Een hemelse glimlach

Vandaag heb ik niet zoveel te vertellen.
Breien is natuurlijk al heel erg leuk, maar om het nóg leuker te maken zet ik er soms een filmpje bij aan.

Deze keer van 'Poetry of slow living'. Het is leuk om te zien hoe ze iets bakt en door de natuur huppelt.

K stuurde me gisteren al een paar foto's van een paddenstoel die het aandurft om in onze tuin te groeien. Ik hoef het bos niet meer in. Niet voor de paddenstoel. Of dit exemplaar heel veilig is weet ik nog niet zo. Misschien pak ik mijn kwast en rode verf wel uit de schuur...

Voor mijn verjaardagsgeld en de boekenbon die ik kreeg kocht ik vandaag dit boek. Ik had het al eerder gezien, maar nergens kon ik het inkijken. In de boekenwinkel waar ik gister was wel. Ik sliep er nog een nachtje over en ging vandaag naar de winkel om hem te kopen.

Het eerste hoofdstuk raakt me al. Het gaat over de oudste zoon. Je kunt er zoveel op lijken. Je wilt alles goed doen, liefst perfect, niet buiten de lijntjes komen, volgens het boekje. En dan wordt je geconfronteerd met de jongste en je ziet hoe jullie Vader met hem omgaat en dan begint er van alles te knagen en te vreten. En daarom is dit zo belangrijk:

Leer speels vertrouwen op Gods genade onder je bestaan.
Wees je bewust van een hemelse glimlach over je leven.

Ik heb dit op een flashcardje geschreven.
Dit moet ik vaker lezen.