Beter

Het eerste project waar ik over vertelde was de samenvatting van de Bijbel die ik aan het schrijven ben. Het gaat nog niet zo hard als ik had gedacht, maar dat komt ook echt omdat ik met nóg een project bezig ben. Dat is het breien van de Noorse trui! Het is een hele klus, maar ook een leuke. En hij ís echt bijna af. Nog een paar centimeter col en dan afhechten en afwerken. Daar gaat denk ik best nog wat tijd in zitten. En wat dan? Ik ga op zoek naar een nieuw breiproject. Iets minder groots. Terwijl ik aan het zoeken ben kan ik nog een sokkenpaar afbreien die ik heb liggen. 

Vandaag ging ik naar de winkelstraat. Lopend dit keer, dan weet ik beter de weg dan met de auto. Daar ga ik nu niks over vertellen, het zou supersaai en langdradig worden. Het is fijn om te lopen, je kunt af en toe eens stil staan om een foto te maken. Deze bloemen vind ik zó mooi!

Ik wandelde niet alleen.

Ik kocht een schriftje en 3 'flashcard-blokjes'. Voor presentaties en leerstof heb ik ze niet nodig, maar ik kom vast en zeker wel op een nuttig iets waar ik ze voor kan gebruiken. Verder zag ik een paar mooie oorbellen die ik niet kon laten hangen. En ik kocht 2 harde broodjes en een appelflap. Oh en ook nog nootjes en kaas.

En toen wandelde ik weer terug. Kijk eens hoe herfstig het is!

Bijzonder als je een boom eens van dichtbij bekijkt!

Alles wat ik kocht stopte ik in mijn favoriete tas. Ik kreeg 'm van een vriendin, die kocht 'm in Oostenrijk. Het is zo'n mooie!

Weer terug in m'n huisje ging ik verder breien én keek ik naar de film 'Shadowland'. Een film over het latere leven van C.S. Lewis, waarin hij met Joy trouwt, zij ziek wordt en overlijdt. Ik dacht dat het een langdradige film zou worden en dat was het ook wel een beetje, maar ja, ik moest uiteindelijk ook erg huilen. Ik vóel dat dan gewoon he, die liefde, die pijn, dat verdriet, die rouw.
En dan denk ik, je weet niet hoelang je nog gegeven wordt. Voor mezelf niet, voor ons huwelijk niet, voor onze (klein)kinderen niet.

Goed, dat was de minder positieve noot van de dag.

Maar ik heb goed nieuws!
Hoewel we het vaak vermijden om over de dood te praten en over het einde van ons leven, is Prediker er niet zo negatief over en vermijd het onderwerp zeker niet. Daarom sluit ik vandaag toch een keer af met misschien wat minder populaire woorden.

Beter is het naar een huis van rouw te gaan dan naar een huis van feest, want dat is het einde van ieder mens, en de levende moet het ter harte nemen. Verdriet is beter dan lachen, want door een treurig gezicht wordt het hart beter. Het hart van de wijzen is in het huis van rouw, maar het hart van de dwazen in het huis van vreugde.

Prediker 7:2-4