellen, daar is zijn geliefde een half jaar geleden overleden.

Op jonge leeftijd.

Ik las het boek al eerder, maar zocht iets wat ik makkelijk mee kan nemen.

En wat ook goed leest. Niet te luchtig, niet té zwaar.

Als er een paar even gezwommen hebben en we allemaal uitgegeten zijn brengen we zoveel mogelijk weer naar de auto.

Om daarna in een leuk 12-persoonsbootje te springen. 

om daar vervolgens ook weer uit te springen.

We genieten van het weer én we genieten van elkaar!

Zelf blijf ik in de boot.

Maar stel dát ik toch wilde zwemmen vandaag.

Dan zou ik het niet durven.

Hoe kom ik in vredesnaam de boot weer in?
Ik zie met hoeveel moeite die meiden het lukt.

K helpt er af en toe één en trekt ze met een flinke slinger op het dek.

Maar, zo zei hij, eerlijk als hij is, hij zou niet weten of dat met mij ook lukt

en het is eigenlijk wel een opluchting dat het niet uitgeprobeerd gaat worden.

Nee, dan deze mensen, die hebben tenminste een goed plan! Zo zou ik het ook wel willen. Volgende keer nemen we dus een flink touw mee.

Het boek wat ik lees heet 'Getroffen door Genade' van Sheldon Vanauken

Nog wat gedachten

Nog een rustdagje vandaag.
Ik pakte de Noorse trui weer op

en breidde dapper aan de tweede mouw.

Vorige week had ik nog wat gedachten...

'Maar wij hebben een schat in aarden vaten,
opdat de allesovertreffende kracht
van God zou zijn
en niet uit ons.'

2 Korinthe 4:7

'Of weet u niet dat uw lichaam een tempel is
van de Heilige Geest,
die in u is
en die u van God hebt ontvangen,
en dat u niet van uzelf bent?'

1 Korinthe 6:19

'Ik voel me meer een aarden vat dan een tempel' zei ik van de week tegen K.

Hoe zit het nou precies? Zijn we nou een tempel of een aarden vat?

Ik wist het echt even niet.

Tot K zei:
'Dat is zo wonderlijk, dat God een aarden vat uitkiest om er een tempel van te maken!'
Ja, dat is het.

Een tempel is geen tempel omdat hij met goud omkleed is of met de duurste materialen.

Iets wordt een tempel door de aanwezigheid van God.

Ook als dat een aarden vat is,

door het leven geknakt, gescheurd, gebroken. verpest...
God wil daar wonen

Daar, waar het pijn doet,

waar littekens zijn,
waar barsten zijn

Ja, God wil daar wonen.

Mijn aarden vat,

die is er nog.

Ik hoef het niet te negeren,

Ik hoef het niet uitermate op te poetsen.

Het mag er zijn

En ik mag mijn aandacht richten op de Schat die in mij is.

Een Schat om te koesteren,

om te laten schitteren

om lief te hebben

om van uit te delen.

Niks moeten

Vandaag een uitrustdag.

Eerst even een rondje hardlopen met K.

Daarna wat lezen

In de tuin.

Verder breien aan m'n Noorse trui.

Iets schrijven.

En niks moeten.

Ook geen foto's maken.

Deze heeft K gemaakt.

Peinzend loopt hij me voorbij

Een prachtig klein wit met roze bloemetje bij de parkeerplaats.

Een parkeerplaats vlakbij de Avifauna.
Zoveel Flamingo's bij elkaar, ik vind het zo leuk om te zien.

Je moest wel even goed kijken, maar dan zag je dat er een baby-flamingo gevoed werd. Gelukkig keek M zo goed, want ik had het anders niet gezien.

Ja echt, ik vind het echt heel leuk! Zou zo de hele dag daar naar kunnen kijken.

Dat deed ik natuurlijk niet.

Al gauw kwamen we bij de ooievaars.

Vergeef me alsjeblieft dat ik al die namen van al die vogels niet meer weet.

De eerste vogelshow was om half 2. Die was geweldig. In deze boom kwamen twee paartjes zitten. De groene zijn de mannetjes, de rode de vrouwtjes. Als de mannetjes eten zoeken en de weg kwijt zijn gaan ze een enorm kabaal maken, dan steken de vrouwtjes hun rode koppetje uit het nest en weten ze weer waar ze heen moeten.

Kijk nou toch wat een enorm beest. Je hoorde mensen ook hun verbazing uitroepen toen ze aan kwamen vliegen: 'Wooooow!'

En hier... moet ik eerlijk zeggen dat het me ontroerde. Zomaar een paar vogels bij elkaar, lepelaars, die rode, en die met die kraantjes op hun hoofd en nog meer dan je hier op de foto kunt zien. Allemaal bedacht en gemaakt door hun Schepper. En ik dacht, stel je voor dat Hij een show zou geven. Dat Hij om de beurt hele zwermen, kuddes, scholen, vluchten, kolonnes, troepen, roedels, koppels, kringen, scharen, wolken, rijen dieren tevoorschijn zou roepen, fluiten enz. En dan zou vertellen waarom het unieke dieren zijn, wat ze kunnen, gedaan hebben, hoe ze (over)leven en waar.

Dat zou fantastisch zijn toch?
Wie weet, gaan we het meemaken.

Of zoiets.

Goed, weer terug naar Avifauna.

Ik had het niet gezegd, maar wel gedacht. Er waren niet heel veel Lori's deze keer en we konden ze deze ronde ook niet voeren. Toen dacht ik: 'Ze komen vast op de meest rustgevende mensen af.' Ik denk niet dat ik er ver naast zat.

De volgende vogelshow begon om 3 uur en zou anders zijn dan de eerste. Je begrijpt dat we daar ook heen wilden.

Kijk nou toch... iets anders dan die hier boven, maar ook zo groot.

De papagaaien mochten niet ontbreken.

Deze is ook mooi! Daar waren er een héleboel van. Ze zijn mooi, maar schreeuwen vreselijk.

Wat moet ik hier bij zeggen? 💛💛💛

Sommige vogels hebben echt een 'air'

Jaa, de stokstaartjes waren er ook. Ook al zulke leuke diertjes!

En zo zijn we al bijna aan het einde van deze blog gekomen.

Maar niet zonder M met een Maki

En L met de Maki's

En ook niet zonder de vogel die ik het allermooist vond. Het lijkt me ook gewoon heel leuk om deze te schilderen.

Nu echt de allerlaatste foto voor vandaag.

Peinzend loopt hij me voorbij.

Hij doet me aan m'n werk denken.

👋👋